Produkcja i naprawy uzbrojenia w polskich organizacjach zbrojnych 1939-1944

Organizacja struktur konspiracji w celu kontynuacji walki z okupantem rozpoczętej l września 1939 r. wymagała działań o charakterze kwatermistrzowsko-intendenckim ukierunkowanych m.in. na uzbrojenie jak największej liczby walczących. Działania te, podejmowane początkowo jako inicjatywa oddolna, miały na celu zabezpieczenie i zmagazynowanie bojowych środków walki pochodzących z różnych źródeł. Niewystarczająca ilość broni nie zaspokajała potrzeb coraz liczniejszych szeregów wojska podziemnego, stąd jednym z podstawowych źródeł jej pozyskania stała się produkcja konspiracyjna. Uruchomienie, prowadzenie i nadzorowanie produkcji konspiracyjnego uzbrojenia w poszczególnych organizacjach zbrojnych działających na obszarze Rzeczypospolitej, zwłaszcza w ramach Armii Krajowej, choć początkowo może się jawić improwizacją, za takową uchodzić jednak nie powinno. Głębsza analiza skali tego zjawiska pozwala na wysnucie wniosku, iż była to rozbudowana struktura, o powiązanych i sprawnie działających elementach, grupująca dość znaczną liczbę uczestników: począwszy od konstruktorów i pracowników biur technicznych, poprzez robotników w fabrykach czy małych wytwórniach, rzemieślników w warsztatach montujących, kierowców, ochroniarzy i zaopatrzeniowców, na magazynierach skończywszy. To także ogromna liczba lokali konspiracyjnych, skrzynek kontaktowych i środków transportu. To również szereg zadań z zakresu łączności, logistyki i finansowania obejmującego nie tylko koszty zakupu surowców i materiałów do tejże produkcji, ale także wynagrodzenia dla osób biorących w niej udział oraz czynsze za wynajmowane lokale. Przytoczone w książce przykłady działań w zakresie produkcji i napraw uzbrojenia dają możliwość pełniejszej oceny podjętego ogromnego wysiłku organizacyjnego. Autor scharakteryzował źródła pochodzenia broni konspiracyjnej, wskazał sposoby jej pozyskiwania, stan techniczny oraz możliwości zabezpieczania i magazynowania. Przedstawił organizację i rozwój produkcji uzbrojenia w warunkach konspiracyjnych, prezentując również same produkty: granaty, miny, ładunki wybuchowe, broń strzelecką i in. Obok opisów technicznych znajdują się ilustracje. W kolejnych rozdziałach znalazły się m.in. badania doświadczalne i konstrukcyjne, zaopatrzenie materiałowe, produkcja podczas powstania warszawskiego oraz stany uzbrojenia wybranych jednostek.