Książka przedstawia w sposób usystematyzowany fenomen antyizraelskiego terroryzmu lotniczego oraz wskazuje zmiany zachodzące w modus operandi sprawców ataków terrorystycznych na cele lotnicze. Bliski Wschód uznawany jest za kolebkę współczesnego terroryzmu i jedno z głównych punktów zapalnych na świecie. Cele lotnicze jako przejaw tej walki trafnie skonstatował jeden z przywódców Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny, dr George Habasha – „porwanie samolotu odnosi większy sukces niż zabicie w walce stu Izraelczyków”. Natomiast w 1976 r. główny obserwator przy ONZ z ramienia OWP, Zehdi Labib Terzi dosadnie podsumował skuteczność palestyńskich terrorystów słowami: „kilkanaście pierwszych porwań dotarło do świadomości całego świata, obudziło media i światową opinię publiczną znacznie skuteczniej niż dwadzieścia lat żebrania w ONZ”.

Autor w sposób oryginalny, odmienny niż w naszym kręgu kulturowym, postrzega problematykę cyberbezpieczeństwa, co ewidentnie jest wartością dodaną tej publikacji. To niestandardowe podejście komplementarnie uzupełnia znane nam interpretacje i ujęcia problematyki. Czytelnik zyskuje możliwość porównywania prezentowanych treści z poglądami pozytywnie zweryfikowanymi, upowszechnionymi oraz akceptowanymi w kręgu ekspertów zajmujących się problematyką cyberbezpieczeństwa. Publikacja ta może być znakomitym źródłem informacji dla autorów prac dyplomowych oraz ich opiekunów naukowych. Niezwykle rzadko mamy możliwość czytania w oryginale autora pochodzącego z innego kręgu kulturowego, który w sposób wyrafinowany prowadzi dialog wewnętrzny i wyraża językiem naukowym poglądy na temat cyberbezpieczeństwa. Wartość utylitarna tej pracy przejawia się w logice prowadzonych dociekań oraz oryginalności ujęcia. Z recenzji wydawniczej Prof. UJK dr hab.inż. Jana Zycha

Ma Xiaodong " Kraj w literackiej aureoli

Otoczeni śmiercionośnymi bandami ISIS i wrogimi siłami tureckimi, ludzie żyjący w syryjskich kantonach Rożawy stworzyli jedno z najbardziej postępowych społeczeństw na świecie. Zachodni obserwatorzy są zdumieni sukcesem ich zaciekle antykapitalistycznego i antynacjonalistycznego projektu, w którym kluczową rolę odgrywa oddolna organizacja, demokracja bezpośrednia, wyzwolenie kobiet, ekologia oraz różnorodność etniczna i religijna. Jej autorzy wykorzystują własne doświadczenia z pracy i walki w regionie, aby pokazać zachodzące tam głębokie przemiany społeczne i polityczne oraz ukazać niezwykłą historię walki z przeciwnościami losu. Anja Flach Entolożka, członkini rady kobiet Rojbîn w Hamburgu. Spędziła dwa lata w kurdyjskiej partyzanckiej armii kobiet, opublikowała kilka książek m.in. Frauen in der kurdischen Guerilla. Motivation, Identität und Geschlechterverhältnis in der Frauenarmee der PKK (2007). Ercan Ayboga Pracował w Niemczech jako inżynier ochrony środowiska i był współzałożycielem kampanii TATORT Kurdistan. W Kurdystanie Północnym przez wiele lat działał w Inicjatywie Ratowania Hasankeyf sprzeciwiającej się budowie tamy w Ilisu oraz w mezopotamskim ruchu ekologicznym. Michael Knapp Działacz Komitetu Solidarności Berlin-Kurdystan, jest historykiem badającym radykalną demokrację i ruchy społeczne.

Praca zbiorowa pod redakcją Anny Parzymies Zbiór artykułów z dziedziny językoznawstwa, historii i sztuki uczonych z najważniejszych ośrodków orientalistycznych Europy i Stanów Zjednoczonych. Artykuły napisane są w językach: angielskim, rosyjskim, włoskim, niemieckim i francuskim. Książkę opublikowano dla uczczenia wieloletniej działalności naukowej i dydaktycznej profesora Tadeusza Majdy, turkologa z Uniwersytetu Warszawskiego. Professor Tadeusz Majda is a scholar with diverse academic interests, covering such areas as the languages, literature and culture of the Turkish peoples, the Near East and Islam. Professor Majda is a distinguished representative of Polish Turcology, who continues the work of his eminent predescessors Professor Ananiasz Zjączkowski and Professor Jan Reychman. To celebrate many years of his work as an academic and a tutor, his friends and colleagues from the largest centres of Oriental Studies in Europe and United States have prepared this collection of valuable contributions.

