Wspomnienia opowiedziane Dennisowi Michaelowi Burke'owi i Megan M. McKenna Po tym jak w roku 2003 roku Arabowie, wspierani przez rząd Sudanu, zaczęli regularnie napadać i mordować mieszkańców niearabskich wiosek, Daoud Hari uciekł do Czadu. Tam zmienił nazwisko i został tłumaczem oraz przewodnikiem dziennikarzy chcących dostać się do ogarniętego wojną Sudanu. Ale współpraca z zagranicznymi reporterami narażała go na realne niebezpieczeństwo. W 2006 roku razem z nagrodzonym Pulitzerem dziennikarzem Paulem Salopkiem oraz ich kierowcą został porwany i skazany przez sudański sąd za szpiegostwo. O sprawiedliwy proces i uwolnienie tłumacza oraz jego towarzyszy zabiegali międzynarodowi przywódcy, przedstawiciele dyplomacji i gwiazdy showbiznesu. „Tłumacz z Darfuru” to przerażające świadectwo terroru, trudna, ale ważna opowieść o nienawiści narodowościowej. To także nieustannie powracające pytania o źródło tych wydarzeń. Daoud Hari zdecydował się opisać tę historię, żeby opowiedzieć światu o tragedii w Sudanie i pomóc tym, dla których jest jeszcze szansa na ratunek. „Daoud Hari widział piekło na własne oczy. W Sudanie spotkał ludzi, w których sercach nie było już nadziei – odebrały ją im naloty rządowych samolotów oraz bezwzględni dżandżawidzi terroryzujący wsie. A jednak próbuje przywrócić im nadzieję. Opowiada o ich tragedii światu – wnikliwie, jasno, z empatią i szacunkiem.” Konrad Gadera, Konflikty.pl „Hari często pomimo okropności potrafi mówić łagodnie i miękko […]. Instynkt przetrwania pomaga mu żyć dalej i się doskonalić.” „Newsweek” „„Tłumacz z Darfuru” to prawdopodobnie największa „mała” książka w historii. Na zaledwie dwustu stronach prostej, przejrzystej opowieści Hari opisuje ludobójstwo w Darfurze lepiej, wyraźniej i bardziej przejmująco niż autorzy wielu reporterskich i akademickich książek.” „The Washington Post Book World” „Nasz bohater (a niewielu narratorów bardziej zasługuje na to miano) opisuje swoje przygody prostym, lecz barwnym językiem. […] Optymistyczne nastawienie Hariego i jego wiara w ludzką dobroć – mimo że uzbrojeni po zęby ludzie wiele razy starali się tę wiarę zachwiać – ubarwiają książkę, która mogłaby być bardzo ponura.” „Entertainment Weekly” „Zdarza się, że piękno wyrasta z najokropniejszych okoliczności – tak też jest z tą książką. […] Ona w niezwykły sposób pozwala zrozumieć, jak cenne jest życie.” „GO Magazine” „Książka Daouda Hariego to niezwykły zapis ludzkiej siły i moralności. […] wstrząsająca, a zarazem pełna nadziei relacja o ludobójstwie w Sudanie, opowiedziana przez jednego z odważnych mieszkańców, który umożliwił upartym dziennikarzom zaalarmowanie świata o potwornościach, jakie się tam rozgrywają.” „Kirkus Review” „Daoud pisze pięknie i prosto, ukazując siłę człowieka zaangażowanego w opowiadaną historię.” „Booklist”

