Po katastrofalnej kampanii rosyjskiej 1812 r. Napoleon stanął w obliczu nowej koalicji swoich starych wrogów. Z niezwykłą szybkością zebrał 200-tysięczną armię i wyruszył, aby połączyć się z resztkami starej Wielkiej Armii w Niemczech. Nie miał już jednak do czynienia ze słabymi przeciwnikami z 1805 i 1806 r. i 2 maja pod Ltzen zaczęło się uwidaczniać niedoświadczenie jego nowej armii. Słaby zwiad w wykonaniu nieopierzonej kawalerii sprawił, że Rosjanom Wittgensteina udało się zaskoczyć korpus Neya. W niniejszej książce opisano ostatnią realną szansę Napoleona na odbudowanie swego cesarstwa poprzez pokonanie sprzymierzonych w Niemczech przed wystąpieniem Austrii i dalszym pogorszeniem jego sytuacji.

Gdy zakończyła się „wojna, która miała położyć kres wszystkim wojnom”, wielka trójka – prezydent Woodrow Wilson, brytyjski premier David Lloyd George oraz premier Francji Georges Clemenceau – spotkała się w Paryżu na sześć miesięcy 1919 roku, by przygotować trwały pokój. Margaret MacMillan w przełomowym dziele historii narracyjnej daje żywy i bliski opis tych pamiętnych dni, gdy na gruzach upadłych imperiów rodziły się nowe byty polityczne (jak Irak, Jugosławia czy Palestyna) i ustalano ponownie granice współczesnego świata. Na początku roku 1919 po Paryżu krążył żart, iż Rada Czterech (Wielka Brytania, Francja, USA, Włochy) pracowicie przygotowuje „sprawiedliwą i trwałą wojnę”. Sześć miesięcy rozmów zakończyło się 28 czerwca, gdy Niemcy zmuszono do podpisania traktatu, którego żaden aliancki polityk nie przeczytał w całości, jak utrzymuje w barwnym opisie MacMillan, wykładowczyni historii na uniwersytecie w Toronto. Prezydentowi Wilsonowi bardzo zależało na Lidze Narodów, ale nawet jego własny senat odrzucił i ją, i cały traktat. Gdy pośpieszne, doraźne rozwiązania zastąpiły początkową inercję negocjacji, apele wielu narodów o samostanowienie musiały ustąpić retoryce usprawiedliwiającej narodową chciwość. Według MacMillan wyróżniali się tu Włosi, którzy nie wygrali żadnej bitwy, oraz ocaleni od katastrofy Francuzi; Japończycy wyrwali dla siebie wyspy na Pacyfiku oraz kolonię w Chinach, znaną z niemieckiego piwa. Poważny i mało sympatyczny Wilson nie zdobył nic; po powrocie do domu doznał paraliżującego wylewu. Inni członkowie rady targowali się o łupy, jak czyniły też Grecja, Polska lub nowa Jugosławia. Wilson zauważył istnienie „niesmaku starym ładem”, który jednak dominował w większości decyzji; pojawiły się destrukcyjne problemy w rodzaju bolszewizmu. Hitler winił traktat o więcej nieszczęść, niż faktycznie spowodował, jego sygnatariusze często nie mogli jednak przeprowadzić swej woli. Klarowny styl MacMillan wprowadza czytelników do kolorowego, godnego uwagi świata, a rozmach narracji obejmuje wszystkie kontynenty, które na próżno kształtowali czyniciele pokoju.

Kiedy Edward Czarny Książę wyruszył z Gaskonii w sierpniu 1356 roku, jego plan polegał na przeprowadzeniu na wielką skalę niszczycielskiej wyprawy na terytorium króla Francji, Jana II. Jednak 18 września został „przyparty do muru” na południe od Poitiers przez większą armię francuską i pozostało mu niewiele opcji poza walką. Bitwa, która później nastąpiła okazała się jednak dla Francuzów totalną katastrofą. Ich armia została zmasakrowana, a sam król wzięty do niewoli. W tym tomie dr David Nicolle przedstawia szczegóły kampanii, która zwiększyła reputację Czarnego Księcia i doprowadziła króla Jana do katastrofy.

