Epoka brązu na Nizinie Wielkopolsko-Kujawskiej w świetle interregionalnych kontaktów wymiennych

W książce po raz pierwszy przedstawiono problematykę interregionalnych kontaktów wymiennych, utrzymywanych przez społeczności zasiedlające Nizinę Wielkopolsko-Kujawską w epoce brązu (2000–750 p.n.e.). W szerokiej perspektywie analitycznej szczegółowemu opracowaniu poddano dostępną bazę ruchomych źródeł archeologicznych, przede wszystkim wytworów metalowych (brązowych i złotych), bursztynowych oraz kamiennych, które mogą być interpretowane jako przedmioty importowane z kilku ościennych ośrodków wytwórczych bądź ich lokalne naśladownictwa. Podstawowe wektory napływu obcych produktów do Wielkopolski, na Kujawy i ziemię lubuską wiążą się z lokalizacją trzech głównych centrów metalurgicznych: - nordyjskiego i powiązanych z nim warsztatów pomorskich na północy; - węgiersko-siedmiogrodzkiego, wschodnioalpejsko-naddunajskiego i zachodnioalpejskiego na południu; - nadłabskiego na zachodzie. Konkluzję rozważań podjętych w niniejszej monografii stanowi próba rekonstrukcji przebiegu dalekosiężnych szlaków wymiennych, łączących Nizinę Wielkopolsko-Kujawską z resztą „brązowej” Europy oraz interpretacja tego fenomenu. Prace Komisji Archeologicznej PTPN, t. 28