"Z wielką drobiazgowością kreśli niełatwą drogę tej zakaukaskiej republiki do zbudowania podstaw postradzieckiej państwowości, ukazując liczne, piętrzące się na niej przeszkody, ujawniające się zarówno w ramach systemu politycznego, jak i w jego zewnętrznym otoczeniu. Pracę charakteryzuje przede wszystkim bogactwo faktografii, zrekonstruowanej na szerokiej bazie źródłowej." Prof. dr hab. Andrzej Antoszewski Instytut Politologii, Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego

KULISY POWSTAWANIA NAJWYMYŚLNIEJSZYCH BRONI IZRAELA. Od dronów po satelity, od systemów obrony przeciwrakietowej po wojnę cybernetyczną – Izrael przoduje w wykorzystywaniu nowych technologii militarnych. Czarodzieje broni mówią o tym, jak ten ośmiomilionowy naród, wyciągając wnioski ze swego bogatego doświadczenia wojennego, nauczył się adaptować do zmian w sposobie prowadzenia wojen i stał się nowym wzorem regionalnego mocarstwa, które swojej pozycji nie zawdzięcza wielkości terytorium i populacji, lecz nowatorstwu i efektywności. Będąc w awangardzie techniki wojennej, opracowuje on nowe bronie i modernizuje stare, by zachowały użyteczność i skuteczność na nieustannie zmieniającym się polu walki. Inne państwa, aby stawić czoło tym wyzwaniom, w poszukiwaniu pomysłów spoglądają na Izrael – a zwłaszcza jego uzbrojenie – co czyni go w efekcie jednym z największych laboratoriów zbrojeniowych świata. Jak Izrael tego dokonał? I jakie są tego militarne i geopolityczne implikacje? Oto niektóre z głównych kwestii, którymi zajmują się Yaakov Katz i Amir Bohbot. Ich książkę, opartą na bogatych materiałach źródłowych i niełatwym dla innych dostępie do izraelskiego establishmentu obronnego, śmiało można nazwać raportem prosto z linii frontu. Żywotność Izraela przełamuje schematy. Nie mając żadnych zasobów naturalnych, Izrael dzięki kapitałowi ludzkiemu stał się mistrzem technologii w dziedzinie rolnictwa i obronności. Czarodzieje broni mówią o tym, że człowiek jest największym bogactwem naszej przyszłości. – Szimon Peres, prezydent (2007–2014) i premier (1984–1986 i 1995–1996) Izraela. Fascynująca analiza niezwykłej serii twórczych rewolucji w uzbrojeniu i strategii izraelskiej armii oraz organizacji technicznych. Katz i Bohbot znakomicie opisują, w jaki sposób narody mogą trwać i zwyciężać: wspierając swych buntowniczych innowatorów. – R. James Woolsey, dyrektor CIA (1993–1995) Izrael nie istniałby dziś, gdyby technologicznie nie wyprzedzał o kilka kroków drugiej strony. Oto kulisy rozwiązywania przez to państwo problemów technicznych, które zdawały się nie do pokonania. Katz i Bohbot opowiadają o tym ze znawstwem i swadą. – Saul Singer, współautor Narodu start-upów. Obowiązkowa lektura dla każdego, kto pragnie zrozumieć Izrael i jego siły zbrojne. Katz i Bohbot, dwaj czołowi reporterzy specjalizujący się w tematyce obronności tego kraju, przedstawiają fascynującą opowieść o tym, jak Izrael, wśród nieustającego konfliktu i na przekór wszystkiemu, stał się militarnym supermocarstwem. – gen. Szaul Mofaz, minister obrony Izraela (2002–2006) i szef sztabu generalnego Cahalu (1998–2002)