Głównym celem książki jest wykazanie wpływu, jaki na oblicze francuskiego republikanizmu wywarła historia narodowa. We współczesnym dyskursie politycznym pomijana jest rola historyków w rozwoju myśli politycznej. Świat idei kształtują socjologowie, politolodzy i prawnicy, podczas gdy historykom pozostawia się jedynie analizę przeszłości. Nie bez powodu jednak wiek XIX we Francji jest nazywany wiekiem historii. Był to bowiem okres, w którym tworzyło wielu wybitnych historyków, a sama historia narodowa stała się ważnym elementem wspierającym idee republikańskie i wpływającym na życie francuskiego

Emmanuel Macron – prezydent Francji, który dość niespodziewanie wygrał ostatnie wybory prezydenckie i pokonał w cuglach kandydatkę skrajnej prawicy. Świetnie wykształcony, bardzo charyzmatyczny, dla wielu pozostaje wciąż nieco zagadkową postacią, choć piastował ministerialne stanowiska. Jakim jest człowiekiem? Co mówią o nim współpracownicy? Jak wyglądała jego droga na szczyt? Anne Fulda kreśli intymny portret jednego z najważniejszych europejskich i światowych polityków, analizując równocześnie jego polityczny fenomen – postaci spoza politycznych układów.

Bitwa pod Crécy była pierwszą wielką bitwą lądową wojny stuletniej. Została stoczona pomiędzy armią francuską, uchodzącą wówczas za najlepszą w Europie, oraz jej różnymi sojusznikami a Anglikami pod dowództwem króla Edwarda III i „Czarnego Księcia”, który nie zdobył jeszcze wielkiej sławy wojennej; była to bitwa, w której „zdobył swe ostrogi”. Genueńscy kusznicy przegrali pojedynek strzelecki z uzbrojonymi w długie łuki Anglikami i ukształtował się schemat, który pozostawał niezmienny przez resztę dnia: francuska kawaleria wchodziła do walki partiami, przypuszczając bezowocne szarże na silne pozycje Anglików, a jej straty mogły sięgać aż 10 000 ludzi. Po niemal tysiącletniej dominacji kawalerii na polu bitwy nastąpiło niepodzielne panowanie piechoty, a zwłaszcza łuczników uzbrojonych w długie łuki.

Luigi Dei jest rektorem Uniwersytetu Florenckiego, profesorem zwyczajnym chemii i znanym na całym świecie naukowcem w dziedzinie chemii materiałów. Ma na swoim koncie wiele publikacji naukowych w międzynarodowych czasopismach. Oprócz działalności badawczej jest też zaangażowany w popularyzację nauki. Dei pisze również książki z gatunku, który sam stworzył i nazwał „naukowym fantasy” (science fantasy). Sięgając po elementy fantastyczne i odwołując się do wyobraźni, jego dzieła przekazują czytelnikowi prawdziwą wiedzę naukową. Dei jest też aktywny w mediach społecznościowych, które uważa za istotne narzędzie do przekazywania treści związanych z kulturą i nauką. Co więcej, stworzył wiele conference presentations przedstawień konferencyjnych na temat nauki i muzyki, a także, zainspirowany przez Primo Leviego, napisał scholarly-ciyilian drama. Niedawno wydał drugi tom swojego dziennika Diario social di un Rettore. La chimica nel paese di Facebook, w którym zawarł swoje rozważania na temat pojęcia uniwersytetu. Siła ducha Marii, owa wytrwałość i niezłomność dochodzą w niej do głosu. Dwudziestego piątego października 1888 roku pisze w liście do przyjaciółki Kazimiery Przyborowskiej: „Przeszłam bardzo ciężkie dni i jeżeli mi co pamięć ich osładza, to tylko to, że bądź co bądź, wyszłam z tego wszystkiego uczciwie i z podniesioną głową”. W innym miejscu wyznaje z jeszcze większą siłą: „Zasada numer jeden: nigdy nie dać się podporządkować ludziom lub sytuacjom”. Fragment książki

Książka jest zbiorem listów pisanych z Paryża do rodziny i znajomych w czasie trzech następujących po sobie pobytów w Paryżu. W czerwcu i lipcu 2015 Autorka pracowała w BnF - Bibliotheque nationale de France. We wrześniu i październiku 2015 oraz w lipcu 2016 pracowała w Bibliotece Polskiej w Paryżu. Wspaniale opisane subiektywne odczucia i obserwacje zdarzeń, które zdarzyły się naprawdę.