Dzisiejsza Afryka to kontynent wyzwań i nadziei, obszar o wyjątkowym potencjale wzrostu, wspieranym przez bogactwo zasobów naturalnych i dużą liczbę młodych osób w szybko rosnącej populacji liczącej ponad 1 mld ludzi. Afryki nie można już dzisiaj postrzegać jedynie jako regionu zmagającego się z problemami m.in. niedorozwoju gospodarczego, mało zróżnicowanych struktur krajowych gospodarek, uzależnienia wzrostu gospodarczego od cen surowców naturalnych, ubóstwa, głodu, analfabetyzmu, epidemii chorób, korupcji, niestabilności politycznej, międzypaństwowych i etnicznych konfliktów czy kwestii nieprzestrzegania zasad demokracji, praworządności oraz poszanowania praw człowieka. Kluczowa dla zapewnienia silnych podstaw przyszłego wzrostu gospodarczego, jak również dla przeciwdziałania istniejącym słabościom oraz zagrożeniom występującym powszechnie na kontynencie afrykańskim wydaje się być integracja regionalna. Głównym celem opracowania jest pokazanie stanu obecnego oraz perspektywy integracji regionalnej w Afryce, przybliżając jej wybrane aspekty gospodarcze i finansowe, ze szczególnym uwzględnieniem funkcjonowania regionalnych wspólnot gospodarczych (regional economic communities) - zwłaszcza tych uznawanych przez Unię Afrykańską. Procesy integracyjne przebiegające od wielu lat na kontynencie afrykańskim obejmują nie tylko działania mające na celu utworzenie unii celnych w ramach poszczególnych ugrupowań regionalnych, gdyż cele są bardzo ambitne i przewidują ustanowienie wspólnego rynku, który wiąże się ze swobodą przepływu towarów, usług, osób i kapitału, a w dalszej perspektywie również wprowadzenie unii monetarnej z panafrykańskim bankiem centralnym oraz być może nawet zapoczątkowanie kontynentalnej unii gospodarczej i walutowej. Aktualne i ważne treści podejmowane w niniejszej publikacji sprawiają, że może być ona adresowana do szerokiego kręgu odbiorców: zarówno słuchaczy różnych kierunków i specjalności studiów w zakresie nauk społecznych, ale także do praktyków życia gospodarczego zainteresowanych państwami Afryki.

A political, social, and cultural battle is currently raging in the Middle East. On one side are the Islamists, those who believe Islam should be the region's primary identity. In opposition are nationalists, secularists, royal families, military establishments, and others who view Islamism as a serious threat to national security, historical identity, and a cohesive society. This provocative, vitally important work explores the development of the largest, most influential Islamic groups in the Middle East over the past century. Tarek Osman examines why political Islam managed to win successive elections and how Islamist groups in various nations have responded after ascending to power. He dissects the alliances that have formed among Islamist factions and against them, addressing the important issues of Islamism's compatibility with modernity, with the region's experiences in the twentieth century, and its impact on social contracts and minorities. He explains what Salafism means, its evolution, and connections to jihadist groups in the Middle East. Osman speculates on what the Islamists' prospects for the future will mean for the region and the rest of the world.

Opracowanie stanowi kompleksową analizę i ocenę kształtowania się systemu bezpieczeństwa zbiorowego na kontynencie afrykańskim. Analiza ta dotyczy w szczególności zasad funkcjonowania Afrykańskiej Architektury Pokoju i Bezpieczeństwa oraz jej wpływu na ukształtowanie systemu bezpieczeństwa zbiorowego w ramach Unii Afrykańskiej. Podkreślono również znaczenie współpracy Unii Afrykańskiej z innymi organizacjami międzynarodowymi, a zwłaszcza z ONZ. Złożoność problematyki bezpieczeństwa międzynarodowego wymaga kompleksowych działań na szczeblu uniwersalnym, regionalnym, jak i subregionalnym. Społeczność międzynarodowa coraz bardziej skłania się ku decentralizacji misji związanych z utrzymaniem pokoju, aby skutecznie utrzymywać pokój i bezpieczeństwo międzynarodowe. Celem niniejszej pracy jest analiza zmieniającej się roli Unii Afrykańskiej w zarządzaniu operacjami pokojowymi. Zawarto też w niej przegląd mechanizmów zmiany i redefinicji roli międzynarodowych organizacji regionalnych i subregionalnych w ich pretendowaniu do bycia niezbędnym graczem w obszarze utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, przy identyfikacji czynników stojących za tymi zmianami. Mimo, że w pracy pojawiają się aspekty politologiczne czy też ważne elementy stosunków międzynarodowych, jest to wyłącznie prawna analiza kwestii bezpieczeństwa zbiorowego na poziomie regionalnym. Praca ta, w odróżnieniu od studiów nad organizacjami międzynarodowymi, ma pod kątem prawnym, dynamicznym i ewolucyjnym przedstawić proces budowy regionalnej organizacji bezpieczeństwa zbiorowego, opartego na wyraźnie zdefiniowanych podstawach prawnych.