Oto książka wyjątkowa, sytuująca się na pograniczu rozważań historycznoliterackich, historycznych i politologicznych, ale też mająca nader ambitne zadanie – przedstawienie dwudziestowiecznej literatury tureckiej we wszystkich jej niełatwych uwikłaniach w konteksty historyczne, przemiany świadomości narodowej i przenikanie się tradycji rodzimej z nurtami europejskimi. Jak – obszernie, ale i na tyle syntetycznie, by wywód pozostał przejrzysty – przedstawić turecką „pękniętą duszę”, wrażliwą na tendencje popychające ją ku przeciwieństwom, objawiającą się w mentalności rozbitej między nowoczesnością a głębokim zanurzeniem w tradycji, religijności, kompleksy prowincji i relacje postkolonialne? Jak pokazać całą odbijającą się w literaturze panoramę, na którą składają się idee narodotwórcze, sprzeczne koncepcje osmanizmu i okcydentalizacji, ruch laicyzacji społeczeństwa, problemy swobody obyczajowej, nowa świadomość wielkomiejskich elit, pamięć wojennych rzezi, bolesne doświadczenie korupcji politycznej, wpływ ideologii totalitarnych, emancypacja kobiet, konflikt patriotyzmu i postmodernizmu tudzież objawiające wolę ludu mechanizmy demokratyczne? Oto najważniejsze i najtrudniejsze zadanie, które zarazem sprawia, że lektura tej książki jest tak fascynująca. Poruszając się płynnie między wątkami literackimi i wykładem historyczno-politologicznym, Autorka oferuje nam niepowtarzalny wgląd w skomplikowany obraz współczesnej Turcji oraz jej lustrzane artystyczne odbicie.

Każde opowiadanie o przeszłości, nawiązujące do wydarzeń, jakie zaistniały w dziejach ludzkości, nie jest jakby fotograficzną kopią faktów, ale zawiera mniejszy lub większy ładunek interpretacji, która jest tworzywem rekonstrukcji właściwej tworzeniu historii. W odniesieniu do historii Izraela możemy wyróżnić dwa poziomy tej interpretacji. Jednym jest interpretacja właściwa Biblii, drugim jest interpretacja nawiązująca do metodologii historii jako nauki, która na przestrzeni dziejów człowieka udoskonalała swoje sposoby poznawcze i metodologiczne zasady poznawania przeszłości. Stąd o historii Izraela można mówić w dwojakim znaczeniu. Będzie to albo wniknięcie we właściwy obraz biblijnego przesłania, albo wycinek naukowego badania w dziedzinie historii jako jednej z humanistycznych nauk szczegółowych. W serii, której drugi wolumin oddajemy do rąk Czytelnika, preferujemy ten drugi punkt widzenia, co w pierwszym tomie zostało szczegółowo rozwinięte. Pamiętamy, że Biblia jest opisem dziejów zbawienia, które dokonują się w historii i poprzez historię, ale opowiedziane są jako swoista interpretacja historii, której zasadniczym celem jest ukazanie działania Bożego. Ten cel Biblia realizuje w sposób niezwykle genialny, dając przebogate pouczenie religijne, którego korzenie sięgają interwencji Bożych w historię ludzkości, narodu wybranego i pierwotnego chrześcijaństwa, ale opisane są szczególnym językiem, w którym realistyczny język historii doskonale staje się kompatybilny z myśleniem mitycznym, symbolicznym, otwierającym możliwości poznawcze ku Transcendencji i jej przejawie (działaniu) w dziejach, co w tym przypadku jest podstawowym celem opowiadania. Doceniając tę wartość Biblii mamy jednak także prawo inaczej ująć historię Izraela tak, aby odpowiadała metodologicznym wymaganiom historii jako szczególnej nauki i to jest celem naszego poszukiwania w ramach przedstawianej tu historii Izraela. Odszukując sytuacje i wydarzenia, które ukazują nauki historyczne, staraliśmy się ukazać szerokie tło pojawienia się Izraela, jakim są dzieje Egiptu i Lewantu, a przede wszystkim jedną z największych katastrof naturalnych na Ziemi, jakim był wybuch wulkanu na Morzu Egejskim. Są to wszystko okoliczności towarzyszące powstaniu Izraela. Temu bowiem tematowi poświęciliśmy niniejszy tom Historii Izraela, o którym można by powiedzieć, że zawiera bardzo zróżnicowany materiał, ale właściwie najmniej mówi o samym Izraelu. Do samych początkowych etapów powstawania tego narodu powrócimy w kolejnym tomie naszych rozważań i wtedy – jak sądzę – informacje, jakimi zajmowaliśmy się obecnie, będą mogły okazać się przydatne. I tak został pomyślany tom, który oddajemy Czytelnikom.

