Koran, kałasznikow i laptop

Autor przedstawia początki ruchu neotalibów w sposób wyważony, obiektywny, bez szukania zbędnej sensacji. Uwzględnia różne punkty widzenia oraz spostrzeżenia licznych uczestników konfliktu i analityków, a równocześnie prezentuje własne przemyślenia. W ten sposób otwiera nowe perspektywy, ważne w badaniach nad Afganistanem. Peter Marsden, autor książki The Taliban: War, Religion and the New Order in Afghanistan (1998) Zapowiedzi rychłego zwycięstwa nad talibami były powtarzane nieustannie od czasu alianckiej inwazji na Afganistan w 2002 roku, a szczególnie po wyborach prezydenckich w 2004 roku. Niektórzy komentatorzy utrzymywali, że polityka „odbudowy i rozwoju” zdobyła serca mieszkańców, nie zważając na liczne głosy krytyki. W marcu 2006 roku, tuż przed serią wyjątkowo zaciętych starć, wysocy urzędnicy, zarówno afgańscy, jak i amerykańscy, nadal twierdzili, że „talibowie nie są już zdolni do prowadzenia dużych bitew”. W drugiej połowie roku nastroje w środkach masowego przekazu zmieniły się. Pojawił się defetyzm, a nawet przeczucie zbliżającej się katastrofy. W rzeczywistości już w latach 2003–2005 było coraz więcej dowodów kwestionujących oficjalną interpretację konfliktu. Giustozzi dowodzi, że powstanie neotalibów nie było bynajmniej „niespodzianką 2006 roku”, gdyż ruch zapuścił w Afganistanie mocne korzenie już w 2003 roku. Właśnie to zjawisko jest przedmiotem jego badań w tej jakże aktualnej i prowokującej do myślenia książce.