W prezentowanej publikacji przytacza się głównie relacje W. Rajkowskiego z odbytych podróży po Egipcie, Libii, Syrii, Libanie, Transjordanii oraz Iraku. Zakres tematyczny tekstów jest szeroki. Wzbogacone są o liczne fotografie, które w większości nie były nigdy publikowane, wykonane przez orientalistę, a pozyskane z prywatnych zbiorów W. Rajkowskiego.

Masajka Ntailan Lolkoki dorasta na peryferiach miasteczka Maralal na północy Kenii. W wieku dwunastu lat zgodnie z tradycją swojego plemienia zostaje obrzezana i odtąd czuje się obco we własnym ciele. Kilka lat później poznaje w Nairobi młodego angielskiego żołnierza i wyjeżdża z nim do Anglii, a potem do Niemiec. Biorą ślub, jednak małżeństwo rozpada się, ponieważ seks jest dla niej koszmarem. Po separacji Ntailan zostaje modelką i znajduje sobie miejsce w wykwintnym świecie bogaczy, jednak w jej sercu panuje mrok. Pozostaje kimś obcym we własnym ciele. Dręczą ja lęki i depresje. Dzięki Waris Dirie dowiaduje się o możliwości przeprowadzenia operacji rekonstrukcyjnej dla ofiar okaleczenia żeńskich narządów płciowych (FGM). Ntailan, która dzisiaj mieszka w Berlinie, decyduje się na ten trudny krok i po operacji odczuwa po raz pierwszy szczęście kobiety. Otwarcie i szczerze opisuje, jaki wpływ operacja rekonstrukcyjna wywarła na jej odczucia, jak odkrywa swoje ciało i w efekcie samą siebie. Pełna radości zaczyna życie, w którym wreszcie znajduje spełnienie. Jako dziewczynka Ntailan Lolkoki została okaleczona i przez długie lata milczała. Jako dorosła kobieta otrzymała szansę, by cofnąć to, co się stało. Pasjonujące wspomnienia odważnej kobiety, która otwarcie mówi o swoich cierpieniach – i swoim wybawieniu. To nie jest po prostu wstrząsająca książka (…) jest autentyczna, nieprzefiltrowana, bezpośrednia. "Hamburger Morgenpost", 25.09.2017 (…) Desert Flower Center Waldfriede było jak przysłowiowa ostatnia deska ratunku. Za pośrednictwem swojej książki Ntailan Lolkoki pragnie pomóc innym okaleczonym kobietom, by także one zdołały się jej uchwycić. "Berliner Abendblatt", 09.12.2017 Bardzo poruszająca! "SUPERillu", 28.09.2017 Chociaż przygnębiający temat okaleczania żeńskich narządów płciowych ciągnie się niczym czerwona nić przez wszystkie rozdziały jej życia, historia Ntailan emanuje nadzieją i inspiruje. Frauenrechte.de (Clara Hoffmann), 18.08.2017 Lolkoki w swojej książce opisuje własne życie niczym niespokojną odyseję w poszukiwaniu spełnienia. "Die Presse", 23.07.2017 Ntailan Lolkoki dorastała we wsi w pobliżu Barsaloi na północy Kenii. Gdy miała dwanaście lat zgodnie z tradycją swojego plemienia została obrzezana. Dzisiaj artystka mieszka w Berlinie i angażuje się m.in. w działalność Desert Flower Center, przeciwko przemocy wobec kobiet i przeciwko okaleczaniu żeńskich narządów płciowych.

