Koncepcja rewolucji wspólnotowej w polskiej teologii uczestnictwa

Wydarzenia związane z okresem transformacji ustrojowej w Polsce lat 80. i 90. ubiegłego wieku mają także aspekt teologiczny. Wyrosły one z radykalnego sprzeciwu wobec systemu totalitarnego. Sprzeciw ten oznaczał również promocję osoby w jej wymiarze indywidualnym i społecznym, co znalazło realizację w fenomenie "Solidarności", rozumianej jako ruch, cnota i wreszcie jako program określający koncepcję osoby w jej relacji do innych osób, poprzez uczestnictwo tworzących wspólnotę. Autor wskazuje na wyzwolenie jako fundamentalne i kluczowe zagadnienie antropologiczno-społeczne, które nie może realizować się samo dla siebie, ale jest ukierunkowane na horyzont prawdy o życiu osobowym oraz społecznym i spełnia się w uczestnictwie. Publikacja zainteresuje nie tylko teologów, ale też wszystkich zajmujących się fenomenem rewolucji 1989 roku i wydarzeń ją konstytuując