Jest to pierwsze opublikowane w języku polskim tak obszerne dzieło na temat literatury staroindyjskiej, obejmujące okres od ok. 1500 roku p.n.e. do ok. 1500 roku n.e. Książka napisana przez wybitnego niemieckiego indologa, profesora uniwerytetu we Frankfurcie, stanowi odpowiedź na stale rosnące na Zachodzie zainteresowanie kulturą indyjską i zawiera niezwykłe bogactwo informacji. Omawia literaturę wedyjską, epicką i klasyczną literaturę sanskrycką, a także literaturę buddyjską, dźinijską oraz piśmiennictwo filozoficzne i naukowe. Dzieło Myliusa wyjaśnia takie kwestie, jak:podstawowe cechy buddyzmu, źródła nauki o jodze, praktyki ajurwedy, czy treść podręcznika sztuki miłosnej Kamasutra, jak również przybliża czytelnikowi wątki wielkich eposów Mahabharaty i Ramajany, utwory wybitnego sanskryckiego pisarza Kalidasy oraz mądrości przypowieści i aforyzmów dawnych Indii. Publikacja ma wszelkie walory najwyższej klasy pracy naukowej, jest więc doskonałą lekturą dla specjalistów, a jednocześni – ze względu na przejrzystość formy i przystępny język – będzie interesująca dla każdego, kto pragnie zaznajomić się z literaturą dawnych Indii. Praca ta przyczyni sie niewątpliwie do zrozumienia osiągnięć kulturalnych Indusów i ich wkładu do kultury światowej.

Engelbert Kaempfer (1651–1716) Niemiecki lekarz i przyrodnik, urodzony w Lemgo w Westfalii. Po studiach m.in. w Gdańsku, Toruniu, Krakowie i Królewcu wziął udział w wyprawie przez Rosję do Persji, zorganizowanej z polecenia króla Szwecji Karola XI. Następnie jako lekarz i chirurg holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej (VOC) trafił do Japonii, gdzie był lekarzem załogi faktorii na sztucznej wyspie Dejima w Nagasaki. Wraz z holenderską delegacją dwukrotnie odbył podróż do Edo, na dwór szoguna Tsunayoshiego Tokugawy (1691 i 1692 r.). W 1695 powrócił do rodzinnego Lemgo. Autor m.in. tekstu poświęconego florze Azji Wschodniej oraz jednego z pierwszych kompleksowych tekstów o Japonii okresu Edo.

Pisma. Państwo żydowskie

Autor podejmuje zagadnienie zmian społeczno-politycznych w Hongkongu, będących efektem przejęcia suwerenności nad regionem przez Chińską Republikę Ludową. Ukazuje proces sinizacji Hongkongu, postępujący mimo ograniczeń, które zostały nałożone na władze centralne w Pekinie zgodnie z zasadą: „jedno państwo, dwa systemy”. Chiny zdają się bowiem nie ustawać w próbach ograniczania autonomii politycznej Hongkongu i zbyt daleko idących (w opinii władz ChRL) pomysłów politycznych hongkońskiego obozu prodemokratycznego. Publikacja dla badaczy systemów politycznych, a także wszystkich zainteresowanych aktywnością Chińskiej Republiki Ludowej. Pozwala lepiej zrozumieć Hongkończyków, którzy mimo pozornie oszałamiających sukcesów ekonomicznych są w dużej mierze niezadowoleni z obecnej sytuacji. Autor przedstawia model sinizacji politycznej, ukazuje obszar zmian oraz instrumenty podporządkowywania Hongkongu ChRL.

