Autorami książki "Polski hip hop posiada wiele twarzy" są Sadi i Graff. To dwóch pionierów polskiego hip hopu, którzy jako jedni z pierwszych zaczynali tworzyć tę subkulturę w Polsce już na początku komunistycznych lat 80., gdy wszystko było zabronione, a następnie kontynuowali jej rozwój przez 20 lat na ulicy. Hiphopowa podróż rozpoczyna się od przedstawienia przez autorów ich biografii oraz historii legendarnej organizacji Universal Zulu Nation w Polsce, aby czytelnik miał świadomość, że wiedza zawarta w książce pochodzi ze źródła, a nie z kałuży. Następnie poznamy początki kultury hip hop w Polsce czyli lata 80., historię polskiego breakdance oraz trzy jego pierwsze generacje, historie jednej z pierwszych polskich b-girls, zarys historii polskiego graffiti, realia polskiego hip hopu lat 90., historię polskiej muzyki rap i jej transformację, a także jak rodził się polski hiphopowy DJ-ing. Dowiemy się, gdzie naprawdę hip hop ma swoje korzenie i kiedy datuje się jego powstanie, jak jest idea, filozofia oraz jakie są zapomniane wartości kultury hip hop jako subkultury ulicznej, na czym polega hiphopowa świadomość, jakie są poszczególne szkoły hip hopu, a także jak po wielu latach istnienia i rozwoju wygląda hip hop na tle innych subkultur. "Polski hip hop posiada wiele twarzy" to pierwsza na świecie książka odsłaniająca ukrywany przez media prawdziwy obraz międzynarodowej, hiphopowej organizacji Universal Zulu Nation, która od wielu lat jako socjalno-religijny gang mający znamiona sekty pod pretekstem propagowania pokoju, szacunku, jedności oraz innych wartości stosuje hip hop do rozpowszechniania kontrowersyjnej filozofii islamu na całym świecie, tworząc swoje oddziały w różnych krajach. Niniejsza publikacja porusza wiele innych zagadnień i zawiera refleksje na tematy związane z kulturą hip hop. To polska hiphopowa świadomość, która poprzez swoją treść bezdyskusyjnie zapisuje fundamentalną część historii polskiego hip hopu. Siłą tego niezależnego wydania jest potężna dawka niepublikowanej wcześniej wiedzy bez cenzury, opartej na faktach, których nie w innych tego typu drukowanych źródłach, a nawet w internecie. Dlatego nie przegap możliwości bycia uświadomionym i przeczytaj tę nietuzinkową lekturę, która na polskim rynku książkowym w swojej dziedzinie jest bezkonkurencyjna. Hirek Wrona: "Warto mieć wiedzę o legendach i pionierach hip hopu. Nie tylko po to by móc za jakiś czas opowiadać swoim dzieciom, ale przede wszystkim by być świadomym potężnej pozycji tej kultury pod koniec XX i w pierwszych dekadach XXI wieku".

Gospodarcze i społeczne konsekwencje integracji monetarnej Polski z Unią Gospodarczą i Walutową pozostają jednym z ważniejszych tematów badawczych w środowisku ekonomistów i socjologów. Recenzowane opracowanie bez wątpienia wpisuje się w ten nurt badań. Za szczególnie cenne uznać należy zastosowanie mikroekonomicznej perspektywy, która pozwoliła zbadać, jakie mogą być konsekwencje wprowadzenia euro właśnie na poziomie mikroekonomicznym.

Żyjemy w okresie fascynacji polityką historyczną. Muzea stały się nie tylko miejscem kultury i edukacji, ale też ważnym instrumentem zdobywania poparcia wyborców przez rządzących. Anna Ziębińska-Witek tłumaczy nam, jak pod wpływem działań decydentów, inicjatyw społecznych, zmian ekonomicznych i politycznych, z relatywnie niewielkim udziałem profesjonalnych historyków, kształtowany jest prezentowany w muzeach (i nie tylko) obraz przeszłości. Książka ta jest lekturą obowiązkową dla muzealników, tworzących masowo obecnie powstające nowe muzea historyczne, dla wykładowców i studentów kierunków związanych z muzeologią, ludzi zajmujących się problematyką pamięci i tych wszystkich, którzy działają w obszarze polityki historycznej. Prof. dr hab. Rafał Wnuk