Izrael-Palestyna. Kolejna wojna. Jakie są prawdziwe przyczyny konfliktu na Bliskim Wschodzie? Spory polityków, gehenna uchodźców i akcje komandosów, niekończące się zamachy i naloty, operacje wywiadów i rokowania pokojowe… „Gdy Izraelczyk raz znajdzie się w armii, nigdy jej już w pełni nie opuszcza”, pisze Patrick Tyler. Nie tylko dlatego, że do pięćdziesiątki jest rezerwistą – także z tego powodu, że wymaga ona od niego dożywotniej lojalności i dyskrecji. Od powstania państwa Izrael jego przywódcy toczą spór o to, czy ułożyć się z wrogimi sąsiadami, czy też ich sterroryzować lub zniszczyć. Jak dowodzi normalizacja stosunków z Egiptem, rozwiązania dyplomatyczne są znacznie trwalsze. Jednak interesy elit wojskowych, system polityczny i mentalność zmilitaryzowanego społeczeństwa sprawiają, że Izrael zwykle odpowiada na zagrożenie w jeden sposób – zbrojnie, nie zażegnując go, lecz je powiększając. Czerpiąc z wielu źródeł, w tym odtajnionych dokumentów, prywatnych archiwów oraz wywiadów z politykami i wojskowymi, Patrick Tyler snuje niezwykłą opowieść o współczesnej Sparcie Bliskiego Wschodu. Opisuje bitwy i spory polityków, gehennę uchodźców i akcje komandosów, niekończące się zamachy i naloty, operacje wywiadów i rokowania pokojowe… Poruszająca książka. Forteca Izrael stawia Patricka Tylera w pierwszym szeregu historyków Izraela i współczesnego Bliskiego Wschodu. Prowokacyjnie, ale i obiektywnie ukazuje on w niej militaryzm napędzający przywódców Izraela i wyjaśnia obrazowo […], dlaczego pokoleniom nieustępliwych sabrów tak trudno było przemienić swoje sukcesy na polu walki w trwały pokój. - Terence Smith, korespondent „The New York Times” podczas wojny sześciodniowej i Jom Kipur. Tyler stawia pytanie, czy biorąc pod uwagę wizję niekończących się zagrożeń z zewnątrz, odejście od pierwotnej wizji syjonistów jest usprawiedliwione […]. Otrzeźwiająca lektura. - Steve Weinberg, „The Christian Science Monitor” Barwna […]. Wciągająca […]. Jak ukazuje Tyler, Izrael przepuścił niejedną szansę na pokój. - Daniel Byman, „The Washington Post” Tyler, uznany amerykański dziennikarz, dokumentuje izraelski opór wobec inicjatyw pokojowych od samych początków istnienia państwa żydowskiego. - „The Economist”

A terrorist plot to kill hundreds of innocent people. An undercover agent posing as a wealthy Al-Qaeda sympathiser. A race against time to gain the terrorists’ trust and bring them down. Before it’s too late… In the aftermath of 9/11, long-time undercover FBI agent Tamer Elnoury joined an elite counterterrorism unit. Its mission: to infiltrate terror cells, gain detailed knowledge of their networks and bring them successfully to justice. Writing under a pseudonym, Tamer Elnoury here tells the hair-raising true story of life undercover, risking his life to keep us safe.

For more than half a century, American power in the Pacific has successfully kept the peace. But it has also cemented the tensions in the toxic rivalry between China and Japan, consumed with endless history wars and entrenched political dynasties. Now, the combination of these forces with Donald Trump's unpredictable impulses and disdain for America's old alliances threatens to upend the region. If the United States helped lay the postwar foundations for modern Asia, Asia's Reckoning will reveal how that structure is now crumbling. With unrivalled access to archives in the US and Asia, as well as many of the major players in all three countries, Richard McGregor has written a tale which blends the tectonic shifts in diplomacy with the domestic political trends and personalities driving them. It is a story not only of an overstretched America, but also of the rise and fall and rise of the great powers of Asia. The confrontational course on which China and Japan have increasingly set themselves is no simple spat between neighbours. And the fallout would be a political and economic tsunami.

