Since Europeans first reached Brazil in 1500 it has been an unfailing source of extraordinary fascination. More than any other part of the 'New World' it displayed both the greatest beauty and grandeur and witnessed scenes of the most terrible European ferocity. Brazil: A Biography, written by two of Brazil's leading historians and a bestseller in Brazil itself, is a remarkable attempt to convey the overwhelming diversity and challenges of this huge country from its origins to the 21st century - itself larger than the contiguous USA and still in some regions not fully mapped. The book's major themes are the near-continuous battles to create both political institutions and social frameworks that would allow stable growth, legal norms and protection for all its citizens. Brazil's failure to achieve these except in the very short term has been tragic, but even now it remains one of the world's great experiments - creative, harsh, unique and as compelling a story for its inhabitants as for outsiders.

„Urugwajczycy kochają długie weekendy tak samo jak wolność” – mówi o rodakach José Mujica, były prezydent i najskromniejszy celebryta świata, który do pracy jeździł 20-letnim garbusem, a lwią część pensji oddawał na cele charytatywne. Urugwaj jest jak puzzel z innej układanki, który nie pasuje do reszty kontynentu. Choć ten kraj zajmuje powierzchnię niewiele większą od Grecji i mieszka w nim zaledwie trzy i pół miliona ludzi, istotnie różni się od sąsiadów. Stabilny politycznie i ekonomicznie, nie przystaje do niemal żadnych europejskich stereotypów o Ameryce Łacińskiej. To jedno z najbardziej laickich państw świata. Jako pierwsze całkowicie zalegalizowało uprawę i spożycie marihuany, pary jednopłciowe mogą tu adoptować dzieci, a prostytutki płacą składki na ubezpieczenie społeczne. Każdy uczeń dostaje od państwa laptop, emeryt – tablet, a imigrant i uchodźca, nawet były więzień Guantanamo – szansę na nowe życie. „Wyhoduj sobie wolność” to reporterska opowieść o niezwykłym eksperymencie społecznym i otwarte pytanie o granice dla marzycieli i wizjonerów, próbujących wykuwać nowy, lepszy świat.

Urodzony w Peru, antropolog, filozof i szaman Carlos Castaneda (1925-1998), to autor 12 książek, napisanych w ciągu 30 lat i sprzedanych w 8 milionach egzemplarzy, przetłumaczonych na 17 języków. „Opowieści o mocy” to czwarta jego książka. Zaczyna się od spotkania z wiedzą. „Wiedza przychodzi do wojownika, spływając jak drobinki złotego pyłu, takiego samego jaki pokrywa skrzydełka ćmy. Tak więc, dla wojownika wiedza jest jak prysznic albo deszcz drobinek ciemnego, złotego pyłu.” W „Opowieściach o mocy” nauki don Juana mające uczynić Castanedę „człowiekiem wiedzy” kulminują w niesamowitym wydarzeniu, kończącym długą podróż autora do świata czarowników w towarzystwie dwóch jego mistrzów. To przełomowa książka, ponieważ opisuje ostatnie dni spędzone z don Juanem i don Genaro w stanie „pierwszej uwagi”. Nie jest to jednak koniec magicznej ścieżki autora, która rozwija się dalej w kolejnych książkach, gdzie autor opisuje swoje doświadczenia w stanie „drugiej uwagi” oraz kontakty z młodszymi czarownikami. W dalszym ciągu „Opowieści o mocy” dowiadujemy się o śniącym i śnionym, a także o stanie „pierwszej uwagi” i „drugiej uwagi”. Pozostając w tym pierwszym stanie znajdujemy się w „tonalu”, czyli ograniczonym, znanym nam świecie stworzonym przez opis. Będąc w stanie śnienia, „drugiej uwagi” wkraczamy do „naguala”, czyli tego co nieznane. To, co nieznane można sobie wyobrazić jako wszechświat mocy i świadomości, a znane jako małą wyspę w tym nieskończonym przestworze. To w jakim świecie żyjemy zależy od naszej percepcji. „Naturą ludzkich istot jest postrzeganie, ale świat jaki postrzegają jest iluzją, iluzją stworzoną przez opis jaki był im wpajany od chwili narodzin.” I na koniec pożegnanie z don Juanem i don Genaro. W swojej jedenastej, przedostatniej książce, „Koło czasu”, Castaneda pisze: „Kiedy nadszedł moment, w którym don Juan opuścił świat, przemienił się w jakąś kolorową, świetlistą mgłę. Stał się czystą energią, swobodnie płynąca poprzez wszechświat. Moje uczucie straty stało się tak dojmujące, że w tej chwili pragnąłem umrzeć.” Obecne wydanie „Opowieści o mocy” jest poprawione i zawiera obszerny wstęp tłumacza Zbigniewa Zagajewskiego, (tej i innych książek Carlosa Castanedy,) przybliżający postać autora, jego życie, filozofię i wpływ jaki wywarł na nasze postrzeganie świata i naszą kulturę.