„Monografia autorstwa Elżbiety M. Mach dotyczy niezwykle interesującego i słabo zbadanego w polskiej literaturze zagadnienia edukacyjnych konsekwencji integracji europejskiej na przykładzie edukacji wczesnoszkolnej w Polsce i we Włoszech. Autorka analizuje zmiany treści programowych w obu krajach w szerszym kontekście przemian historyczno-społeczno-gospodarczych w tak zwanym okresie przemian, to znaczy w latach 1945–2004 w przypadku Polski i 1922–2004 dla Włoch. Książka jest owocem szeroko zakrojonych prac Autorki, prowadzonych w latach 1996–2004, obejmujących zarówno badania archiwalne, jak i analizę programów nauczania, podręczników szkolnych, ministerialnych zapisów prawnych, wytycznych zawartych w poradnikach metodycznych dla nauczycieli, a także wywiadów, rozmów i ankiet przeprowadzanych z nauczycielami. Elżbieta M. Mach wykorzystała także własne doświadczenia z pracy nauczycielskiej w klasach młodszych w latach 1984–1996 oraz w charakterze eksperta Ministerstwa Edukacji Narodowej w zakresie opiniowania programów i podręczników szkolnych dla klas I–III oraz do nauczania edukacji europejskiej, przede wszystkim w odniesieniu do edukacyjnych priorytetów Unii Europejskiej. Cele i treści kształcenia w związku z integracją europejską na przykładzie edukacji wczesnoszkolnej we Włoszech i w Polsce wypełniają istotną lukę w polskiej literaturze przedmiotu”. Z recenzji dr hab. Joanny Sondel-Cedarmas Elżbieta M. Mach, dr nauk społecznych w zakresie pedagogiki, europeistka, pracownik Instytutu Europeistyki UJ, rzeczoznawca MEN w zakresie podręczników dla klas I–III, ekspert FRSE oraz EACEA ds. europejskich programów edukacyjnych; pozazawodowo – hodowca kotów rasy turecki van, miłośnik muzyki klasycznej i górskich wędrówek. Zainteresowania badawcze: edukacja europejska, polityka edukacyjna UE, socjologia edukacji, edukacja i tożsamość, obywatelstwo europejskie, aktualne procesy społeczno-kulturowe widziane w perspektywie zmiany edukacyjnej.

Działania podejmowane na rzecz budowania suwerenności wymagają stawiania pytań o prawidłowość i sens dziejów, o korzenie tożsamości i państwowości. Nie sposób wyobrazić sobie kreowania przyszłości, także w wymiarze bezpieczeństwa, bez dialogu z przeszłością. Procesy rozwoju i funkcjonowania państwa w kontekście jego bezpieczeństwa z całą pewnością trzeba rozpatrywać nie tylko wielosektorowo, ale także w perspektywie tzw. „długiego trwania”, którego skutki są dostrzegane w szerszym wymiarze. Uchwycenie istoty opisywanych zjawisk, których prawidłowości mają wymiar uniwersalny stanowi klucz poszukiwań badawczych. Dzieje Polski nie układają w prosty ciąg zdarzeń uzasadniających współczesne uwarunkowania lub też potwierdzających wiarę w zwycięstwo sprawiedliwości dziejowej. Ważnym pozostaje przy tym pytanie o wnioski płynące z historii, odnoszące się do „charakteru” państwa polskiego i jego przyszłości. Zagadnienia zaprezentowane w książce z całą pewnością przyczynią się do rozwoju wiedzy z zakresu nauk o bezpieczeństwie, tworząc wykładnię niezwykle przydatną do wykreowania zintegrowanego systemu bezpieczeństwa narodowego RP. Książka jest skierowana do wojskowych i cywilnych środowisk zainteresowanych problematyką bezpieczeństwa państwa polskiego. Publikacja będzie pomocna do opracowania materiałów dydaktycznych niezbędnych przy realizacji prowadzonego na wielu uczelniach procesu dydaktycznego na kierunkach: bezpieczeństwo narodowe, wewnętrzne czy stosunki międzynarodowe.