Celem książki jest próba wyjaśnienia dynamiki wewnętrznych uwarunkowań bezpieczeństwa militarnego w Azji poprzez analizę studiów przypadku czterech krajów: Indonezji, Iranu, Jordanii i Singapuru. Przedmiotem badań jest bezpieczeństwo tych państw, rozpatrywane przy wykorzystaniu teorii sekurytyzacji i próbie jej przełożenia na realia wewnętrznych uwarunkowań bezpieczeństwa militarnego. Hipoteza Autorów zakłada, że to percepcja wewnętrznych zagrożeń i własnych słabości w największym stopniu determinuje podejście do bezpieczeństwa militarnego. Wybór Iranu, Indonezji, Jordanii i Singapuru jako studiów przypadku uwarunkowany jest ich potencjałem porównawczym oraz istotnymi podobieństwami w zakresie problematyki bezpieczeństwa. We wszystkich tych krajach percepcja zagrożeń o charakterze militarnym uwarunkowana jest specyfiką wewnętrznych sporów politycznych i jest silnie osadzona w kontekście społecznym. W efekcie wszędzie tam występuje bądź występowało do niedawna zjawisko sekurytyzowania zagadnień bezpieczeństwa, które powinny być raczej elementem rutynowej polityki państwa. Praktyka sekurytyzacji zostaje niejako zinstytucjonalizowana poprzez stałe podkreślanie konieczności zastosowania nadzwyczajnych środków i wdrażania specjalnych procedur w celu neutralizacji zagrożeń, tworzy to sprzyjające warunki do instrumentalnego wykorzystania sekurytyzacji. Jednocześnie owa instytucjonalizacja specjalnych środków i procedur nie prowadzi zazwyczaj do ich przekształcenia w element rutynowej polityki państwa, ponieważ decydenci polityczni stale podkreślają nadzwyczajny charakter środków, które wdrażają.

Mongołowie mogą poszczycić się jednym z największych sukcesów w światowej historii wojskowej. Pod dowództwem Dżyngis-chana i jego następców podbili większą część znanego ówcześnie świata, walcząc w różnych warunkach, od zamarzniętych stepów po pustynię Palestyny, od dżungli Jawy aż po wielkie rzeki Chin. Przy tych wyzwaniach wykazali się niezwykłą umiejętnością przejmowania, dostosowywania i doskonalenia rozległego zakresu elementów techniki wojskowej i technologii, od machin oblężniczych po działania wojenne na morzu. Niniejsza praca przedstawia historię tych niezwykłych wojowników, w tym szczegóły ich uzbrojenia, taktyki, szkolenia i wierzeń religijnych.

Obraz panowania i upadku szacha Iranu Mohammeda Rezy Pahlaviego. Fascynujący reportaż ukazuje kluczowy konflikt końca XX wieku między odgórną rewolucją, usiłującą wprowadzić „nowoczesność”, a kontrrewolucją fanatycznego integryzmu muzułmańskiego ajatollaha Chomeiniego. "Iran .... W dymie i w huku zmieniali się władcy, upadały rządy, na fotelach zasiadali nowi ludzie. Ale jedno było niezmienne, niezniszczalne, boję się powiedzieć - wieczne: bezradność. Jakże mi te siedziby komitetów irańskich przypominały to, co widziałem w Boliwii i w Mozambiku, w Sudanie i w Beninie. Co robić? A ty wiesz, co robić? Nie wiem. A może ty wiesz? Ja? Poszedłbym na całość. Ale jak? Jak pójść na całość? Tak, jest to problem".