Książka jako pierwsza w Polsce ukazuje zjawisko funkcjonowania szkoły wśród ludów tubylczych Amazonii. Autor przedstawia w niej szkolę jako zespół codziennych. Cielesnych praktyk kulturowych. Dzięki którym społeczności tubylcze osiągają cele wytyczane przez ich obrazy świata. Praca powstała w oparciu o wieloletnie, pogłębione badania terenowe wśród Indian E’nepá z Wenezueli. Uzyskany obraz działania i znaczenia szkoły jest wyjątkowo kompleksowy. Bogaty w etnograficzne szczegóły, zanurzony w historii i oddający tubylcze sposoby życia w świecie. Książka ma fundamentalne znaczenie dla antropologii szkoły i antropologii edukacji. Jest jedną z niewielu nowoczesnych prac skoncentrowanych na uchwyceniu indiańskiej perspektywy praktykowania szkoły.

The question of migration and diasporas has a special place in the studies of the Latín American región. Latin America remains until today both the source as well as the destination of migrants. Intrastate and interstate fluxes of migrants are also key variables shaping this región. Over the course of centuries, migratory processes influenced many spheres of Latin American Ufe and stand out even today; dynamic and multidimensional, they affect the social, racial, ethnic, economic and cultural relations. The topic of migrations and diasporas is strictly related to another fundamental issue of Latin American studies: the questions of identity. It provides possible answers to the question: who are we? The abovementioned topics are the subject of analyses presented in this publication. Its authors are experts from Latin American and European research institutions, representing different disciplines within the framework of humanities and social sciences, which allows to present the topic from a broad temporary and disciplinary perspective. This anthology analyzes, among others, the questions of Spanish migration to the New World, indigenous mobility, The Galician diaspora in Argentina and Brazil, securitization of migration policy in México or the theme of migration in Latin American literature.

Książka niepozbawiona strrrasznych momentów! Dzięki niej poznasz krwawą historię imperium Inków, które liczyło 12 milionów ludzi, a zostało pokonane przez 260 najeźdźców hiszpańskich i… zarazki. Jeśli chcesz się dowiedzieć: - w jaki sposób budowano wspaniałe drogi i potężne świątynie bez narzędzi z metalu, koła i znajomości pisma, - na co mógł sobie pozwolić okrutny władca, któremu nie dostarczono świeżej ryby, - dlaczego dzieci czasami kąpano w moczu, a służba zjadała włosy władcy, - o czym świadczyły uszy do ramion, przeczytaj tę książkę. Znajdziesz tu sporo faktów z życia codziennego i relacji z krwawych podbojów. „Strrraszna historia” to seria dla ludzi o mocnych nerwach i sporym poczuciu humoru.