Pierwsza książka poświęcona w całości rynkowi funduszy inwestycyjnych w Polsce. Autorzy przedstawili w niej aspekty prawne, rozwój instytucjonalny, rozwój jakościowy (w tym technologiczny), rozwój ilościowy oraz znaczenie funduszy na polskim rynku finansowym i w gospodarce. Omówili także zagadnienia istotne przy inwestowaniu w fundusze - ich wyniki inwestycyjne (w tym efektywność funduszy), powtarzalność wyników oraz koszty związane z uczestnictwem w funduszach. Książka zainteresuje uczestników rynku funduszy inwestycyjnych, zarówno klientów, jak i zarządzających.

Kolejny tom rocznika "Teatr w Polsce 2017". Rocznik zawiera pełną dokumentację wszystkich wydarzeń (premier, repertuarów, kolejnych edycji festiwali), które odbyły się w sezonie 2015/16.

Najpierw było słychać groźne pomruki: chodziły wieści, że powstaje film, który zniszczy Kościół. Potem dochodziły szczegóły, o ateiznie reżysera z Jedlicza (mojego rodaka). O filmie robiło się coraz głośniej. Świetnie przygotowanie PR; i w końcu wielki dzień: Trąby Jerychońskie zagrzmiały, by obalić znienawidzony Kościół i obalić kler – zniszczyć podelca - jak wołał Voltaire: film wyświetlono, owacja trwała ponoć 11 minut, publiczność przyznała nagrodę, jury nie. A potem zaczął się triumfalny pochód przez Polskę – miejsca w kinach zajęte i kasa płynie obficie, bo jest dorzynanie kleru i Kościoła, na które pilnie spieszy lud, żądny krwi! I podobnie jak niegdyś, w czasie igrzysk w Rzymie, im więcej poleje się krwi, im więcej padnie gladiatorów, tym większe powodzenie igrzysk cyrkowych, i tego, kto je organizował, i tego, kto je opłacał. Trzeba przyznać, że reżyser wybitny, aktorzy świetni, film zrobiony dobrze i profesjonalnie. Można by się spodziewać, że tacy ludzie zrobią film świetny. Zawiodła treść. Bo temat jest istotnie fascynujący – analiza tak ważnej grupy społecznej, jaką jest kler oraz ludzi, jakimi są duchowni. To jednak zawiodło: ale ani reżyser ani scenograf nie wykazali się nadmiarem inteligencji. To nie analiza, lecz pełny zestaw stereotypów i banałów na temat kleru, powtarzanych od wieków i w dodatku skondensowany na kilku osobach. Kler stanowi największe w Polsce zestawienie stereotypów i plotek o polskim klerze i polskim Kościele. Jakiż naród - jakiż stan, - Wiekże jaki z czystym czołem Krzyknąć może: „Jam aniołem! Jam nie zadał innym ran!”[1]. Te słowa Krasińskiego charakteryzują każdą grupę społeczną. Żadna nie jest aniołem, ale i nie ma takiej, która by nie zadała innym ran i cierpień. Ale też nie ma takiej, która zadawałaby jedynie zło. Można by powiedzieć, że nie ma grupy, która by nie zrobiła czegoś dobrego, komuś nie pomogła, nie uleczyła ran. I w żadnym wypadku, nie wolno, jakakolwiek by to była grupa, traktować jej jako zbiór podłych kanalii. Nie trzeba być zbytnio inteligentnym by stwierdzić, że i kler i Kościół zrobiły i robi dużo dobra w Polsce. Film pokazuje tylko zło, a gdzie dobro? Niniejsza książka, opracowana w sytuacji, jaką stworzył film "Kler", który uprościł i zbanalizował życie kleru, nie mówiąc o ciężkich oskarżeniach przeciw niemu skierowanym, jest kolejnym już wydaniem. Opowiadania zawarte w niej, nie mają za cel przekonywać o świętości kleru, a jedynie opowiedzieć o zwyczajnym życiu i zwyczajnych jego sprawach tak bardzo innych, niż ponura perspektywa "Kleru". Nie jest to dzieło apologetyczne. Nie jest to książka o charakterze polemicznym, choć wstęp do niej takowym jest, i nie mogło być inaczej. Książkę chciałbym polecić wszystkim fanom „Kleru”, choć czytając zapisy fanatycznej nienawiści i rozżarcia w internecie, boję się, że jej nie tkną ale może jednak wezmą ją do ręki ludzie, szukający rozwiązania problemów, przez film postawionych. Od Autora