„Aby odzyskać nadzieję, musimy stawić czoła rzeczywistości”. Emmanuel Macron Wielu osobom zdaje się, że Francja znajduje się w fazie schyłkowej, że jej kultura ginie, że grozi jej wybuch wojny domowej. Inni uważają, że względny spokój zapewni jej stara zasada naprzemienności politycznej. Po lewicy, prawica. Te same twarze, ci sami ludzie, od tylu już lat. Macron jest przekonany, że i jedni, i drudzy nie mają racji i dlatego chce Francji wolnej i dumnej z historii i teraźniejszości. Chce Francji, która ponownie przekazuje swoją kulturę i swoje wartości. Francji, która wierzy w swoją szansę i podejmuje ryzyko. Chce Francji skutecznej i przedsiębiorczej, w której każdy decyduje o swoim życiu.

Z powodu spornej sukcesji austriackiego tronu, w 1740 r. doszło do wojny pomiędzy czołowymi europejskimi potęgami, z Francją, Hiszpanią i Prusami po jednej stronie, oraz Wielką Brytanią, Austrią Habsburgów i Republiką Zjednoczonych Prowincji po drugiej. I choć walki prowadzono na całym świecie, to najkrwawsze starcia miały miejsce w Europie, z których jednym z najcięższych była bitwa pod Fontenoy w 1745 r. W obawie przed osaczeniem Francji przez Austrię, rosnącą w siłę pod rządami Habsburgów, francuski marszałek Maurycy Saski zdecydował o przeprowadzeniu inwazji na Niderlandy Austriackie, paraliżując tym samym zdolność nieprzyjaciela do prowadzenia wojny. Armia Saksończyka, złożona z elitarnych francuskich oddziałów, rzuciła przeciwnikowi wyzwanie zajmując pozycje obronne pod Fontenoy w pobliżu Tournai. Niniejszy zeszyt, bogato ilustrowany kolorowymi planszami, stanowi dogłębną analizę próby zdobycia pozycji Maurycego Saskiego, jakiej podjął się książę Cumberland. Opracowanie koncentruje się na ukazaniu niezdolności dowódców sprzymierzonych do przeprowadzenia skoordynowanego ataku oraz jak Cumberland był o włos od osiągnięcia upragnionego zwycięstwa.

Bita, upokarzana zawsze marzyła o innym życiu. Marzyła, by wyjść za mąż z miłości. Za swój bunt zapłaciła przerażającą cenę… „Ciało kobiety jest grzeszne od urodzenia, córka jest w oczach swojego ojca wyłącznie domową służącą i paczką z owiniętym w dziewictwo prezentem dla mężczyzny, którego ojciec dla niej wybierze...” Leila urodziła się, dorastała i mieszka we Francji, w marokańskiej rodzinie przestrzegającej surowej tradycji. Od dziecka o wszystkim, co robiła, decydował ojciec. Matka, potulna i bezwolna, była całkowicie podporządkowana mężowi. Leila miała dziesięciu braci, którym musiała usługiwać. Od świtu do nocy sprzątała, gotowała, opiekowała się młodszym rodzeństwem. Za każde nieposłuszeństwo była brutalnie karana. Bita, upokarzana, zmuszana do niewolniczej pracy, nie chciała się jednak poddać. Marzyła o innym życiu, o czułości, o miłości. Jej bunt przeciwko okrucieństwu ojca i braci o mało nie skończył się tragedią. Ale najgorsze było jeszcze przed nią. Ojciec postanowił wydać ją za mąż... Romantyczne marzenia Leili pękają jak bańka mydlana. Zostaje zmuszona do małżeństwa z mężczyzną, którego nawet nigdy nie widziała. Jej mąż, Marokańczyk starszy od niej o piętnaście lat, traktuje ją jak niewolnicę, którą bije i poniża. Dziewczyna zostaje uwięziona w zaklętym kręgu tradycji, uległości i posłuszeństwa, jakie muzułmańska kobieta winna okazywać mężowi, który jest panem jej losu…

