Publicystyka polityczna w Polsce

Książka niekonwencjonalna. Tak najbardziej lapidarnie scharakteryzować można zastosowaną niej metodologię oraz poznawcze wyniki analiz i interpretacji kilkudziesięciu pozycji książkowych autorstwa 23 publicystów z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Krzysztof Stępnik potraktował te pozycje jako utwory, w których liczą się nie tylko wypowiedziane treści, ale i forma ich artykulacji oraz sposób prowadzenia dyskursu. Wziął pod uwagę książki służące celom walki i polemiki politycznej, udowadniając przy tym, jak wiele perswazji, stronniczości i namiętności tkwi w pozornie obiektywnych dziełach polityków, pedagogów, ekonomistów i literaturoznawców. Odsłonił bogaty zasób schematów myśli i tropów polemicznych na niemałym obszarze publicystyki, kierując niekiedy ich interpretację w stronę PRL-u, na przykład wówczas, gdy opisuje zjawisko trybutariatu politycznego. Przybliżył zakresy i metody operowania historią przez zwolenników i przeciwników sanacji, udowadniając jak istotne znaczenie dla bieżącej walki politycznej miały wątki naszej przeszłości. Polecana Czytelnikowi książka ogarnia bardzo szerokie spectrum spraw politycznych, od których tętniła ówczesna publicystyka, a ich analiza i interpretacja odsłania akcenty zaskakującej niekiedy aktualności. To pozycja godna polecenia politologom, studiującym nauki społeczne i komentatorom politycznym oraz „statystom”, czyli potocznym znawcom polityki, a więc właściwie każdemu niemal naszemu rodakowi.