Oddajemy czytelnikom kolejny tom będący efektem spotkań z twórcami gdańskimi i pomorskimi, w którym uwadze interpretacyjnej związanej z wybranymi tekstami towarzyszą rozmowy/dyskusje z kolejnymi bohaterami spotkań: Tadeuszem Dąbrowskim, Andrzejem Kasperkiem, Kazimierzem Nowosielskim, Jerzym Limonem, Teresą Ferenc i Zbigniewem Jankowskim, Aleksandrem Jurewiczem oraz Adamem Kamińskim. Ich tematykę w dużym stopniu zdominowały zagadnienia związane z tajemnicą, źródłami aktu twórczego, przemianami konwencji literackich, formami uczestnictwa w kulturze, problemami swojskości i obcości, ale rytmem przewodnim okazała się specyfika obecności/nieobecności w przestrzeni kulturowej poezji (literatury) jako sztuki słowa i tworzonych przez nią znaczeń o wymiarze niejednoznacznym, poddającym w wątpliwość funkcjonujące potocznie sensy.

Kazimierz Wiśniak to ważna postać Krakowa: współtwórca wielu legend tego miasta, wśród których jaśnieje i rośnie legenda „Piwnicy pod Baranami”. W książce przedstawiono dokonania artysty na różnych polach począwszy od omówienia osiągnięć w dziedzinie scenografii. Historia najważniejszych teatrów Krakowa: Teatru im. J. Słowackiego, Starego Teatru i Teatru Bagatela, a także teatrów Wrocławia (szczególnie Wrocławskiej Pantomimy) ma wiele do zawdzięczenia Wiśniakowi jako twórcy scenografii. Współpracował z wybitnymi reżyserami: Konradem Swinarskim, Jerzym Jarockim i Henrykiem Tomaszewskim. Tworzył rysunki do „Przekroju”, „Miesiąca w Krakowie” i „Rzeczpospolitej”. Został uhonorowany licznymi nagrodami za scenografie, między innymi Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt sztuki scenograficznej oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Wiśniak to człowiek wielu talentów: nie tylko scenograf i kostiumolog, lecz także rysownik, ilustrator, malarz i poeta. Wydał serię uroczych książek o ukochanej Lanckoronie. Nadano mu honorowe obywatelstwo tego miasteczka, tytuł Anioła, a ostatnio, w imieniu krasnoludków, wręczono berło i koronę, by dalej kreował świat zgodny z duchem baśni. Książka to obszerny esej biograficzny, którego główną ideą jest pokazanie fenomenu czarodziejstwa w sztuce Wiśniaka przez pryzmat doświadczeń dzieciństwa. Psychologia jest tu nadrzędną kategorią konstytuującą narrację, a bogata szata graficzna nadaje książce swoisty rys artystyczny. Zofia Ratajczak - profesor psychologii, autorka ponad 200 artykułów i wielu książek z zakresu psychologii stosowanej, m.in. Człowiek w sytuacji innowacyjnej (1980), Niezawodność człowieka w pracy (1988), oraz biograficznej Zachwyt i logika czynu. Portret intelektualny Tadeusza Tomaszewskiego (2006). W latach 1990-1993 dziekan Wydziału Pedagogiki i Psychologii, a od 1996 do 2002 roku prorektor Uniwersytetu Śląskiego. Jej zainteresowania literackie znalazły wyraz w próbach pisarstwa eseistycznego. Publikowała na łamach „Zeszytów Literackich” i „Nowych Książek”.

Projektowanie czy planowanie konfrontuje nas z pytaniem o przyszłość, o konfiguracje, które będą podtrzymywać, przemieniać lub „grzebać” nasze obecne wyobrażenia o życiu społecznym. Dominujące formy myślenia i organizacji przyszłości powstałe podczas transformacji ustrojowej Polski po roku 1989 są skorupą, która ma reprezentować to, co trwałe i pewne. W istocie jest popękana i krucha, coraz słabiej pozwala zrozumieć sposób, w jaki współczesne społeczeństwo polskie konstruuje swój czas. Problem rozpływającego się horyzontu przyszłości, a przynajmniej łatwości, z jaką dziś przychodzi nam jego dekonstrukcja, staje się wyzwaniem intelektualnym, które prowadzi Autora w głąb analizy teorii czasu społecznego i dyskursów o modernizacji w Polsce. dr Mikołaj Lewicki – socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Kultura na peryferiach.