Osoby polskiego pochodzenia z Kazachstanu – wskutek procesów wywołanych zmianami ustrojowymi w Europie Środkowo-Wschodniej i byłym Związku Radzieckim – stanęły w obliczu konieczności rekonstrukcji własnej tożsamości społeczno-kulturowej. Autorka książki, posługując się narzędziami badawczymi antropologii kulturowej, podejmuje próbę zobrazowania wyników tych rekonstrukcji, głównie w oparciu o rozmowy z polskimi repatriantami z Kazachstanu. Ukazujące się w ten sposób obrazy można opisać i zrozumieć, spoglądając jedynie przez pryzmat zmieniających się historycznych, politycznych, społecznych i kulturowych „krajobrazów”, które współkształtowały poczucie etnicznej i narodowej przynależności tych osób. To właśnie repatriacja, jako ich ostatnia migracja, determinuje konstrukcję książki, tworząc oś podziału na życie „tam” i „tu” oraz jednocześnie symboliczną granicę. Jej przekroczenie stanowi, większe niżby się wydawało, wyzwanie dla autoidentyfikacji repatriantów. W książce wiele miejsca poświęcono krytycznej analizie postaw społeczeństwa przyjmującego wobec przybyszy, poszukując jednocześnie przyczyn rozbieżności w dyskursie oficjalnym oraz społecznym dotyczącym tej grupy. Charakter społeczności repatriantów, postrzeganej (także przez własnych reprezentantów) jako „swoi” i „obcy” jednocześnie, skutkuje wieloma konsekwencjami w procesie adaptacji w Polsce. Odnosząc się do tej specyfiki, autorka wskazuje m.in. na zawodność dostępnych narzędzi teoretycznych wykorzystywanych w badaniu tej grupy, chwilami podając także w wątpliwość utrwalone schematy dominujące w postrzeganiu egzystencji repatriantów w Polsce.

Autor podejmuje problem skali militaryzacji i dynamiki wzrostu wydatków wojskowych w subregionie Zatoki Perskiej. Przyczyny intensywnej rozbudowy potencjałów wojskowych przez poszczególne państwa, prowadzącej do nakręcania spirali zbrojeń, analizuje z perspektywy teorii regionalnych kompleksów bezpieczeństwa. Przyjęta hipoteza badawcza zakłada, że skala militaryzacji subregionu Zatoki Perskiej determinowana jest przez zespół trzech powiązanych ze sobą czynników: znaczną skalę napięć, konfliktów i obiektywnie istniejących zagrożeń dla bezpieczeństwa państw subregionu, subiektywną percepcję tych zagrożeń przez poszczególnych aktorów sekurytyzujących oraz czasową dostępność zasobów finansowych. Państwa subregionu Zatoki Perskiej zwiększają zatem swój potencjał militarny, ponieważ subiektywnie czują się zagrożone, a także dlatego, że dysponują niezbędnymi do tego zasobami.

Książka dotyczy sekurytyzacji polityki zagranicznej Izraela – od układów w Oslo do czasów współczesnych. Kontekstualizacji problemu badawczego służy teoria regionalnych kompleksów bezpieczeństwa. Dała ona możliwość zaprezentowania problemów bezpieczeństwa Izraela w czterech podstawowych wymiarach: globalnym, międzyregionalnym, regionalnym i wewnętrznym. Autor kieruje się przekonaniem, że Izrael sekurytyzuje przede wszystkim zagrożenia w regionie i jest gotowy do użycia środków nadzwyczajnych, starając się przekonać do nich własne społeczeństwo oraz szeroko rozumianą społeczność międzynarodową. Analizuje oficjalne wystąpienia izraelskich polityków i dyplomatów, wywiady oraz informacje prasowe z ich spotkań z politykami innych krajów. W badaniach wykorzystuje dorobek szkoły kopenhaskiej. ****** Securitization as a tool of foreign policy of Israel in light of regional security complexes theory The book is concerned with the securitization of the foreign policy of Israel. The regional security complexes theory serves to contextualize the problem, it allows the author to present the discussed issue in four basic dimensions: global, interregional, regional and internal. The author analyses official statements of Israeli politicians and diplomats, interviews and press information emerging after their meetings with politicians of other countries. He makes use of the theoretical findings of the Copenhagen school.