Stefan Szolc-Rogoziński to postać ze wszech miar nietuzinkowa. Pochodzący z Kalisza orędownik niepodległej Polski, będący patriotą i niespokojną duszą, a także łowcą przygód – nie tylko podróżniczych – przez całe życie poszukiwał swego miejsca na ziemi. Jego wielkim marzeniem było zostać obieżyświatem i odkrywcą. Mimo licznych przeciwności losu i nieustannie borykając się z problemami finansowymi, dopiął swego. W 1881 roku został członkiem Towarzystwa Geografii w Paryżu, co otworzyło przed nim drogę ku Czarnemu Lądowi. Wraz z Klemensem Tomczekiem i Leopoldem Janikowskim wyruszyli na podbój Afryki. Losy całej trójki, pełne niespodzianek i nagłych, czasem wręcz niesamowitych zwrotów akcji, znajdzie Czytelnik na kartach niniejszej książki. Intencją autorów jest przedstawienie szerzej nieznanego i przez lata pozostającego w zapomnieniu podróżnika, który swym uporem i determinacją pokazał, że jeśli tylko czegoś się bardzo pragnie, można to osiągnąć.

Kazimierza Mazurkiewicza, autora książki „Ekspert ONZ wśród szamanów Afryki”, znam od wielu lat. (…) Trochę nieprzenikniony, czasami poważny i zamyślony, czasami w jego oczach błyskały wesołe chochliki. Nie do­myślałam się, że w młodym umyśle kryje się takie bogactwo marzeń o dalekich krajach, taka ciekawość życia i taka wola czynienia dobra. (…) Wiedziałam, że dostał się na studia, że je skończył, a potem słuch o nim zaginął. Po kilku latach odwiedził mnie w towa­rzystwie pięknej żony i trzech uroczych córek. Odwiedzał mnie odtąd regularnie, a nawet pisywał do mnie z Afryki. Dopiero wtedy poznałam jego pasje, źródła, które zagospodarowywał, aby Afrykanie mieli czystą i zdrową wodę. (…) Dobrze, że po latach sięgnął do wspomnień, przywołując swoją piękną i pożyteczną pracę, ciekawych ludzi, doznania i refleksje. Warto, abyśmy powędrowali z nim razem do zielonej Afry­ki i poznali jej urok. Romana Chojnicka fragment "Zamiast wstępu"

Arabska Wiosna Ludów bez wątpienia należy do najbardziej dramatycznych wydarzeń historii najnowszej, które wzbudziły ogromne zainteresowanie na całym świecie. Działo się tak ze względu na jej niezwykle burzliwy przebieg, ale także za względu na szybkość z jaką niektórzy – zdawałoby się nieusuwalni – dyktatorzy oddawali władzę oraz upór, z jakim inni przy niej trwali. Cena wolności jest niepoliczalna i nie da się jej w żaden sposób zmierzyć, tzn. oszacować całkowicie jej politycznych, ekonomicznych, społecznych i innych kosztów, zaś zagadnienia związane z Arabską Wiosną, jeszcze długo będą stanowiły obiekt naukowych analiz. Stanowiska państw i organizacji w stosunku do wydarzeń w świecie arabskim prezentowały niezwykle szerokie spektrum interesów. Arabska Wiosna jest zjawiskiem stosunkowo „świeżym”. Od wydarzeń przedstawianych i analizowanych na łamach niniejszej pracy upłynęło niewiele lat lub, jak to ma miejsce w przypadku Syrii, trwają one nadal. W związku z tym rzuca się w oczy niewielka ilość publikacji książkowych na ten temat, co wydaje się zrozumiałe, jednak ten brak nadrabiają publikacje i strony internetowe, gdzie już od 2011 r., właściwie niemalże na bieżąco, zaczęły się pojawiać materiały analityczne. W związku z powyższym, większa część mojej pracy opiera się o informacje zamieszczane na specjalistycznych lub generalnie uznawanych za rzetelne stronach internetowych oraz publikacjach naukowych, najczęściej ośrodków badawczych lub wyższych uczelni, dostępnych z reguły w plikach formatu pdf. Większość publikacji uwzględnionych w niniejszej pracy jest napisana w języku angielskim, nie tyle z uwagi na jego ogólnoświatowy charakter, co przede wszystkim ze względu na fakt, że to w krajach anglosaskich znajduje się największa ilość ośrodków badawczych i instytucji zajmujących się poruszaną przeze mnie problematyką... Notka o autorze: Daniel Damian Kasprzycki (1982) jest absolwentem Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu w której w 2014 r. ukończył z wyróżnieniem studia magisterskie na kierunku Bezpieczeństwo Narodowe. Jego pasje naukowe koncentrują się wokół wojen oraz konfliktów zbrojnych prowadzonych po 1939 r., ale także zajmuje się czasami okresami wcześniejszymi. Ponadto jego badania naukowe dotyczą szeroko pojętej problematyki bezpieczeństwa międzynarodowego, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii militarnych. Jest autorem lub współautorem kilku książek i artykułów naukowych. Zarówno jego prace licencjacka, jak i magisterska, zostały wydane jako monografie. Aktualnie swoje naukowe pasje rozwija na Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni, gdzie jest doktorantem Wydziału Dowodzenia i Operacji Morskich. Prywatnie lubi rzeczy, które zmuszają go myślenia i uwielbia się uczyć. Interesuje się historią i historią wojskowości oraz uzbrojenia, polemologią i sztuką wojenną, a także rozwojem myśli wojskowej i teorią gier. Jest także zapalonym miłośnikiem książek oraz fanem planszowych i komputerowych gier strategicznych i wojennych.