Światowy kryzys gospodarczy, który rozpoczął się w 2007 roku i w niektórych krajach trwa do dzisiaj, uświadomił wszystkim, że wiedza ekonomiczna polskiego społeczeństwa jest niestety niewielka albo - jak podkreślają to publicyści - katastrofalnie niska. Z naszych obserwacji wynika, że niewielką wiedzę ekonomiczną mają również politycy i przede wszystkim parlamentarzyści, którzy przecież mają stanowić prawo, w tym prawo w gospodarce. Dlatego też doszliśmy do wniosku, że warto napisać monografię, która będzie realizowała dwa cele: Cel 1. W sposób prosty i jednocześnie precyzyjny, będziemy opisywać fundamenty teorii ekonomicznej i przedstawimy metody przekazania tej teorii społeczeństwu, co stanowi istotę edukacji ekonomicznej. Cel 2. Ta monografia per se, sui generis stanowić powinna instrument, narzędzie, środek, zdobywania wiedzy ekonomicznej, przez Tych, którzy ją przeczytają. Nie jest prawdą, że wiedzę ekonomiczną najlepiej jest przekazywać za pomocą przykładów (case'ów). Naukowcy już dawno odkryli, że za pomocą przykładu można udowodnić każdą tezę. Dlatego też, społeczeństwu trzeba przekazywać wiedzę teoretyczną i aplikacje, a nie tylko same aplikacje. Należy walczyć ze stereotypami, np. że nie można nauczyć się przedsiębiorczości, dlatego też przedsiębiorcą trzeba się urodzić. Nauczyć kogoś i nauczyć się można zarówno przedsiębiorczości, jak i menedżerstwa oraz ekonomii, jako nauki o prawach rządzących produkcją i podziałem dóbr, o zachowaniu się ludzi, którzy podejmują decyzje jak ograniczone środki przeznaczyć na zaspokojenie potrzeb w taki sposób, aby podejmujący decyzję uzyskał maksimum satysfakcji. Jeżeli dobrobyt jednostki będzie wzrastał, to będzie rósł dobrobyt społeczny i gospodarka narodowa będzie się dobrze rozwijać.

"Niniejsza publikacja, koncentrując się na omówieniu realizacji celów polityki zagranicznej państwa polskiego w jego relacjach z subregionem andyjskim w latach 1918-2018, skupia się na zagadnieniach nieznajdujących do tej pory odzwierciedlenia w literaturze naukowej. Tym sposobem uznać ją należy za pozycję szczególną na tle opracowań na temat stosunków polsko-latynoamerykańskich, opierającą się na analizie niekomentowanych wcześniej źródeł i prezentującą niezgłębianą jeszcze problematykę." Z recenzji Prof. dra hab. Bogusława Jagusiaka "Długo czekałem na wydanie publikacji, która przedstawiałaby stosunki polityczne, gospodarcze oraz kulturalne Polski z państwami Ameryki Łacińskiej tak szczegółowo i w tak rozległej perspektywie czasowej." Z recenzji wydawniczej Prof. WAT dra hab.Jerzego Stańczyka

Sax Club Pana Dyakowskiego to wywiad-rzeka z ikoną trójmiejskiej sceny jazzowej, saksofonistą Przemkiem Dyakowskim. To pełna anegdot opowieść o życiu zawodowym i prywatnym artysty wywodzącego się z ziemiańskiej rodziny o wielkich tradycjach. Dyakowski wspomina dzieciństwo w podkrakowskiej Masłomiącej i dorastanie w Zakopanem, współpracę z Piwnicą pod Baranami i odkrycie Ewy Demarczyk, koncerty w gdańskim Żaku, wyjazdy zagraniczne i występy z zespołem Rama 111, tworzenie gdańskiego Sax Clubu, animowanie jazzowej sceny w Trójmieście i współpracę z Radiem Gdańsk. Sax Club Pana Dyakowskiego to także opowieść o przyjaźni i współpracy Dyakowskiego z innymi ikonami jazzu: Wojciechem Karolakiem, Adamem Makowiczem, Leszkiem Możdżerem, Maciejem Sikałą, Michałem Urbaniakiem czy Janem Ptaszynem Wróblewskim. Współautorem autobiografii jest dziennikarz Radia Gdańsk Kamil Wicik, któremu pomagał Mariusz Nowaczyński. Stworzyli pierwszą książkę dokumentującą nie tylko dokonania Przemka Dyakowskiego, ale także historię sceny muzycznej Trójmiasta