Religijność społeczeństwa chińskiego stanowiła podstawę całej tradycji chińskiej. Współczesny termin określający słowo religia, zhongjiao (??) oznacza naukę i pouczenia przodków. fragment książki Ojciec Jan Konior SJ przedstawia historię i działalność misyjną chrześcijaństwa i Kościoła Katolickiego w Chinach na przestrzeni wieków, począwszy od VII stulecia aż do czasów współczesnych. Z książki dowiemy się m.in. jaki wpływ miała religia chrześcijańska na kulturę chińską oraz co chrześcijaństwo zaczerpnęło z chińskiej mądrości, zachowując równocześnie swoją tożsamość. W jaki sposób Chińczycy postrzegają chrześcijaństwo? Na jakie trudności natknęli się misjonarze podejmując dialog z tamtejszą kulturą? Cywilizacja chińska przez stulecia zachowała swoje niezmienione oblicze, odnajdując się równocześnie w nowej współczesnej szacie kulturowej. Przez wiele wieków Chińczycy nie dopuszczali do jakichkolwiek zmian w swoim kraju świadomie je odrzucając. Wynikało to z przekonania, że jako naród uważali siebie i swoją kulturę za wyższą od innych. Dlatego też przez wiele lat wszyscy spoza Chin, łącznie z Japończykami, nie wspominając już o Europejczykach, uważani byli za barbarzyńców. Te uwarunkowania dziejowo-kulturowe i obecna sytuacja polityczna sprawia, że Chiny są krajem, w którym ewangelizacja jest szczególnie trudnym wyzwaniem. Autor wykorzystał w książce cenne materiały źródłowe, tłumaczy niezrozumiałe dla Europejczyka pojęcia oraz dzieli się z czytelnikiem swoją bogatą wiedzą na temat kultury i mentalności Chińczyków, którą zdobył jako misjonarz w tym kraju.

Masakra Jezydów rozpoczęta przez Państwo Islamskie w 2014 r. może mieć tylko jedną nazwę – ludobójstwo. W obozach dla uchodźców na terenie irackiego Kurdystanu ks. Patrick Desbois i Costel Nastasie przeprowadzili rozmowy z ponad setką osób, które przeżyły tę masakrę. Kobiety jezydzkie wzięte w niewolę przez Państwo Islamskie czujnie obserwowały swoich oprawców i różne sekrety ich przestępczej organizacji. Seks, zbrodnia i pieniądz – zeznania ocalałych świadków obalają wszelkie pozory. Jedynym celem „bojowników Allaha” jest nieograniczona władza. Ale do realizacji tego celu islamiści potrzebują określonych narzędzi. I znajdują je w Jezydach, mniejszości etnicznej i religijnej. Mężczyźni, o ile nie złożą przysięgi na wierność islamowi, okazują się bezużyteczni i są natychmiast likwidowani. Natomiast kobiety stają się niewolnicami seksualnymi lub reproduktorkami, których potomstwo powiększyć ma szeregi bojowników Państwa Islamskiego. A chłopców – poprzez okrutny trening i przy pomocy narkotyków – przygotowuje się także do zadań terrorystycznych. Z dyskrecją i bolesną empatią ks. Patrick Debois pochyla się nad zapomnianymi ofiarami tych zbrodni, prezentując nam szczegóły wydarzeń, określanych przez niego mianem ludobójstwa „wysoce praktycznego”. To głos upominający się o człowieczeństwo, o to człowieczeństwo, którego zabrakło na początku XXI wieku… Patrick Debois – ksiądz katolicki, założyciel i przewodniczący międzynarodowej organizacji Yahad-In Unum, prowadzi od lat badania nad Holokaustem, sprzeciwia się antysemityzmowi, dąży do zacieśnienia relacji między katolikami a Żydami. Costel Nastasie – pochodzi z Rumunii, potomek deportowanych podczas II wojny światowej; prowadzi badania nad ludobójstwem Romów. Przewodniczący Stowarzyszenia Roma Dignity.

Dr Kooshyar Karimi, autor "Tajemnicy Leili", opowiada o tym, jak przeżył w irańskim więzieniu i przetrwał jako uchodźca w obcym kraju, aby na koniec odnaleźć szczęśliwe życie w Australii. Urodził się i mieszkał w Iranie, gdzie wykonywał dwa zawody: był lekarzem oraz uznanym i nagradzanym tłumaczem. Trwało to, dopóki nie został uprowadzony przez służby wywiadowcze swojego kraju. Powodem była wielotorowa działalność wywrotowa, która kryła się za tym podwójnym zawodowym sukcesem. Będąc Żydem zamieszkującym w fundamentalistycznym państwie islamskim, Kooshyar Karimi od najmłodszych lat czuł się zepchnięty na margines; jako dorosły wstąpił do opozycyjnej partii politycznej, natomiast swoje wykształcenie medyczne wykorzystywał w sposób niezgodny z irańskim prawem, ratując niezamężne kobiety w ciąży przed ukamienowaniem. Porwany wprost z ulicy przez agentów wywiadu, trafił do więzienia, gdzie go torturowano, a następnie zmuszono do szpiegowania przeciwników reżimu. Ostatecznie udało mu się uciec do Turcji, gdzie w oczekiwaniu na przyznanie statusu uchodźcy przez ONZ musiał stoczyć kolejną walkę, tym razem o zapewnienie bytu i bezpieczeństwa swojej rodzinie. Ponieważ zakazano mu podejmowania pracy, był zdany na łaskę skorumpowanej policji, oszustów i biurokracji. To jednak nie był koniec przejść, bo irańscy agenci wkrótce go namierzyli i zaczęli szantażować, grożąc jego matce, która pozostała w Iranie. W ostatnim rozdziale doktor Karimi opisuje mozolne układanie sobie nowego życia w Australii. Tym inspirującym scenom dodają wyrazu jego wielkie serce, siła charakteru oraz głębokie zrozumienie ludzkich charakterów - od nikczemnej podłości po bezinteresowną życzliwość. Kooshyar Karimi urodził się w Teheranie, a obecnie mieszka w Sydney. Jest autorem kilku książek opisujących historię i mitologię Iranu, Chin oraz starożytnej Asyrii. Jedna z nich została objęta przez irańskie władze oficjalnym zakazem publikacji. W 2012 roku jego autobiograficzny utwór "I Confess: Revelations in Exile" ukazał się drukiem w Australii, a w roku 2015 wydawnictwo Penguin wydało bestsellerową powieść "Tajemnica Leili" (Prószyński Media, 2017). Kooshyar Karimi jest także nagradzanym tłumaczem m.in. twórczości Gore’a Vidala, Khalila Gibrana i Adriana Berry’ego.