Piętno ludobójstwa, którego nie da się zmazać Poruszająca reporterska opowieść Wojciecha Tochmana o złu i cierpieniu Rwanda, 6 kwietnia 1994 roku. W kraju od dziesięcioleci podzielonym między dwie wrogie sobie grupy, Tutsi i Hutu, w katastrofie lotniczej ginie głowa państwa. Wśród Hutu interpretacja jest tylko jedna: stoją za tym Tutsi. W kilka godzin po śmierci prezydenta otwiera się jeden z najbardziej krwawych rozdziałów historii najnowszej – ludobójstwo, w którym w ciągu stu dni zamordowano milion osób. Masakrze nie zapobiegła ani misja pokojowa Organizacji Narodów Zjednoczonych, ani silnie tam obecny Kościół Katolicki. Świat nie interweniował. Media międzynarodowe długo ignorowały krwawą tragedię tego maleńkiego, „kieszonkowego” państwa w Afryce. Ci, którzy przeżyli do dziś próbują uporać się z traumą. Wojciech Tochman wielokrotnie powracał do Rwandy, by zrozumieć, jak po tym, co się tam stało życie razem, w ciasnocie, jest w ogóle możliwe. Rozmawia z ocalałymi, z katami i świadkami. Dzisiaj narysujemy śmierć to przejmujące świadectwo tych spotkań, z którego nieuchronnie wyłania się pytanie: czy wszyscy jesteśmy ubrudzeni tamtą krwią? „Książka Tochmana odtwarza wydarzenia z czasu grozy, o którym nikt nie może łatwo mówić. To przywołanie jest dokonane w sposób mistrzowski; mistrzowska jest oschłość relacji o wydarzeniach, jakby bez emocji – bo żadna nie będzie współmierna”. Halina Bortnowska, „Tygodnik Powszechny” „Boli. Dzisiaj narysujemy śmierć chwyta czytelnika za gardło i w żelaznym uścisku prowadzi do ostatniej strony. Nie odwracaj oczu, patrz: taki jest człowiek”. Magdalena Grochowska, „Gazeta Wyborcza” „Pytany jestem często, jak znoszę to, o czym piszę. Jaką osobistą cenę za to płacę? Odpowiedź nie wydaje mi się ani ważna, ani specjalnie interesująca. Wolałbym, aby ktoś, kto sięga po moją książkę, sam siebie spytał: dlaczego o tym czytam? Dlaczego się z tym mierzę?” Wojciech Tochman Wojciech Tochman urodził się w 1969 r. w Krakowie. Jeszcze jako licealista debiutował w tygodniku „Na Przełaj” (1987) reportażem o szkolnej szatni. Do pracy w dziale reportażu „Gazety Wyborczej” zaprosiła go Hanna Krall (1990). W tym okresie wydał dwie książki: Schodów się nie pali (2000) i Jakbyś kamień jadła (2002). Po formalnym odejściu z „Gazety” (2004) opublikował następujące pozycje: Córeńka (2005), Wściekły pies (2007), Bóg zapłać (2010), Dzisiaj narysujemy śmierć (2010), Eli, Eli (2013), (wspólnie z Katarzyną Boni) Kontener (2014) oraz (wspólnie z Mariuszem Szczygłem) Krall (2015). Dwukrotny finalista Nagrody Nike, finalista prestiżowej francuskiej Prix RFI „Témoin du Monde” oraz Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus. Laureat Premio Kapuściński przyznawanej w Rzymie. W maju 2018 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazuje się wznowienie Dzisiaj narysujemy śmierć, natomiast na początek 2019 roku WL zapowiada nową książkę Pianie kogutów, płacz psów – reporterską, a zarazem literacką opowieść o naznaczonej bolesną przeszłością Kambodży.