Estudios Latinoamericanos, wydawane przez Polskie Towarzystwo Studiów Latynoamerykanistycznych, jest najstarszym polskim czasopismem publikującym materiały naukowe związane z szeroko rozumianą historią i kulturą Ameryki Łacińskiej. Ukazuje się od roku 1972. Do roku 1995 wydawane było przez Instytut Historii PAN. Twórcą pisma i jego pierwszym redaktorem był prof. dr hab. Tadeusz Łepkowski. W roku 1988 zastąpił go dr Ryszard Stemplowski. W latach 1995-2011 czasopismem kierował prof. dr hab. Aleksander Posern-Zieliński, a w roku 2012 redaktorem został prof. dr hab. Mariusz Ziółkowski. Artykuły publikowane są w języku hiszpańskim, portugalskim, angielskim lub francuskim.

Nie tylko Gombrowicz. Nieznana historia Polonii w Ameryce Łacińskiej A gdyby tak stworzyć nową Polskę? Choćby w odległej Brazylii? Tu głód i nędza, a tam złoto i brylanty w takiej obfitości, że ziemia aż świeci i po zmroku nie trzeba zapalać światła! Tak przynajmniej mówią krążący po wsi agitatorzy. Galicyjscy chłopi w Brazylii, legioniści na Haiti, Mrożek w Meksyku, żołnierze Andersa w Argentynie czy młodzi ludzie, którzy przypadkiem trafili do Chile i już tam zostali. Tomasz Pindel rusza na nieznany ląd: przeczesuje archiwa i literaturę, dociera do różnych pokoleń emigrantów i słucha ich niezwykłych historii. Dlaczego uprawa yerba mate stała się w Argentynie polską specjalnością? Na czym polegała polsko-niemiecka rywalizacja w Brazylii? Jak układały się relacje emigrantów z Indianami? Dlaczego mianem polacas określa się prostytutki? Jak pisarz Bobkowski rozwinął biznes modelarski w Gwatemali? Losy swoich bohaterów autor przeplata z burzliwą historią kontynentu i obrazami współczesnych dynamicznych zmian. Pokazuje skrajnie odmienne oblicza polskiej emigracji na przestrzeni ostatnich trzystu lat. I choć pisze o ludziach z daleka – zza horyzontu – niepostrzeżenie przystawia czytelnikom migracyjne zwierciadło. Ukazujące się w nim oblicze jest nie mniej zaskakujące. Tomasz Pindel – pisarz, autor publikacji literaturoznawczych, biograf Mario Vargasa Llosy. Specjalizuje się w przekładach literatury latynoskiej. Współautor audycji Piątka z literatury (RMF Classic).

Krzysztof Wiernicki mieszka w Rzymie i Kolonii. Do niedawna był wykładowcą rzymskiego uniwersytetu „Tor Vergata”, a także przez wiele lat autorem i prezenterem audycji muzycznych w rozgłośniach radiowych – włoskiej RAI oraz niemieckiej WDR - Westdeutscher Rundfunk Köln. Początkowo zafascynowany jazzem europejskim i muzyką ukraińską oraz mołdawską - z czasem jego zainteresowania przenosząc się na kontynent południowo-amerykański. Krzysztof Wiernicki odwiedza go regularnie, z uwagą zbiera materiał, realizuje reportaże muzyczne z niemalże wszystkich krajów Ameryki Południowej. Główną uwagę skupia na takich krajach jak: Brazylia, Chile, Argentyna, Peru, Boliwia,Wenezuela, ale najciekawszy „kąsek”, URUGWAJ, zostawia sobie na koniec. Ten mało znany kraj, daje niesłychane możliwości poszukiwań muzycznych i Wiernicki nie traci czasu. Podąża śladami wielu znanych muzyków, odkrywa dla siebie i innych karnawał w Montevideo, muzykę afro-urugwajską oraz ściśle z nią powiązane – El candombe Odtwarza historię tanga „La Cumparista”, stanowiącą kość niezgody pomiędzy Urugwajem i Argentyną. Czy tak naprawdę tango wywodzi się z Argentyny? Odpowiedź na to i wiele innych pytań związanych z historią Urugwaju i jego muzyki znajdziecie Państwo w audioksiążce, którą trzymacie w ręku. Autor świadomie przedstawia różne style i epoki. Do wszystkiego podchodzi bardzo poważnie, ale jednocześnie z dużą dawką humoru prowadzi słuchacza przez muzyczne meandry od czasów najdawniejszych, aż do współczesności.