"Dogłębna analiza zafascynowania powojennego świata zachodniej Europy ideą komunizmu. Autor, sam były członek Francuskiej Partii Komunistycznej, stawia za cel swej pracy „zrozumienie jakie namiętności i urojone idee spowodowały, że tylu ludzi w XX wieku uległo szaleństwu rewolucji”. Jednocześnie pokazuje uderzające wzajemne podobieństwa i oddziaływania komunizmu, faszyzmu i nazizmu w Europie. Książka wydana w 1995 roku „obecna jest wciąż w politycznej, historycznej i filozoficznej debacie”. François Furet (1927–1997), w młodości członek Francuskiej Partii Komunistycznej. Z czasem zyskał pozycję jednego z ważniejszych badaczy rewolucji francuskiej i autora błyskotliwie rozprawiającego się z mitem komunizmu. U schyłku życia został wybrany członkiem Francuskiej Akademii Nauk. Uznawany za jednego z najbardziej wpływowych intelektualistów europejskich swoich czasów."

W sytuacji kiedy Francja była ogarnięta prześladowaniem Kościoła, kiedy wszystkie zakony zostały zamknięte, a kapłani wierni Stolicy Apostolskiej byli skazywani na zgilotynowanie, kiedy powstał kościół narodowy i postępowała laicyzacja społeczeństwa, kiedy profanowano krzyż i wyrażało się pogardę do tego co było święte, wtedy Bóg powołuje młodego księdza Piotra Coudrin do działalności apostolskiej i założenia rodziny zakonnej, która podjęłaby dzieło głoszenia Ewangelii na wszystkich krańcach świata. Książka ta ukazuje gorliwe i nieustraszone duszpasterstwo o. Marii-Józefa Coudrin w czasie trwania terroru Rewolucji francuskiej. Jego postawa i całkowite zawierzenie Opatrzności Bożej dają podwaliny do powstania Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi, które w Polsce jest znane jako sercanie biali. Czyta Maciej Więckowski

Książka poświęcona historii, programowi artystycznemu i oddziaływaniu kulturowemu gmachu Opery Paryskiej – jednego z najsłynniejszych przykładów francuskiej architektury eklektycznej drugiej połowy XIX wieku. Opera, dzieło architekta Charles’a Garniera, do dziś jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych zabytków Paryża i nadal inspiruje twórców różnych dziedzin sztuk plastycznych, fotografii, literatury, filmu, teatru. Najsłynniejszym przykładem jest powieść Gastona Leroux Upiór Opery, której autor czyni z Palais Garnier miejsce akcji gotycyzującej historii miłosno-kryminalnej. ****** Paris Opera Palais Garnier. History, Art., and Myth The history, artistic programme, and cultural significance of the Paris Opera house, one of the most recognisable examples of French eclecticism of the second half of the 19th century, which continues to inspire reinterpretations in various forms of art., as well as literature and film.

Oddajemy w ręce czytelników nową serię wydawnictwa Napoleon V poświęconą historii polskich okrętów wojennych w Wielkiej Brytanii w latach 1939-1945. W jej ramach opublikowanych zostanie 20 tomów. Omówione zostaną wszystkie znaczące wydarzenia, patrole bojowe oraz starcia jednostek nawodnych i podwodnych „małej floty”, które składają się na dzieje biało-czerwonej bandery na Zachodzie podczas II wojny światowej. Dodatkową atrakcją opracowania są kolorowe grafiki okrętów i uzbrojenia, unikalne fotografie, relacje naocznych świadków wydarzeń oraz kopie dokumentów przechowywane w archiwach krajowych i zagranicznych.

Kajetan Morawski (ur. 1892 – zm. 1973 w Lailly-en-Val, Francja), potomek starej szlacheckiej rodziny wielkopolskiej, dyplomata, polityk, działacz społeczny, publicysta, minister spraw zagranicznych w rządzie Wincentego Witosa. Po przewrocie majowym w 1926 wycofał się z życia politycznego. Powrócił do niego w 1936 jako wiceminister skarbu. We wrześniu 1939 ewakuował się z rządem polskim do Rumunii. W latach 1944–1945 pełnił funkcję ambasadora RP przy rządzie gen. de Gaulle’a. Do 1969 r. był przedstawicielem polskiej emigracji we Francji, „Ambasadorem Wolnych Polaków”. Wygłaszał audycje w Radiu Wolna Europa, publikował artykuły w prasie emigracyjnej. Tamten brzeg. Wspomnienia i szkice to publikacja odznaczająca się wysokimi walorami literackimi, wyróżniona nagrodą „Wiadomości”, emigracyjnego tygodnika społeczno-kulturalnego wydawanego w Londynie w latach 1946–1981. Wspomnienia obejmują historię rodziny autora, okres czynnego udziału w życiu politycznym przed i w czasie wojny oraz krótkie szkice dotyczące ważnych wydarzeń historycznych bądź wybitnych postaci epoki. Wspomnienia zostały napisane znakomitym, czasem gawędziarskim wręcz stylem, polszczyzną pełną polotu i wykwintu.