Książka skierowana jest do Czytelnika, który chce zrozumieć fenomen Państwa Islamskiego, ale chce otrzymać wiedzę usystematyzowaną, naukową, pozbawioną medialnego szumu. Autorzy przedstawiają genezę ISIS, zarówno w aspekcie historycznym, jak i ideologicznym, pokazując przyczyny ruchów ekstremistycznych odwołujących się do fundamentalizmu islamskiego. Czytelnik pozna struktury ISIS, sposoby finansowania, werbunku i wpływ środowiska międzynarodowego na organizację i jej na stosunki międzynarodowe, nie tylko w wymiarze lokalnym. Istotnym walorem książki jest bardzo liczne wykorzystanie źródeł rosyjskich. Pojawia się też wiele wątków wskazujących na powiązania i problemy Federacji Rosyjskiej w kontekście powstania i działalności ISIS.

Wyniszczona trwającą od dwudziestu pięciu lat wojną domową, sterroryzowana samobójczymi atakami terrorystycznymi, doświadczona klęską głodu Somalia od lat plasuje się w czołówce państw, w których panują najtrudniejsze warunki życia. Zagraniczni dziennikarze nie ruszają się nigdzie bez uzbrojonych po zęby ochroniarzy, ale miejscowi muszą radzić sobie sami. Niektórzy – tak jak Baszir, właściciel hoteli, w których zatrzymują się wszyscy zagraniczni goście w Mogadiszu – wierzą, że w Rogu Afryki jeszcze będzie lepiej. Wielu straciło nadzieję; poddali się, żyją z dnia na dzień, troszcząc się tylko o to, by zdobyć kolejną porcję khatu, narkotyku, który żuje dziewięćdziesiąt procent somalijskich mężczyzn. Kobiety nie mogą sobie pozwolić na rezygnację – mają dzieci. W kraju legendarnej królowej Arawello, która przed wiekami odsunęła mężczyzn od władzy, kobiety wciąż walczą o przetrwanie dla swoich rodzin. Wyplatają koszyki i maty z resztek starych worków wygrzebanych na wysypisku śmieci. Pracują w policji, zakładają organizacje wspierające uchodźców. Sprzedają khat na rogach ulic. W kolorowych czadorach, czasem przymierające głodem, ale wciąż piękne jak modelki. Królowe Mogadiszu.

Współczesne Królestwo Maroka stanowi niezwykle ciekawą przestrzeń, w której przenikają się rozmaite wzorce kulturowe i tradycje, kultywowane od stuleci i często charakterystyczne wyłącznie dla tego państwa. Bogate dziedzictwo, widoczne nie tylko w wymiarze historycznym, ale także w literaturze, spuściźnie intelektualnej czy architekturze, stanowi niezwykłą inspirację dla badaczy. Praca Współczesne Maroko. Wybrane aspekty historyczne, społeczne, kulturowe i gospodarcze stanowi rezultat badań empirycznych i terenowych prowadzonych przez pracowników, doktorantów i studentów Instytutu Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej głównym zamierzeniem jest ukazanie rozmaitych czynników kształtujących wizerunek dzisiejszego królestwa – dotyczących sfery polityki, elementów wizerunkowych, problematyki gospodarczej czy systemu edukacji. Poruszone zostały także kwestie związane z miejscem kobiet w społeczeństwie oraz tożsamością mniejszości seksualnych. Ważną częścią pracy są teksty poświęcone religii, która w Maroku ma specyficzny wymiar. Artykuły dotyczące urbanizacji czy architektury, tak charakterystycznej dla tego państwa, opisują bogactwo kulturowe rozpoznawalne na całym świecie. Ze wstępu