Ojciec Pepe, uważany za „księdza Bosko XXI wieku”, jest ostatnim przedstawicielem obecnej w Kościele argentyńskim tradycji księży pracujących z ludźmi odsuniętymi na margines, tak zwanych curas villeros, czyli kapłanów, którzy w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku zdecydowali się zamieszkać razem z biedakami żyjącymi w villas na peryferiach Buenos Aires. W niniejszej książce ojciec Pepe opowiada o swoim życiu: o latach w seminarium za czasów dyktatury, o swojej pracy kapłańskiej i spotkaniu z villas miseria, czyli dzielnicami nędzy w Buenos Aires, o przyjaźni z Bergogliem, o życiu pośród najuboższych, o walce z narkomanią, o pogróżkach śmierci ze strony handlarzy narkotyków, o wygnaniu do Santiago del Estero, wreszcie o powrocie do Buenos Aires, do dzielnicy nędzy Villa La Cárcova. Na ostatnią część książki składają się jego wybrane wystąpienia, ważne dokumenty koordynowanej przez niego grupy Księży dla Villas w Potrzebie w Buenos Aires oraz słynny wywiad z papieżem Franciszkiem, przeprowadzony we współpracy z młodymi ludźmi z Villa La Cárcova. Książka ukazała się jednocześnie we Włoszech i w Argentynie

W kontekście zmian zachodzących w sferze religijności latynoamerykańskiej i coraz większego wpływu religii na politykę, zauważalnego od początku procesu demokratyzacji państw latynoamerykańskich zainicjowanego w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku, teksty analityczne zebrane w piątym tomie Studiów Iberoamerykańskich UMCS, zatytułowanym Polityka i religia w Ameryce Łacińskiej, opracowanym i wydanym pod redakcją prof. dr hab. Katarzyny Krzywickiej, politologa z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, i dr Renaty Siudy-Ambroziak, filozofa społecznego z Uniwersytetu Warszawskiego, mają dużą wartość nie tylko dlatego, że poruszają bardzo aktualną tematykę, ale także ze względu na ich znaczący wkład do debaty akademickiej i dostarczenie cennej wiedzy szerszemu gronu czytelników zainteresowanych tym tematem. W artykule wstępnym do tomu jego redaktorki przedstawiają wnikliwą analizę przeglądową stosunków pomiędzy religią i polityką w kontekście historycznym, ze szczególnym uwzględnieniem Ameryki Łacińskiej. Dalszą część zbioru stanowi piętnaście artykułów autorstwa specjalistów z Polski, Hiszpanii, Niemiec i państw Ameryki Łacińskiej. (...) Uwaga autorów skupiona jest głównie na relacji pomiędzy polityką i religią, jednak przy okazji przedstawiają oni też różne inne aspekty kultury religijnej w Ameryce Łacińskiej, co pozwala na lepsze zrozumienie miejsca, jakie zajmuje religia w społeczeństwach latynoamerykańskich. Z recenzji prof. dr Albene Miriam Menezes Klemi, Universidade de Brasília

Estudios Latinoamericanos wydawane przez Polskie Towarzystwo Studiów Latynoamerykanistycznych jest najstarszym polskim czasopismem publikującym materiały naukowe związane z szeroko rozumianą historią i kulturą Ameryki Łacińskiej. Ukazuje się od roku 1972, do roku 1995 wydawane było przez Instytut Historii PAN. Twórcą pisma i jego pierwszym redaktorem był prof. dr hab. Tadeusz Łepkowski, w roku 1988 zastąpił go dr Ryszard Stemplowski. W latach 1995 - 2011 czasopismem kierował prof. dr hab. Aleksander Posern-Zieliński, a w roku 2012 redaktorem został prof. dr hab. Mariusz Ziółkowski. Artykuły publikowane są po hiszpańsku, portugalsku, angielsku lub francusku. Wersja elektroniczna pisma powstała dzięki dotacjom z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz zaangażowaniu wielu członków PTSL w tym dr hab. prof. UJ Andrzeja Krzanowskiego który zainicjował digitalizacje pisma przygotowując 10 pierwszych archiwalnych numerów.