"Niszczyciele Japońskiej Marynarki Wojennej [...] zajmują się tym razem taktycznym poziomem organizacji nawodnych pełnomorskich okrętów torpedowych cesarskiej floty, czyli wyłącznie tych o wyporności standardowej przekraczającej 100 tom, w okresie wojny na Pacyfiku [...] W odniesieniu do organizacji cesarskiej floty torpedowej bazę wyjściową dla ustaleń faktograficznych poczynionych w niniejszej pracy stanowiło zestawienie The Imperial Japanese Navy in World War II, przygotowane w 1952 roku przez amerykańską Sekcję Historii Wojskowości przy Kwaterze Głównej Dowództwa Dalekiego Wschodu w oparciu o źródła archiwalne Japońskiej Marynarki Wojennej..." (ze Wstępu)

Spis treści: Wstęp /4 Rozdział I. Typy okrętów podwodnych /7 Rozdział II. Przynależność organizacyjna okrętów podwodnych /63 Rozdział III. Potencjał bojowy w 1941 roku /257 Rozdział IV. Dywizjony okrętów podwodnych /263 Rozdział V. Potencjał bojowy w 1942 roku /333 Rozdział VI. Flotylle podwodne /343 Rozdział VII. Potencjał bojowy w 1943 roku /411 Rozdział VIII. Broń podwodna w okręgach morskich /429 Rozdział IX. Potencjał bojowy w 1944 roku /445 Rozdział X. Broń podwodna we flotach /471 Rozdział XI. Potencjał bojowy w 1945 roku /493 Rozdział XII. Broń podwodna w grupie flot /509 Rozdział XIII. Wojenny stan floty podwodnej /519 Zakończenie /525 Aneks I. Japońscy producenci okrętów podwodnych /533 Aneks II. Słowniczek terminologiczny japońsko-polski /535 Bibliografia /539 Spis tabel /549

Spis treści Wprowadzenie 1. Rozważania wstępne 2. Konflikt jako wykładnia polityki na Bliskim Wschodzie 3. Stan badań i założenia metodologiczne Rozdział I Rola Libanu w początkowej fazie konflikt izraelsko-palestyńskiego w latach 1948–1970 1.1. Specyfika Libanu jako kraju goszczącego uchodźców palestyńskich 1.2. Organizacja Wyzwolenia Palestyny i wzrost jej roli na arenie polityki bliskowschodniej do roku 1970 1.3. Kluczowy rok 1970 – OWP w Libanie Rozdział II Bliski Wschód w latach 1967–1976. Rola OWP w destabilizacji regionu 2.1. OWP jako uczestnik w wojnie zastępczej 2.2. Wojna domowa w Libanie. OWP jako czynnik destabilizujący Rozdział III Redefiniowanie strategii bezpieczeństwa Państwa Izrael w związku ze zmianą kierunku politycznego w Libanie i Izraelu – prawica u władzy 3.1. Menachem Begin i jego model bezpieczeństwa narodowego 3.2. Umiędzynarodowienie kwestii bezpieczeństwa Izraela na kierunku północnym. Operacja „Litani” 3.3. Umiędzynarodowienie kwestii bezpieczeństwa Izraela na kierunku wschodnim i południowym. Zmiana roli głównego wroga Państwa Izrael Rozdział IV Kluczowy kierunek północny w polityce Państwa Izrael 4.1. Liban jako miejsce konfrontacji na linii Izrael–Syria. Rola libańskiej „strefy bezpieczeństwa” w walce z OWP 4.2. Destabilizacja Libanu i kwestia wspólnego wroga libańskiej i izraelskiej prawicy jako czynnik determinujący kolejny konflikt Rozdział V Izraelska obecność wojskowa w Libanie w latach 1982–1985 5.1. Operacja „Pokój dla Galilei” 5.2. Fiasko polityki izraelskiej wobec libańskiej prawicy – „libańskie bagno” 5.3. Załamanie strategii bezpieczeństwa Państwa Izrael na kierunku północnym – złudny pokój