Mariusz Gradowski dąży do odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące kultury muzycznej: czym w istocie było zjawisko grupujące wokół siebie określoną społeczność, wywołujące określone formy zachowań społecznych i reakcje jego otoczenia, jak się zmieniało oraz jakie finalnie stanowiło dziedzictwo dla następnego pokolenia odbiorców muzyki rozrywkowej. Z recenzji dr. hab. Tomasza Nowaka (UW) Autor napisał książkę, którą przeczytałem „jednym tchem”, z radością i dużą satysfakcją poznawczą. Jest to bowiem praca znakomita. Dotyczy bardzo ważnej materii współczesnej (jeśli rozumieć ją szeroko), dwudziestowiecznej kultury – stylów i gatunków polskiej muzyki młodzieżowej w latach 1957–1973. Ten obszar kultury – muzyki popularnej w XX wieku – domaga się nieustannego namysłu. Z recenzji dr. hab. Pawła Tańskiego (UMK)

"Walka z Temidą" to kontynuacja pierwszej części książki o „Chłopcach z Pruszkowa”, którzy byli członkami zorganizowanej grupy przestępczej. Po zabójstwie Andrzeja K. „Pershinga”, domniemanego mafijnego bossa, przerażony Jarosław S. ps.„Masa” opuszcza swój dom i ucieka na Śląsk. Kiedy ukrywa się w innym regionie Polski, policja zatrzymuje go i osadza w areszcie śledczym. Podczas gdy przebywa on za kratami, większość jego kolegów odwraca się od niego i zrywa z nim przestępczą współpracę. Wtedy właśnie władzę nad „miastem” przejmują „Młode Wilki”, będące zbrojnym ramieniem „starych pruszkowskich” gangsterów. Zapada odgórna decyzja: „Masa” za knucie intryg leci do „wora”, będzie ukarany i wygnany z pruszkowskiej ekipy. Kiedy za mury aresztu dociera do „Masy” wiadomość, że został sponiewierany w „mieście” przez co utracił swoją przywódczą pozycję, natychmiast postanawia się zemścić. Nawiązuje współpracę z organami ścigania i zaczyna „sypać”. Zeznaje przeciwko byłym kompanom oraz wielu innym przestępcom. Zebrany przez prokuratorów materiał dowodowy pozwala skruszonemu „Masie” uzyskać status świadka koronnego. Nadszedł czas, w którym zaczyna się odliczanie CBŚ do uderzenia w „Mafię Pruszkowską”. Piotr Szatkowski Dziennikarz śledczy

W monografii podjęto problematykę ewolucji form organizacyjno-prawnych gospodarki budżetowej samorządu terytorialnego w Polsce. Ustalono i scharakteryzowano niezbadane dotąd w nauce prawa finansowego formy prawne, w jakich mogła być organizowana działalność budżetowa samorządu terytorialnego w czasach II Rzeczypospolitej oraz w latach 1944–1950. Głównymi walorami książki są: oryginalność, kompleksowość analizy, interesująca tematyka, użyteczność oraz bogactwo źródeł. Książka skierowana jest do szerokiego kręgu odbiorców, w szczególności do studentów kierunków: prawo, administracja, ekonomia, historia i zarządzania oraz uczestników studiów podyplomowych. Będzie interesującą lekturą również dla teoretyków prawa i ekonomii, działaczy samorządowych, a także innych osób zainteresowanych problematyką polskiego samorządu terytorialnego i prowadzonej przez ten samorząd działalności finansowej.

