Polihymnia chrześcijańska

Czytelnik tej książki staje się świadkiem subtelnego odsłaniania piękna poezji późnoantycznej, o czym informuje podtytuł pracy, zamknięty w dwóch słowach: ""poetyka"" i ""morfologia"". Już sam punkt wyjściowy, założenie pracy, zapowiada odmienne od dotychczasowych wyniki. Praca jest nowatorska: po raz pierwszy w nauce otrzymaliśmy syntetyczny obraz rodzącej się hymnologii chrześcijańskiej, którą reprezentują Metody z Olimpu, Grzegorz z Nazjanzu i Synezjusz z Cyreny. Okazało się, że panujące w nauce powszechne przekonanie, iż są to poeci klasycyzujący, jest tylko częściowo słuszne. Autorka, prowadząc z godną zauważenia precyzją analizy ponad dwudziestu hymnów, z łatwością ukazuje, jak swobodnie i naturalnie przenikają się w twórczości tych poetów dwie poetyki, klasyczna grecka i biblijna. Praca iskrzy nowymi, uzasadnionymi ustaleniami, stwierdzeniami i uogólniającymi sądami. Autorka umiejętnie wprowadza precyzyjną terminologię literacką, aby tym jaśniej ukazać w analizie morfologicznej i stylistycznej immanentne piękno poezji i dowieść, że poezja chrześcijańska jest polihymniczna. Agnieszka Heszen odważnie, ale z właściwą wytrawnym badaczom ostrożnością, uwypukla nowatorstwo artystyczne analizowanych tekstów, wychwytuje subtelne różnice pomiędzy poetami w zakresie genologii, stylistyki, sposobu interpretacji przez nich źródeł, zarówno tych klasycznych, jak i innych.
Z recenzji prof. dra hab. Kazimierza Korusa
Agnieszka Heszen pracuje jako adiunkt w Instytucie Filologii Klasycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie wykłada literaturę bizantyńską, metrykę antyczną oraz uczy języka starogreckiego. Jej badawcze zainteresowania skupiają się wokół greckich hymnów wczesnochrześcijańskich i bizantyńskich oraz ich związków z kulturą klasyczną; zajmuje się również apologetyką chrześcijańską oraz recepcją dramatu greckiego w Bizancjum. Jest autorką książki na temat tragedii Christus patiens, a także tłumaczką greckiej i łacińskiej poezji średniowiecznej (Romanos Melodos, Kasja, Carmina Burana).