Dobry wilk. Tragedia w szwedzkim zoo

Wilk od zawsze w literaturze i kulturze przedstawiany był jako wcielenie zła. Pojawia się w baśniach, bajkach ale jest też przedstawiany jako diabeł w wierzeniach chrześcijan. Te negatywne konotacje nie są wcale bezpodstawne. Ten drapieżnik, choć raczej nie poluje na dorosłych ludzi czując przed nimi strach, nie zawaha się przed zaatakowaniem dziecka czy trzody chlewnej. Człowiek broniąc się zatem przed jego atakami spowodował, że liczebność wilków mocno zmalała i obecnie gatunek ten jest pod ochroną.
W szwedzkim zoo zrodził się pomysł by odczarować wizerunek wilków. Drapieżniki wykarmione przez ludzi i wychowywane w ludzkim towarzystwie, miały traktować opiekunów, jako członków swojego stada. Za opłatą odwiedzający zoo mogli wejść na wybieg dla wilków i przeżyć niezapomniane chwile obcowania z drapieżnikami, licząc na ochronę pracowników ogrodu zoologicznego.
Jednak sytuacja ta uległa zmianie po dramatycznych wydarzeniach z 17 czerwca 2012 roku. Tego dnia na wybiegu dla wilków została znaleziona naga i martwa jedna z opiekunek watahy, nazywana przez pracowników matką wilków. Śmierć Karoliny wstrząsnęła personelem i opinia publiczną. Również autorem tej książki. Podjął on długą i wyczerpującą pracę by wyjaśnić przyczyny tragedii do jakiej doszło w Kolmarden. Czy wilk już na zawsze będzie nam się źle kojarzyć? Jak doszło do tego, że wilki zaatakowały osobę, którą doskonale znały? Czy tej tragedii można było uniknąć? Jakie wnioski można wyciągnąć z tej smutnej historii? Na te pytania Lars Bergen próbuje znaleźć odpowiedzi, śledząc rozprawy sądowe, rozmawiając z bliskimi ofiary i specjalistami od zachowań wilków, zarówno tych żyjących na wolności jak i przebywających na wybiegach w ogrodach zoologicznych.

Książka „Dobry wilk. Tragedia w szwedzkim zoo” jest wstrząsającym reportażem. Gdy autor opisywał wydarzenia z dnia tragedii mimo że wiedziała jaki będzie finał odczuwałam przerażenie. W czytelniku budzą się podobne pytania co w autorze, o regulamin panujący w zoo. Dlaczego ludzi znający naturę tych drapieżników, zachowywali się tak lekkomyślnie?
Publikacja jest również źródłem wiedzy o zachowaniu wilków. Osoby zainteresowane tymi zwierzętami na pewno będą zadowolone z informacji zawartych w tej książce. A przy okazji sięgając po „Dobrego wilka” prześledzimy inne przerażające historię, w których mordercą jest zwierzę.
Z książki wyłania nam się myśl, że zwierzę na zawsze pozostanie wierne swojej naturze. A nasze próby nadania im ludzkich cech, mogą skończyć się dla nas tragedią.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Czarne.