Drugi tom autobiograficznego komiksu Riada Sattoufa, w którym opowiada on o swoim dzieciństwie spędzonym w cieniu trzech dyktatorów – Muammara Kaddafiego, Hafiza al-Asada i własnego ojca. Autorowi udaje się fascynująco uchwycić dziecięce spojrzenie na świat i gorączkę politycznego idealizmu. Wspomina więc wczesne lata, spędzone zarówno na francuskiej wsi, jak i w Libii Muammara Kaddafiego czy w Syrii dynastii Asadów, niezależnie jednak od kraju, zawsze pod dachem domu rządzonego przez ojca – Syryjczyka, zwolennika panarabizmu, który ciągnie rodzinę w pogoni za wspaniałym snem o jednym narodzie arabskim.

Penguin Modern: fifty new books celebrating the pioneering spirit of the iconic Penguin Modern Classics series, with each one offering a concentrated hit of its contemporary, international flavour. Here are authors ranging from Kathy Acker to James Baldwin, Truman Capote to Stanislaw Lem and George Orwell to Shirley Jackson; essays radical and inspiring; poems moving and disturbing; stories surreal and fabulous; taking us from the deep South to modern Japan, New York's underground scene to the farthest reaches of outer space.

Harem był w każdym muzułmańskim domu, lecz jeden z nich — harem padyszacha w pałacu Topkapy — wywoływał najwięcej emocji. Pełna przepychu, wręcz baśniowego bogactwa, a zarazem okrutnie wyrafinowana rzeczywistość przez wieki podniecała wyobraźnię nie tylko Europejczyków. Najpiękniejsze dziewczęta, ich okaleczeni strażnicy-eunuchowie i jeden zdrowy mężczyzna — pan ich życia i śmierci, a zarazem władca potężnego imperium, żyli, podporządkowani okrutnym nieraz regułom namiętności i zbrodni. Zapraszamy do fascynującej podróży po świecie haremów, a przede wszystkim po owianym legendami słynnym haremie władców Imperium Osmańskiego, w którym nie brakowało również branek z ziem Rzeczypospolitej. Przewodnikami w tej podróży będą zarówno dawni dziejopisarze i podróżnicy, jak i współcześni historycy.

Na początku XXI wieku świat wciąż boryka się z tak poważnymi wyzwaniami, jak skrajne ubóstwo, cywilizacyjny niedorozwój, łamanie praw człowieka, konflikty zbrojne, uchodźstwo, analfabetyzm i epidemie. Problemy te dotykają przede wszystkim około dwóch miliardów ludzi żyjących w mniej więcej czterdziestu państwach o wysokim stopniu dysfunkcyjności. Według indeksów, opracowywanych przez różne organizacje międzynarodowe, instytucje rządowe i think tanki, najwięcej dysfunkcyjnych państw znajduje się w regionie Afryki Subsaharyjskiej. Dysfunkcyjność państw afrykańskich dotyczy jednak wielu płaszczyzn i może wyglądać odmiennie w różnych częściach kontynentu. Celem monografii jest próba ukazania tego problemu w rozmaitych kontekstach oraz z uwzględnieniem współczesnej kondycji państw regionu. Intencją Autora nie jest i nigdy nie była chęć dołączenia do grona afropesymistów, postrzegających Afrykę Subsaharyjską jako region „upadły”. U genezy przeprowadzonych badań i powstania niniejszej publikacji leżała chęć lepszego zrozumienia zjawiska dysfunkcyjności państw oraz przyczyn, które sprawiły, że najbardziej dotknięty tym problemem jest właśnie obszar Afryki Subsaharyjskiej.

