Prezentowana Czytelnikowi książka jest kroniką wyprawy. Głównym zadaniem niniejszej pozycji była chęć przekazania polskiemu czytelnikowi rzetelnej relacji na temat państwa włoskiego lat trzydziestych ubiegłego wieku. Tutaj natrafiamy na pierwszy „problem”. A mianowicie Włochy opisane przez Autora są krajem Faszystowskim. Autor wielokrotnie używa zamiennie określenia „państwo Włoskie” i „państwo Faszystowskie”. Dla autora te dwa słowa są synonimami. „Amica Italia”, jak pisał senator Jabłonowski, jest dla autora jednym doskonałym tworem, w którym świat duchowy i materialny, historyczny i teraźniejszy łączy się w jednym punkcie: Włochy = Faszyzm = Mussolini. Drogi Czytelniku, zwracam się do Ciebie z prośbą. Nie oceniaj autora i nie skazuj go na potępienie za wypowiedziane niegdyś słowa. Usiądź wygodnie w fotelu. Daj się ponieść Stefanowi Niebudkowi w wędrówkę przez historię Polski, Europy i Kościoła. Odkryj ten odległy nam współczesnym świat. Z fascynacją równą autorowi tej książki poczuj „ducha Europy”. Odkryj „Wartości Ducha”, które kształtowały łacińską Europę. Daj unieść się porywom serca i w ciszy przeżyj refleksje z podróży do ojczyzny Dantego. Mateusz Kotas Stefan Niebudek (ur. 13 marca 1910, zm. 14 stycznia 1943 w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau) – polski adwokat, publicysta, działacz Narodowej Demokracji w Częstochowie i Warszawie, członek Zarządu Głównego Konspiracyjnego Stronnictwa Narodowego „Kwadrat”. Członek Narodowego Zrzeszenia Adwokatów. W szkole średniej należał do Narodowej Organizacji Gimnazjalnej. W czasie studiów związał się z Młodzieżą Wszechpolską, Obozem Wielkiej Polski, Bratnią Pomocą Studencką oraz katolickim stowarzyszeniem świeckim – Sodalicją Mariańską. Od 1934 r., był członkiem władz Stronnictwa Narodowego, gdzie pełnił między innymi funkcję kierownika Wydziału Propagandy Zarządu Głównego SN. Podczas II wojny światowej działacz konspiracyjnego Stronnictwa Narodowego oraz Rady Głównej Opiekuńczej. Aresztowany 18 maja 1941 r., i wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Uczestnik obozowego ruchu oporu. Rozstrzelany w obozie 14 stycznia 1943 r.

Święty, do którego modlił się ksiądz Dolindo! Józef Moscati – lekarz ubogich W czasach kiedy pacjent był tylko przedmiotem do wyleczenia – Józef Moscati, jako jeden z nielicznych, ostro się temu przeciwstawiał, dbając o chorych z prawdziwą miłością. Stał się jednym z najbardziej znanych lekarzy w Neapolu. Podczas epidemii cholery w 1911 roku na korytarzach szpitala najprawdopodobniej mijał często ks. Dolindo Ruotolo. Święty ksiądz i święty lekarz ramię w ramię towarzyszyli cierpiącym, przynosząc ulgę w cierpieniach fizycznych i duchowych. Po latach, gdy ogłoszono go błogosławionym, przyśnił się matce pewnego młodego robotnika, umierającego na białaczkę. Gdy kobieta zaczęła modlić się za wstawiennictwem Moscatiego, jej syn został uzdrowiony. Kim był człowiek, który całym życiem udowodnił, że świętość nie jest zarezerwowana tylko dla mistyków?

