Inskrypcje województwa lubuskiego Powiat żagański (do 1815 roku)

Niniejszy, trzynasty zeszyt zamyka nie tylko cały projekt badawczy, ale również X tom serii Corpus Inscriptionum Poloniae. Podobnie jak poprzednie zeszyty, jest owocem badań prowadzonych w latach 2013–2018 przez Pracownię Epigraficzną Instytutu Historii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Pracownia ta jest jedyną w Polsce, która realizuje kompleksowe badania epigraficzne. Prezentowane badania zostały umożliwione przez kolejne sfinansowanie ze strony Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego projektu badawczego pt. Inskrypcje na terenach Polski Zachodniej do 1815 roku (t. X: województwo lubuskie). Zebrany, opracowany i publikowany materiał epigraficzny z terenu obecnego powiatu żagańskiego to wynik kilkuletnich badań terenowych i archiwalno-bibliotecznych. Dążeniem autorów biorących udział w projekcie jest możliwie jak najpełniejsze ujęcie wszystkich obiektów epigraficznych, zarówno zachowanych, jak i zaginionych, które przetrwały do naszych czasów jedynie w formie zdjęć lub opisów. W ten sposób mimo „swego nieistnienia” wprowadzane są one w obieg naukowy. Skala strat w materiale zabytkowym badanego terenu po 1945 roku jest przeogromna. Stąd każdy zachowany artefakt zasługuje na pełne udokumentowanie i uratowanie dla przyszłych pokoleń. Dla okresu do roku 1815 w niniejszym opracowaniu zostało uwzględnionych 645 obiektów inskrypcyjnych, z tego 485 (75,2%) zachowało się w oryginale lub w oryginalnych fragmentach. Łącznie opublikowanych zostało ponad tysiąc tekstów inskrypcyjnych. Naj-starsze obiekty to płyta nagrobna z 1316 roku oraz sarkofag księcia Henryka IV z 1342 roku. 62 artefakty są datowane na okres przedreformacyjny, a 190 obiektów ma metrykę sprzed roku 1600. Najmłodszy zarejestrowany obiekt pochodzi z 1814 roku. Zebrany i opracowany materiał epigraficzny ma wysoką rangę dokumentacyjną.