Chiny i Ameryka zmierzają do wojny, której tak naprawdę nikt nie chce Gdy rosnący w siłę kraj zaczyna zagrażać aktualnemu hegemonowi, ich rywalizacja najczęściej kończy się wojną. Czy tak będzie tym razem? Jedna z najbardziej wnikliwych i dających do myślenia analiz, jakie do tej pory czytałem na temat najważniejszej relacji we współczesnym świecie – między Chinami a Ameryką. Jeśli Graham Allison ma rację – a tak moim zdaniem jest – Państwo Środka i Stany Zjednoczone muszą uważnie prześledzić lekcje, jakie dała nam historia, aby uniknąć wojny, z której żadna ze stron nie wyjdzie zwycięsko. — David Petraeus, generał w stanie spoczynku, były dyrektor CIA Graham Allison umiejętnie przybliża najpoważniejsze dylematy polityki zagranicznej Ameryki nie tylko ekspertom, ale i zwyczajnym obywatelom. Dlatego właśnie wielokrotnie korzystałem z jego rad, zarówno jako senator, jak i wiceprezydent. — Joe Biden, były wiceprezydent USA Przeczytałem tę książkę z wielkim zainteresowaniem. Mogę tylko mieć nadzieję, że konflikt Ameryki i Chin będzie siedemnastym w historii nowożytnej rozwiązanym na drodze pokojowej, a nie trzynastym zakończonym wojną. — Henry Kissinger, były amerykański sekretarz stanu GRAHAM ALLISON – uznany teoretyk i praktyk w dziedzinie współczesnego bezpieczeństwa narodowego, ekspert historii stosowanej. Pełnił funkcję asystenta sekretarza obrony i doradzał sekretarzom obrony kilku amerykańskich prezydentów, od Ronalda Reagana po Baracka Obamę.

„Przygotowany przez Katarzynę Sonnenberg zbiór tekstów pióra trzech czołowych prozaików japońskich okresów Meiji i Taishó, a mianowicie Moriego Ogaia, Natsumego Sósekiego i Nagaia Kafu, został pomyślany jako kompendium umożliwiające bezpośrednie wniknięcie w sferę ich zagranicznych kontaktów intelektualnych, doświadczeń i bezpośrednich obserwacji Zachodu. Teksty te prezentują literackie reminiscencje z podróży pisane z perspektywy przeszłych doświadczeń, przemyślanych i zreinterpretowanych już na gruncie japońskim w warunkach wyrazistego uświadomienia sobie nadal utrzymującego się wówczas dystansu i kontrastów między oboma światami. Jednakowoż były to już czasy, kiedy właśnie sama praktyka pisarska wszystkich trzech twórców zdołała je znacznie do siebie przybliżyć. Wybrane do analizy fragmenty spuścizny literackiej kryją w sobie zauważalne bogactwo spostrzeżeń, nie tylko literackich, ale także społecznych, kulturowych i obyczajowych. Dowodzą niewątpliwej erudycji i entuzjazmu poznawczego autorów, którzy potrafili niezwykle głęboko wniknąć w treść, język i styl literatury Zachodu". Z recenzji prof. Romualda Huszczy Po chwili z lewej strony wynurza się dzwonnica. Uderzano w dzwon na tej wieży, kiedy tarcze z żelaza i metalowe hełmy migotały jak fale jesiennych upałów, zwiastując, że wróg nadciąga z daleka. Uderzano weń także, kiedy w czarną, bezgwiezdną noc więzień uciekinier wypatrywał odstępu między wartownikami kroczącymi po obwarowaniach, by umknąć przed światłem rzucanym przez odwrócone pochodnie i zniknąć w mroku. I kiedy hardy lud sprzeciwiał się rządom króla i niczym mrowie napierał na Tower z wrzaskiem i jazgotem, uderzano w ten dzwon na wieży. Uderzano weń zawsze w sytuacji zagrożenia. Czasem uderzano gorączkowo, czasem uderzano zapamiętale. Uderzano także, gdy pojawiał się tu protoplasta rodu i zostawał stracony. Uderzano i wtedy, gdy przybywał człowiek święty i ponosił śmierć. Co stało się z tym dzwonem, który niezliczone razy rozbrzmiewał w oszronione poranki, w śnieżne wieczory, w deszczowe dni i wietrzne noce? (Natsume Sóseki, Londyńska Tower)