Urodzony w Peru, antropolog i filozof Carlos Castaneda (1925-1998), to autor 12 książek, napisanych w ciągu 30 lat i sprzedanych w 8 milionach egzemplarzy, przetłumaczonych na 17 języków. Otworzył okno na inny, nieznany świat istniejący równolegle z naszym. W swoich książkach opisuje doświadczenia zdobyte podczas przebywania z don Juanem Matusem, indiańskim czarownikiem i szamanem. W Podróży do Ixtlan, trzeciej książce, po Naukach don Juana i Odrębnej rzeczywistości, Castaneda znowu zanurza się w magiczny świat czarowników, korzystając z dalszych nauk don Juana. Dzieli się nimi z nami, pokazując czym naprawdę jest „zatrzymanie świata” i postrzeganie rzeczywistości, takiej jak widzą ją czarownicy. Teraz, dziesięć lat po pierwszym spotkaniu z don Juanem, autor przeglądając swoje notatki uświadamia sobie, że rośliny psychoaktywne nie są jedynym środkiem do poznania alternatywnych światów. "Carlos Castaneda jest jednym z najbardziej dogłębnych i wpływowych twórców XX wieku. Jego wgląd utorował drogę do przyszłej ewolucji ludzkiej świadomości. Mamy w stosunku do niego dług wdzięczności." Deepak Chopra

Helenka Kmieć – postać absolutnie wyjątkowa, porywająca, a przy tym zmuszająca do głębokiej refleksji. Wykorzystała swoją młodość, energię i zapał najlepiej, jak tylko się da: postanowiła służyć innym ludziom i Bogu. Wyruszyła na misję do Boliwii, by jako wolontariuszka pomagać siostrom służebniczkom dębickim w prowadzonej przez nie ochronce dla dzieci w Cochabamba. 24 stycznia 2017 roku została zamordowana. Pierwszy w rodzinie o jej śmierci dowiedział się wujek – ks. bp Jan Zając. „Helenka poszła do Nieba” – z tymi słowami stanął w drzwiach rodzinnego domu wolontariuszki. Prezentowana książka jest zbiorem świadectw osób, które znały Helenkę w realiach jej codziennego życia. Sądzę, że warto się przy nich zatrzymać, bo świętym nie zostaje się po śmierci, lecz jest się nim za życia. Kościół – po dokładnym zbadaniu życia kandydatów na ołtarze – wydaje tylko ostateczny werdykt, że danej postaci przysługuje ten tytuł. Ważne jest, że apostolska posługa Helenki trwa nadal, a jej życie oddane Bogu i ludziom może być także cenną inspiracją do odważnego pójścia drogą Ewangelii, która nie ma granic. ks. Franciszek Ślusarczyk rektor Sanktuarium Bożego Miłosierdzia

Fascynująca historia pułkownika Percy’ego Fawcetta, angielskiego podróżnika, który latami niestrudzenie poszukiwał amazońskiego Eldorado. Sensacyjne wieści o ukrytej gdzieś w amazońskiej dżungli krainie pełnej bogactw od wieków rozpalały wyobraźnię władców i awanturników. Na początku XX wieku pułkownik Percy Fawcett postanawia odnaleźć mityczne złote miasto i podejmuje kolejne mordercze wyprawy – na próżno. W 1925 roku zabiera w podróż swego dorosłego syna i jego kolegę. Wyprawa ginie bez śladu. Kolejne ekipy poszukiwawcze również przepadają w dżungli. Sto lat później znakomity amerykański dziennikarz David Grann postanawia rozwikłać zagadkę pułkownika i tajemniczego miasta. Co odkryje w amazońskim piekle? Zaginione miasto Z to pasjonująca historia o determinacji graniczącej z szaleństwem i okrutnej przyrodzie, która daje odpór pragnieniom człowieka. To także opowieść dziennikarza z XXI wieku o pasji podróżnika sprzed 100 lat. W 2016 roku na podstawie książki powstał film w reżyserii Jamesa Graya, z Charliem Hunnamem w roli głównej.