AUDIOBOOK W INTERPRETACJI MARCINA DOROCIŃSKIEGO I DANUTY STENKI Świat po ludobójstwie. Kambodża po Pol Pocie. Przez lata dręczyli i mordowali, swoi swoich, Khmerzy Khmerów. Ci, którym udało się przeżyć, zostali bez domów, bez bliskich, z traumą, chorobą, obłędem… Bywa, że ich niewola trwa od dziesięcioleci. Samotność, ciemność i pustka. Udaje się dotrzeć tylko do nielicznych i rozpocząć leczenie. Dokoła widać bogactwo, które karmi się biedą i strachem. Nieopodal stoją świątynie Angkoru, odwiedzane przez miliony turystów z całego świata… Wojciech Tochman, z chłodną precyzją i ujmującą wrażliwością, opowiada o ludziach, których odwaga została na zawsze złamana. O bólu, którego nie dało się ukoić. O lęku, który nie odszedł i wciąż sprzyja przemocy. O nieufności, która zabija wspólnotę. Także o bezradności wobec uczuć i wobec choroby. W książce Tochmana dzisiejsza Kambodża to lustro, w którym odbija się cały świat. Na domowe więzienie skazani przez własne rodziny są ci chorzy, którzy kogoś zaatakowali, stale coś niszczyli, kradli sąsiadom. Strach przed agresją to powód uwięzienia. Niejedyny. Bo jest i drugi. Chodzi o kobiety. Niekoniecznie te groźne. Rodziny boją się, że chorej nie upilnują: odejdzie zbyt daleko od domu, zostanie zgwałcona. To raczej pewne – tak twierdzą i lekarka, i psycholog, i bliscy chorych. Bywa, że gwałt nie wydaje się rodzinom tak straszny, jak to, co z gwałtu może wynikać. Dziecko, mówią, wydane na świat przez zgwałconą obłąkaną, będzie rosło z piętnem. Więc, by naznaczonego dziecka uniknąć, lepiej chorą zatrzasnąć w klatce, skuć łańcuchem, zamknąć w chlewie. (fragment książki)

W ostatnim stuleciu gospodarka światowa rozwijała się najdynamiczniej w historii, jednak problemy zróżnicowania rozwoju oraz spory wokół roli rynku i państwa w inicjowaniu wzrostu i rozwoju gospodarczego nie tylko nie słabną, ale nawet narastają. Autor książki proponuje, by w tym nieustannym sporze między zwolennikami rozwiązań rynkowych i interwencjonistycznych zwrócić uwagę na stanowisko prezentowane w nowej ekonomii instytucjonalnej. Pozwala ono zrozumieć, dlaczego rozwoju gospodarczego nie zapewnią jedynie takie środki, jak odpowiednia polityka monetarna, „właściwy” poziom inflacji, dobrze skonstruowany budżet i polityka fiskalna czy działania sprzyjające akumulacji kapitału. Nowa ekonomia instytucjonalna wyjaśnia, z jakiego powodu próby przenoszenia do krajów biednych zasad leżących u podstaw ustroju i polityki gospodarczej państw tradycyjnie bogatych często nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Autor ukazuje przydatność nurtu instytucjonalnego w ekonomii do badania rozwoju gospodarczego. Teorie przedstawicieli nowej ekonomii instytucjonalnej skonfrontował z doświadczeniami Chińskiej Republiki Ludowej, Wietnamu, Korei Południowej i Tajwanu, czyli krajów o różnej historii i sytuacji politycznej, postawionych w XX wieku przed nadzwyczajnymi wyzwaniami. Takie ujęcie zagadnienia dostarcza ciekawego materiału zwłaszcza z punktu widzenia sporów o cele, środki i tempo transformacji ustrojowej od gospodarki centralnie planowanej do rynkowej. Publikacja może stanowić bogate źródło wiedzy zarówno dla badaczy rozwoju gospodarczego, jak i dla studentów kierunków ekonomicznych.