Niniejsza książka wykracza poza doniesienia prasowe i manipulacje, prezentując nam pierwszy prawdziwy obraz sytuacji w terenie, widziany oczyma obecnych w Iraku ludzi – od dowódców, przez funkcjonariuszy wywiadu i lekarzy wojskowych, po zwykłych żołnierzy. Dzięki naocznym świadectwom zaprzeczającym oficjalnym danym i sprawozdaniom roztacza przed nami wstrząsającą panoramę kłamstw, głupoty, myślenia życzeniowego, braku planowania i totalnej niemocy intelektualnej osób stojących za inwazją. Otrzymujemy nowe, niezwykłe spojrzenie na los realizujących koszmarne zadania szeregowych. Możemy dostrzec prawdziwy charakter walk w Iraku. Tytułowe „Fiasko” to mocne sformułowanie. Może niekoniecznie oczekiwalibyśmy go po doświadczonym reporterze zajmującym się sprawami wojskowymi pokroju Thomasa E. Ricksa, przyzwyczajonym raczej do wyważonego stylu codziennego dziennikarstwa prasowego. Niemniej Ricks – korespondent Washington Post w Pentagonie oraz autor uznanej książki o obozie szkoleniowym Piechoty Morskiej, Making the Corps – napisał gruntowną i przygnębiającą opowieść o wojnie w Iraku, od jej planowania aż po powstanie, jakie trwało jeszcze w pierwszych miesiącach 2006 roku, i nie zawahał się wskazać osób za owe „Fiasko” odpowiedzialnych. Ta tragiczna historia jest podzielona na dwie części. Pierwsza (prezentująca przygotowania do wojny oraz inwazję z 2003 r.) przytacza informacje znane z pozycji takich jak Cobra II czy Plan ataku, choć Ricks sięgnął po liczne źródła wojskowe, aby przedstawić klasę oficerów, która podchodziła do wojny o wiele bardziej sceptycznie, niż się to zazwyczaj przedstawia. Natomiast sercem książki jest część druga. Jej narracja rozpoczyna się w sierpniu 2003 r., kiedy to, jak napisał autor, wojna tak naprawdę się rozpoczęła – od zamachu na jordańską ambasadę i wybuchu powstania. Najpoważniejszy zarzut kieruje pod adresem amerykańskich sił zbrojnych, które nie przewidziały rebelii (a gdy już wybuchła, nawet nie potrafiły tego przyznać) i próbowały zwalczać ją konwencjonalnymi metodami, gasiły więc pożar benzyną. Przedstawiony przez niego obraz wojny jest wyjątkowo obciążający, bo w krytyce wtóruje mu wielu wojskowych (większość nie skrywa się przy tym za anonimowością), a swoją argumentację poparł tysiącami stron dokumentów, dzięki czemu przekonująco dowodzi, że wojna została źle zaplanowana i była toczona mężnie lecz na oślep.

The epic story of Jerusalem told through the lives of the men and women who created, ruled and inhabited it. Jerusalem is the universal city, the capital of two peoples, the shrine of three faiths; it is the prize of empires, the site of Judgement Day and the battlefield of today's clash of civilizations. From King David to Barack Obama, from the birth of Judaism, Christianity and Islam to the Israel-Palestine conflict, this is the epic history of 3,000 years of faith, slaughter, fanaticism and coexistence. How did this small, remote town become the Holy City, the 'centre of the world' and now the key to peace in the Middle East? In a gripping narrative, Simon Sebag Montefiore reveals this ever-changing city in its many incarnations, bringing every epoch and character blazingly to life. Jerusalem's biography is told through the wars, love affairs and revelations of the men and women - kings, empresses, prophets, poets, saints, conquerors and whores - who created, destroyed, chronicled and believed in Jerusalem. Drawing on new archives, current scholarship, his own family papers and a lifetime's study, Montefiore illuminates the essence of sanctity and mysticism, identity and empire in a unique chronicle of the city that many believe will be the setting for the Apocalypse. This is how Jerusalem became Jerusalem, and the only city that exists twice - in heaven and on earth.