Prezentowana książka jest zbiorem interdyscyplinarnych studiów dotyczących wybranych aspektów społecznych, politycznych, gospodarczych, kulturowych i demograficznych krajów hiszpańsko- oraz portugalskojęzycznych o kolonialnej przeszłości. Zakres geograficzny podejmowanej tematyki obejmuje tereny Ameryki Południowej i Centralnej, ale też Gwinei Równikowej, która doświadczyła hiszpańskiego kolonializmu i jest jedynym państwem w Afryce, gdzie hiszpański ma status języka urzędowego. Autorzy, reprezentujący różne dyscypliny w ramach nauk społecznych i humanistycznych, omawiają m.in. takie zagadnienia, jak: granice i pogranicza Ameryki Łacińskiej, rasa i etniczność w procesach narodotwórczych w tzw. Ameryce Hiszpańskiej, ruchy społeczne ludów rdzennych na przykładzie mobilizacji Mapuczów w Chile, hiszpańska migracja do Ameryki Łacińskiej, mit demokracji rasowej i polityka rasowa w Brazylii, a także relacje tego państwa z Afryką oraz zabiegi państwo- i narodotwórcze w Gwinei Równikowej, które symbolicznie lokują się między hiszpańskością a afrykańskością.

Ku metamorfozie. Geneza rewolucji niepodległościowych w amerykańskim imperium Hiszpanii

Raport z pewnego porwania w niczym nie przypomina innych książek Gabriela Garcíi Márqueza - przede wszystkim dlatego, że jest historią prawdziwą. O jego specyficznym charakterze stanowi forma, łącząca elementy reportażu i literatury faktu. Ta wstrząsająca relacja, oparta na autentycznych przeżyciach, spisana nerwowym, jakby pospiesznym stylem, przedstawia jeden z najbardziej dramatycznych rozdziałów najnowszej historii Kolumbii - serie porwań dokonanych w 1990 roku przez króla handlarzy narkotyków, Pabla Escobara, który, broniąc się przed ekstradycją, rozpętał bezwzględną wojnę przeciwko państwu i jego legalnym instytucjom.

Książka ta ma na celu przybliżenie polskiemu czytelnikowi zarówno podłoża i przyczyn ruchu niepodległościowego w Hispanoameryce, jak i syntetyczne przedstawienie przebiegu procesu politycznej emancypacji od Hiszpanii w tym regionie Ameryki Południowej, w szczególności dwóch największych i najważniejszych krajów tej strefy – Argentyny i Chile. Głównym zamiarem autora jest pokazanie źródeł, z których brały początek, i dróg, na których kształtowały się wspólnoty narodowe Chile i Argentyny oraz instytucje nowych organizmów politycznych, które pojawiły się na mapie świata przed dwoma stuleciami. Wobec niemal całkowitego braku materiałów źródłowych w Polsce autor bazował na tekstach i opracowaniach, które udało mu się zgromadzić podczas pobytu w Argentynie, Urugwaju, Paragwaju i Chile w 2008 roku. Baza ta objęła zarówno teksty z epoki, jak i klasyczne już dziś opracowania, a ponadto nowe, ukazujące się w ostatnich latach studia. Niniejsza pozycja nie rości sobie pretensji do bycia wyczerpującym studium wojen o niepodległość tej części Ameryki hiszpańskiej, stąd jej treść ogranicza się do zrelacjonowania głównych wydarzeń, tworzących oś narracyjną wewnątrz przyjętych ram przestrzenno-czasowych, pozostawiając na boku kwestie drugorzędne czy też takie, które pozostają po dziś dzień przedmiotem dyskusji badaczy.