Zbiór blisko trzydziestu wywiadów z przedstawicielami najniższych warstw chińskiego społeczeństwa. Wśród rozmówców Liao Yiwu są m. in.: handlarz ludźmi, kierownik szaletu publicznego, mistrz feng shui, trędowaty, chłopski cesarz, lunatyk, śpiewak uliczny. Ich opowieści mówią nam równie wiele o życiu codziennym Chińczyków żyjących na samym dole drabiny społecznej, ile o kulturowym bogactwie, wielosetletniej tradycji i skomplikowanej historii najnowszej tego kraju. Oddając głos tym, jak to określił Philip Gourevitch, „zakneblowanym grupom społeczeństwa”, tym nieuznawanym przez Partię renegatom i pariasom, Liao Yiwu kreśli pasjonujący i bardzo prawdziwy obraz Chin. „Liao Yiwu daje głos Chińczykom, których normalnie nie zaprasza się do wywiadów, bo nie pasują do obrazu chińskiego sukcesu. Są wśród nich tytułowy prowadzący umarłych, jest hiena cmentarna, zawodowy żałobnik i wyznawczyni Falun Gong. To niezwykła galeria postaci. Ich opowieści to skarbnica wiedzy o chińskim doświadczeniu historycznym. Niesamowite, niekiedy zabawne, częściej straszne, a wysłuchane z wyjątkowym darem przez pisarza, którego pasją po wyjściu z więzienia, gdzie siedział cztery lata po 1989 roku, stało się dotarcie do prawdy o własnym kraju.” Maria Kruczkowska „Liao Yiwu jest twórcą oryginalnym, ale można by się założyć, że pisarze tak różni jak Mark Twain i Jack London, Mikołaj Gogol i George Orwell, François Rabelais i Primo Levi natychmiast wyczuliby w nim bratnią duszę.” Ze wstępu Philipa Gourevitcha

Przemilczana prawda o życiu arabskich szejków. Historia młodego księcia, syna jednego z arabskich szejków, który ze względu na swoją pozycję i bogactwo może mieć wszystko. Dosłownie: wszystko. Marcinowi Margielewskiemu udało się z pierwszej ręki pozyskać informacje na temat nocnego życia najbogatszych mężczyzn świata. Książę Abed ma dwie pasje - piękne kobiety i piękne konie. Wraz ze swoim ojcem przylatuje do Polski na słynną na całym świecie aukcję koni. Jednak szejk, zamiast kupić synowi upragnionego wierzchowca, niespodziewanie wyjeżdża. W hotelu Abed znajduje tylko enigmatyczny list od ojca, który prosi go, aby pozostał w Warszawie. Opiekę nad młodym księciem przejmuje jego kuzyn, który odkrywa przed Abedem świat pełen kobiet, pieniędzy, używek, erotycznych rozkoszy i perwersyjnych zabaw. Autor ujawnia bezwzględną rzeczywistość nocnego życia szejków i arabskich książąt, która zwykle skrywa się za ścianami hoteli, apartamentów i luksusowych dyskotek. Czyta Mikołaj Krawczyk

W 1202 roku zebrani w Wenecji chrześcijanie mieli po raz kolejny podjąć próbę wyzwolenia Ziemi Świętej. Jednak krzyżowcy tym razem nie dotarli do Jerozolimy. Kierowani przez przebiegłego weneckiego dożę, uderzyli na Konstantynopol, niszcząc jedno z najpotężniejszych miast średniowiecznej Europy. Jonathan Philips stara się wytłumaczyć, w jaki sposób krzyżowcy stracili z oczu cel swojej pielgrzymki i jakie skutki dla całego chrześcijańskiego świata miała wyprawa krzyżowa z 1202 roku.