Z reguły profesorowie prawa (a już osobliwie profesorowie filozofii prawa) nie umieją pisać normalnym językiem do "zwyczajnych ludzi". Profesor Jerzy Zajadło jest szczęśliwym wyjątkiem od tej reguły. Jego felietony to prawdziwe perełki, łączące wielką mądrość, błyskotliwość i poczucie humoru. Jak nieczęsto się zdarza w takich zbiorach, całość jest tu jeszcze cenniejsza niż suma jej części: składa się na gorącą, ale i zdroworozsądkową obronę wartości prawnych i konstytucyjnych, które są tak bardzo w dzisiejszej Polsce zagrożone prof. Wojciech Sadurski

Pan Andrzej Malinowski to doktor nauk ekonomicznych, były poseł na Sejm RP, minister, członek Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP. W 1996 roku tworzył od podstaw Ministerstwo Gospodarki. Od 2001 roku Prezydent Pracodawców RP, wiceprzewodniczący Rady Dialogu Społecznego, przedstawiciel pracodawców w Europejskim Komitecie Ekonomiczno-Społecznym. Pasjonat efektywnej pracy. Wielki sojusznik polskiego przedsiębiorcy – najlepszego na świecie, bo dającego sobie radę w polskiej rzeczywistości. Alergicznie reaguje na każdą głupotę, a na urzędniczą szczególnie. Od lat punktuje błędy i obnaża brak zaangażowania biurokratów. Jest bacznym obserwatorem polskiego systemu stanowienia prawa, który nieustannie zbiera od niego srogie baty. Konfrontuje jego funkcjonowanie z praktyką jako członek rad nadzorczych wielu ważnych dla gospodarki przedsiębiorstw. Ma jeszcze jedną, rzadką dziś cechę. Umie pisać, i to tak, że chce się go czytać.

Książka jest dziełem znanej na rynku księgarskim spółki autorskiej, której ambicją jest przybliżanie dziejów gospodarczych Polski w sposób budzący zainteresowanie nie tylko wąskiej grupy specjalistów, ale także szerszego grona czytelników, zwłaszcza ekonomistów. Tym razem, w celu uzyskania odpowiedzi na tytułowe pytanie, historia gospodarcza naszego kraju została skonfrontowana z dziejami gospodarki Europy Zachodniej. W pięciu, chronologicznie uporządkowanych rozdziałach, znalazło się omówienie gospodarki w wiekach XI-VIII, w latach niewoli narodowej (1795-1918), w Drugiej Rzeczypospolitej, Polsce Ludowej oraz w Trzeciej Rzeczypospolitej. Każdemu okresowi towarzyszy podsumowanie, w którym prezentowany jest poziom gospodarczy Polski w porównaniu z osiągnięciami Europy Zachodniej, kwantyfikowany jako produkt krajowy brutto na osobę. Burzliwe dzieje gospodarcze naszego kraju sprawiły, że analizowany wskaźnik silnie odstawał od osiąganego przez kraje zachodnioeuropejskie. Najbliższy był u zarania Polski Piastowskiej i paradoksalnie u schyłku okresu zaborów. Powiększył się w XVII w., w Drugiej Rzeczypospolitej, w wyniku II wojny światowej oraz po 1978 roku, jako rezultat krachu gospodarki centralnie kierowanej. Zmniejszenie dystansu nastąpiło w latach transformacji systemowej, jednak w 2007 roku było no 50,8% niższy od uzyskanego w Europie Zachodniej. Jak piszą autorzy „potrzeba jeszcze wielu lat, aby luka cywilizacyjna między Polską i Europą Zachodnią została skasowana, a przynajmniej wyraźnie zmniejszona". Ciekawa prezentacja materiału empirycznego i przekonywujące analizy historyczno-ekonomiczne przyczyniają się do wysokiej oceny książki. Czytelnik znajdzie w niej nie tylko wiarygodny obraz przeszłości i teraźniejszości gospodarczej Polski w perspektywie europejskiej, ale także liczne pola sporów i dyskusji, skłaniające do własnych przemyśleń na temat: dlaczego nie jesteśmy bogaci? prof. dr hab. Janusz Kaliński Praca Grzegorza Wójtowicza i Anny Wójtowicz pokazuje, jak Polska przez długie wieki swojej historii wchodziła w gospodarcze zacofanie wobec Europy Zachodniej oraz jak zaczęła się ona w ciągu ostatnich 20 lat z tego zacofania prężnie wydobywać. Jest ona ważnym, interesującym i jasno napisanym studium historii długiego trwania, pokazującym zdarzenia i procesy gospodarcze w powiązaniu z historią polityki, zmian instytucjonalnych oraz wojen. W pełni zasługuje ona na uwagę szerokiej opinii publicznej oraz szkół. Leszek Balcerowicz