Przemiany kulturowe we współczesnej Polsce

Bez wątpienia książka jest próbą świadectwa, że koncepcje kultury dają się stosować przez socjologów i antropologów w różnych dziedzinach rzeczywistości społecznej. Ujawnia to struktura książki: zbudowana z czterech obszernych części. Pierwsza z nich – „Jak myśleć o kulturze(ach)” – dotyczy ram teoretycznych i właściwości specyficznych dla różnych podejść analitycznych i ich najważniejszych pól badawczych. Druga część – „Dawne i obecne strategie życiowe Polaków: wzory i realia społeczne” – najbardziej z nich historyczna, bo autorzy w swoich tekstach zajęli się strategiami i w czasie Polski Ludowej, i w różnych okresach transformacji ustrojowej aż do drugiej dekady XXI wieku. W trzeciej części zgrupowane zostały teksty badaczy pamięci zbiorowej Polaków, pamięci rekonstruowanej na podstawie różnego typu dokumentów, materialnych i niematerialnych, w ostatnich latach. Część ta nazywa się „Co i jak pamiętamy?”. W czwartej, ostatniej, części książki znalazły się artykuły poświęcone nowym formom starych zjawisk i procesów kulturowych zachodzących w Polsce pod wpływem różnorakich czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Takim formom, którym autorzy artykułów przydają istotną ważność akademicką oraz publiczną, gdyż ujawniają one charakter nowych tożsamości społecznych, tożsamości, które mówią wszystko co najważniejsze o głębokości zmiany kulturowej w Polsce. fragment "Wprowadzenia"