Współwydawca: Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza „Gombrowicz. Ja, geniusz” to podróż pełna zagadek i znaków zapytania. Zaczyna się na długo przed 1904 rokiem i kończy śmiercią pisarza. To nie tylko podróż, w czasie której z nieopierzonego ziemiańskiego syna wyrośnie pewny swej indywidualności twórca, kreujący zupełnie nowy język filozof i w końcu zmęczony sławą człowiek, to również wędrówka przez kompleksy polskiej – i nie tylko – literatury, historii, tradycji i obyczajowości Tom pierwszy wprowadza w zawiłości życia rodzinnego i ziemiańskiego na tle historii rodów Gombrowiczów i Kotkowskich. Mały Itek, „dziwak”, niemieszczący się w wielkopańskim „comme il fault”, przeobraża się w pisarza Witolda, który własne klęski i lęki przekuwa konsekwentnie w swój oręż. Wydanie „Pamiętnika z okresu dojrzewania” otwiera mu drzwi do warszawskiego środowiska literackiego, poznaje Schulza, Witkacego i zaczyna „prowadzić swoje gry” przy stoliku nad małą czarną. Fascynuje i odpycha, usilnie walcząc o „narzucenie” siebie. W 1938 roku wydaje „Ferdydurke”, ale sukces pierwszej powieści przytłumia zbliżająca się wojna. Podróż do Argentyny uchroni Witolda przed wojennym losem, który przypadnie jego bliskim, a równocześnie pozwoli się ostatecznie wyzwolić, doszlifować warsztat literacki i oddać homoerotycznym przygodom w labiryncie Buenos Aires. Gdy w 1945 roku kończy się wojna, Witold nie zamierza wracać do Polski i rozpoczyna los pisarza na emigracji. Tom II - 600 str. Mieszkanie przy ulicy Venezuela 615 i kawiarnia Rex stają się sceną kolejnego aktu w życiu Witolda Gombrowicza. Pisarz, który decyduje się zostać w Ameryce Południowej, zaczyna batalię o tłumaczenie „Ferdydurke”. Choć kończy się ona klęską, wprowadza w jego życie jedną z najważniejszych dla niego osób, młodego Alejandra Rússovicha. Ponieważ brak środków do życia staje się coraz bardziej dotkliwy, czterdziestoparoletni Witold musi podjąć pierwszą etatową pracę – urzędnika w banku. Przełomem w życiu pisarza okaże się nawiązanie współpracy z paryską „Kulturą”, która opublikuje kolejne części „Dziennika”, „Trans-Atlantyku” i „Ślub”. Gombrowicz znów zaczyna być czytany, lecz dopiero tłumaczenie jego dzieł we Francji oraz wywalczone przez Kota Jeleńskiego stypendium w Niemczech w 1963 roku pozwolą na powrót do Europy na pokładzie Frederico C. Mijają lata, zanim osiąga stabilizację i staje się starszym panem z Vence, który czeka na Nobla u boku młodej towarzyszki życia Rity Labrosse. Umiera w 1969 roku nękany przez astmę i kłopoty z sercem, nie otrzymawszy tej najważniejszej nagrody literackiej i pozostając „najbardziej znanym z nieznanych pisarzy”. Choć trudno w to uwierzyć, „Gombrowicz. Ja, geniusz” to pierwsza pełna biografia pisarza. Klementyna Suchanow przez lata zbierała materiały, prowadziła rozmowy i podróżowała śladami Gombrowicza. Efektem jest monumentalne dzieło, w którym odbija się nie tylko Itek/Witold, ale także fermentująca kulturowo Europa XX wieku na tle skomplikowanych historycznych wydarzeń. Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Projekt współfinansowany przez Miasto Stołeczne Warszawa „Dzięki wyczerpującej, opartej na wielu nieznanych źródłach i dokumentach biografii Suchanow wiemy w końcu, kim był Gombrowicz i jakie miał życie. Dzięki uporowi i talentowi autorki mamy nareszcie kompletną opowieść o jednym z najważniejszych pisarzy nowoczesnych. Teraz nie pozostaje nam nic innego, jak odkryć ponownie jego dzieła.” Michał Paweł Markowski