"Minęło sześć miesięcy, odkąd przeciągamy tę nędzną egzystencję, w której nie ma nic ludzkiego." Sierpień 1914: żołnierze zostawiają kwiaty i zachęcają Francuzów do walki. Każdy chce bronić swojego kraju i walczyć z "Boches". Krótko po tym rozpoczyna się wojna w okopach, wbijając ludzi w piekło błota, szczurów, udręki i śmierci. Z ośmiu milionów owłosionych zmobilizowanych w latach 1914-1918 ponad dwa miliony nie zobaczą ponownie swojej rodzinnej wioski. Ponad cztery miliony ludzi cierpi z powodu poważnych obrażeń, większość z nich jest nieodwracalna. Ale poza fizycznymi konsekwencjami są na zawsze naznaczone horrorem tej wojny. Osiemdziesiąt lat później, po apelu Radio France, tysiące ludzi wysłało listy z włosami przechowywane przez ich rodziny. Ta książka przedstawia sto osób, które nie postarzały się.

Wydarzenie w kontekście epoki, historii wojskowości i pamięci historycznej.

Ostatni żołnierze 33 Dywizji Grenadierów Waffen-SS „Charlemagne” w boju o Berlin. Bazą dla sformowania w lutym 1945 roku dywizji „Charlemagne” był walczący w szeregach Waffen-SS Legion Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi. Po ciężkich walkach na Pomorzu jednostka została zmuszona do chaotycznego odwrotu. Jego skutkiem był jej rozpad i unicestwienie. Tylko kilkuset jej żołnierzy przybyło do punktu zbornego w niemieckim Neusterlitz. Z tych, którzy postanowili nie składać broni, utworzono Batalion Szturmowy SS w sile 300 żołnierzy, włączony następnie do ostatecznych walk rozgrywających się w ruinach Berlina. Pomimo naporu Armii Czerwonej Francuzi z SS pozostali wierni złożonej przysiędze. Ponosząc ciężkie straty, odpierali kolejne ataki wbrew zbliżającej się nieuchronnie klęsce. W niniejszej książce przedstawiono nie tylko znane już powszechnie fakty. Autor próbuje rzucić nowe światło na tamte dni przełomu kwietnia i maja 1945 roku. Oddaje głos naocznym świadkom, których wspomnienia ukazują się drukiem po raz pierwszy. Tekst uzupełniają zdjęcia archiwalne oraz specjalnie przygotowane, barwne fotografie mundurów i wyposażenia francuskiego Batalionu Szturmowego. Tomasz Borowski. Pasjonat historii, badacz dziejów cudzoziemskich formacji ochotniczych Waffen SS. Interesują go szczególnie jednostki skandynawskie, francuskie oraz walońskie, zaangażowane w krwawe boje w schyłkowym okresie II wojny światowej. Dzięki kontaktom z wieloma autorami i historykami ma dostęp do unikalnych, nieznanych szerszemu gronu archiwów. Dotyczy to zarówno materiałów wspomnieniowych jak i fotograficznych. W swych publikacjach stara się nie powielać dobrze znanych faktów. Przybliża za to i odkrywa tajemnice oraz ciekawostki, będące symbolami tamtych tragicznych, ostatnich tygodni największego z dotychczasowych konfliktów zbrojnych.

W 1525 roku Francja pragnęła podbić bogate włoskie księstwo Mediolanu, w czym pomagały jej lub przeszkadzały włoskie państewka. Obie strony wezwały na pomoc szwajcarskich, niemieckich i włoskich najemników. Najgorszym przeciwnikiem Francji w tej wojnie była armia Hiszpanii, a połączenie tronów Hiszpanii i Austrii w 1519 roku całkowicie zmieniło naturę wojen włoskich. W tytanicznym starciu pod Pawią Francuzi zostali rozgromieni przez cesarską armię, król Franciszek I trafił do niewoli, a śmietanka jego arystokracji została wyrżnięta.