Historia niezwykłych bibliotekarzy, którzy ocalili dorobek cywilizacji przed dżihadystami i zapomnieniem. Mogło się wydawać, że zagrożeniem dla manuskryptów z Timbuktu są jedynie klimat i termity, ale gdy miasto zajęli dżihadyści, stało się jasne, że wspaniałe skarby wiekowej cywilizacji zostaną zniszczone. Abdel Kader Haidara wraz z innymi bibliotekarzami podjął się niezwykłej operacji godnej kart powieści Johna Le Carré. Udało im się potajemnie wywieźć niemal cały zbiór składający się z ponad pół miliona dokumentów – w praktyce ocalili przed zapomnieniem całą cywilizację. Równolegle Charlie English przywołuje pasjonującą historię europejskich i amerykańskich odkrywców, którzy wyruszali do Timbuktu, by spróbować odkryć mityczną stolicę odległego i bogatego afrykańskiego królestwa. Obydwie te historie splatają się w bogatą i pełną napięć opowieść o współczesnym i dawnym Timbuktu, pomagając pełniej zrozumieć świat, który przypadł nam w spadku. „Świetnie napisana, wielowymiarowa opowieść… Charlie English zręcznie splata ze sobą historię, reportaż, książkę podróżniczą i esej w subtelną, erudycyjną, a momentami piękną rzecz” – Robert Macfarlane „Wspaniała lektura” – „The Economist”

Pragnę zbadać, jak Europejczycy i Afrykanie, ludzie tak różnych kultur, zareagowali na owo nieoczekiwane spotkanie. Jakich doznawali uczuć, czego się bali, co budziło ich podziw, zdziwienie i zaciekawienie? Czym się oburzali? Dlaczego podejmowali ryzyko, by lepiej poznać stronę przeciwną? Jak ze sobą walczyli, jak i dlaczego ginęli? Kiedy nawiązali ze sobą pierwsze kontakty, jak się porozumiewali i gdzie organizowali spotkania? W jakich dziedzinach rozpoczęli współpracę? Jaki był los afrykańskiej mniejszości żyjącej w Portugalii oraz los portugalskich zbiegów żyjących w Afryce? Jakie było miejsce i znaczenie kobiet w przebiegu owych kontaktów? Co Europejczycy sądzili o Afrykanach, a co Afrykanie o Europejczykach? Jak długo obustronne opinie wynikały z doświadczeń wzajemnego poznawania się i jakim przemianom ulegały? Po jakim czasie i pod wpływem jakich okoliczności zaczęły się one przekształcać w stereotypy?

Jedna z najważniejszych książek o Bliskim Wschodzie, obalająca niemal wszystkie zachodnie mity na temat Orientu W tym uznanym na całym świecie dziele Edward W. Said bada historię i naturę zachodnich postaw wobec Wschodu, uważając orientalizm za europejski twór ideologiczny, który narzucił pokutujące aż do dziś stereotypy Orientu, a w szczególności islamu. Autor pokazuje, jak pisarze, flozofowie i politycy radzili sobie niegdyś z innością tej kultury, z jej zwyczajami i religiami, tworząc uproszczony i z gruntu fałszywy obraz. Said śledzi ten punkt widzenia poprzez pisarstwo Homera, Nervala i Flauberta, Chateaubrianda i Kiplinga, których wspaniałe teksty w sposób decydujący przyczyniły się do powstania romantycznego i egzotycznego obrazu Orientu. Autor wykorzystując własne doświadczenie palestyńskiego Araba mieszkającego na Zachodzie, zastanawia się, czy te idee stanowią i w jakim stopniu odbicie europejskiego imperializmu i rasizmu. „Praca na najwyższym poziomie ... Niezwykle ekscytująca książka”. "The New York Times" „Pobudzająca, wyważona w ocenach, ale równocześnie prowokująca. Said pokazuje, jak przez wieki Zachód postrzegał Arabów, i doprawdy nie spodoba się nam obraz, jaki ujrzymy w jego książce”. "The Observer"