Okinawa to najbardziej niejapoński region Japonii. Poszukiwacz "prawdziwej" Japonii nie zobaczy tu słynnej sakury, nie doświadczy japońskiej estetyki świątyń i ogrodów, nie odnajdzie gejsz ani samurajów. Okinawa należy bowiem do Japonii od stosunkowo niedawna. Kiedyś istniało tu niepodległe państwo - Królestwo Riukiu - którego historia toczyła się odrębną drogą. Państwo to rozwinęło się dzięki handlowi zamorskiemu. W czasach swojej świetności handlowało z Japonią, Koreą, Malakką, Syjamem, Jawą i przede wszystkim z Chinami, z którymi łączyły je więzy polityczne. Historia Królestwa dobiegła końca w 1879 roku, kiedy Japonia dokonała jego aneksji i utworzyła w jego miejsce prefekturę Okinawa. Przez kolejne lata Okinawa była traktowana jak półkolonia i zanim na dobre zdołała się zintegrować z Japonią, wiosną 1945 roku nadszedł kataklizm wojny. Koniec wojny przyniósł nową okupację w stylu kolonialnym - tym razem amerykańską - która trwała aż do 1972 roku. Spuścizną tego okresu są amerykańskie bazy wojskowe zajmujące jedną dziesiątą powierzchni prefektury, które stanowią źródło napięć politycznych pomiędzy Okinawą i Japonią. Niniejsza książka jest pierwszym całościowym opracowaniem dziejów Okinawy w języku polskim. Stanowi zarazem uzupełnienie historii Japonii, proponując spojrzenie na nią z perspektywy jej peryferiów geograficznych, społecznych i kulturowych.

Zgodnie z sugestią zawartą w tytule, autor biografii skupia się na cierpieniach Chińczyków pod rządami Mao. Wielu polemistów twierdzi, że w ciągu dwudziestu siedmiu lat jego władzy zdarzyło się wiele dobrego: warunki życia milionów ludzi uległy pewnej poprawie, zyskali prawo do edukacji i dostęp do podstawowej opieki zdrowotnej; przeciętna długość życia wzrosła z czterdziestu do przeszło sześćdziesięciu lat. Jednak cena była przerażająco wysoka. Na ołtarzu rewolucji złożono prawdopodobnie przeszło pięćdziesiąt milionów ofiar. Większość zmarła z głodu, innych zamordowano. Trzeba jeszcze wiele pracy, żeby ujawnić ogrom tej tragedii. W przyszłości historycy i inni badacze będą mieć łatwiejszy dostęp do archiwów, ale dopóki w Chinach będą rządzić komuniści, wiele dokumentów pozostanie w rejestrach zastrzeżonych. Przez wiele lat zachodni historycy musieli studiować historię Chin z zewnętrznej perspektywy. Dostęp do źródeł chińskich, nie licząc tych oficjalnych, był bardzo ograniczony. W rezultacie, książki, jakie pisano o Chinach w latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, były uderzająco bezkrytyczne. Podczas gdy Stalin znalazł się w ogniu krytyki, o chińskim dyktatorze pisano z szacunkiem, a nawet z podziwem. Dziś Chiny Mao Zedonga są jaskrawym przykładem tego, jak totalitarne reżimy fałszują historię, nazywając głód dobrobytem. Torbjorn Farovik – norweski historyk i pisarz. Przez wiele lat był dziennikarzem. Wyspecjalizowany w tematyce dalekowschodniej, wieloletni zagraniczny korespondent norweskiej agencji informacyjnej NTB, telewizji NRK i dziennika "Arbeiderbladet".

Rozdział 1. Najdłuższy rok – 1967 . Dalsze sukcesy Amerykanów w walkach powietrznych Wietnamczycy próbują uzyskać inicjatywę w powietrzu – skoordynowane ataki MiG-21 i MiG-17 Czas wielkich bitew powietrznych Rozdział 1. Najdłuższy rok – 1967 . Dalsze sukcesy Amerykanów w walkach powietrznych Wietnamczycy próbują uzyskać inicjatywę w powietrzu – skoordynowane ataki MiG-21 i MiG-17 Czas wielkich bitew powietrznych MiG-21 atakują z zaskoczenia, a MiG-17 tracą na znaczeniu Dalsze sukcesy MiG-21 Rozdział 2. Gorzki koniec – 1968 rok Ofensywa Tet Naloty Commando Club i Commando Nail Wstrzymanie nalotów w północnej części DRW i jego skutki Bitwa na wybrzeżu i koniec operacji „Rolling Thunder” Rozdział 3. Walki powietrzne w czasie operacji „Rolling Thunder” – próba podsumowania Rozdział 4. Walki powietrzne w „Rolling Thunder” z perspektywy początku XXI w.