Ona jeszcze mówi po polsku, ale śmieje się po hebrajsku.

Publikacja ukazuje rolę polskojęzycznej prasy partyjnej w procesie adaptacji przybyszów z Polski w społeczeństwie izraelskim w latach 1948–1970. Porusza problemy ideologiczne i polityczne z tym związane oraz omawia wydawnictwa poszczególnych partii izraelskich (Partii Postępowej, Mapai, Mapam, Maki i Bundu). W literaturze przedmiotu poświęcono dotąd niewiele miejsca prasie publikowanej w Izraelu w języku polskim. Tematyka niniejszej publikacji jest więc zasadniczo nowa. W pracy wykorzystano obszerne materiały archiwalne pozyskane w Givat Haviva Institute, Yad Ya’ari (The Center for Research and Documentation of Hashomer Hatzair Movement and of the Kibbutz Artzi Federation), Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie, Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Archiwum Instytutu Literackiego w Maisons-Laffitte pod Paryżem, Archiwum Departamentu Kadr Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie, Archiwum Adwokatów w Jerozolimie oraz Archiwum Biblioteki Narodowej w Jerozolimie. Przeprowadzono też wywiady z osobami zaangażowanymi w tworzenie prasy polskojęzycznej w Izraelu. Materiały te ukazują nie tylko kulisy powstawania prasy polskojęzycznej, ale też przynoszą badaczom istotne informacje na temat historii izraelskich partii politycznych, zwłaszcza „polskich“ fragmentów tej historii.