Niniejsza książka jest pomyślana jako kompendium wiedzy o polityce migracyjnej Włoch w określonym kontekście społeczno-politycznym. Jej głównym celem jest próba syntetycznego przedstawienia procesu kształtowania się polityki migracyjnej Włoch. (…) Jest to zarazem historia włoskich migracji w pigułce, próba ukazania najważniejszych procesów oraz przedstawienia głównych argumentów w toczonych na temat migracji dyskusjach i sporach. Przyjęty zakres czasowy pozwala na ukazanie procesu upolitycznienia kwestii migracyjnej i tworzenia regulacji prawnych zarówno w dobie masowej emigracji, jak i w okresie ewolucji Włoch z państwa wysyłającego w państwo przyjmujące imigrantów. Szerokie potraktowanie polityki migracyjnej, łączące wyjazdy i napływ cudzoziemców, umożliwia również dostrzeżenie podobieństw w publicznych dyskusjach i uzasadnieniach przyjmowanych rozwiązań normatywnych oraz pozwala zobaczyć, w jaki sposób władze postrzegają swoją rolę w zarządzaniu migracjami.

Historia niezwykłego życia Nelli Pratesi, pokornej i prostej kobiety z toskańskiego Valdarno, która otrzymała stygmaty na nadgarstkach, na stopach i klatce piersiowej. Mieszkała w małym domu w miejscowości Stagi di Faella, gdzie przeżywała swoją Golgotę aż do odejścia do Nieba w dniu 23 marca 1958 roku. Jezus wybrał ją po to, aby jej „nieuzasadnione” cierpienie było dla wszystkich świadectwem dzieła zbawienia. Ta skromna, niewykształcona, dobra kobieta przyjęła z miłości niesamowite cierpienia na ciele i duszy, ofiarując je Bogu jako wynagrodzenie za zło i grzech ludzi. Autor opowiada o życiu Nelli za pośrednictwem jej Dziennika, spisanego przez nią na polecenie biskupa, oraz dziennika zredagowanego przez jej spowiednika i kierownika duchowego, ks. Aldo Romoliego. Świętość życia Nelli dla tych, którzy ją znali, była czymś niewątpliwym. Poświadczają to słowa uzdrowionych za jej wstawiennictwem, tłumy obecne na jej pogrzebie, a w sposób szczególny zakończony etap diecezjalny jej procesu kanonizacyjnego. 14 września 1954. W tym ostatnim tygodniu nowe rzeczy. (...) Wiele razy czułem miły zapach kadzidła, następnie lilii, bardzo silny. Później, o różnych godzinach, w jej pokoju zaczęła kształtować się bardzo promienna Hostia, pozostawiając silny zapach. We wtorek świetliste promienie, jak gdyby ze złota i ognia, zaczęły dotykać ran, sprawiając ich bardzo ostry i nie do zniesienia ból. Przy tych ostrych bólach myślała, że także stopy zostały zranione, lecz siostra mogła stwierdzić, że były spuchnięte, sine i zaczerwienione, ale bez uszkodzeń (później rany będzie miała także na stopach, zawsze wytwarzane przez Krzyż). Zapach, o którym powyżej, był dostrzeżony także przez siostrę Edoardę, jednak nie mogła określić, jakiej mógłby być natury; zawsze był wyczuwany również przez bratanka Aida. fragment Dziennika ks. Aldo Romoliego, kierownika duchowego Nelli Pratesi

Książka Karoliny Kowalcze-Franiuk jest pionierską pracą w zakreślonym geograficznie obszarze badań. Wyróżnia ją imponujący korpus badawczy, będący owocem wieloletnich obserwacji, a także konsekwentnie stosowane podejście interdyscyplinarne. Autorka w sposób kompetentny i krytyczny przedstawia ustalenia psychologii, socjologii, etnografii mówienia i lingwistyki, wykorzystując je w badaniu konkretnych zachowań językowych osób dwujęzycznych. Ważne jest dla badaczki określenie relacji między bilingwizmem i tożsamością, bo ukazuje to zależność między procesem stawania się osobą dwujęzyczną a przemianą postawy tożsamościowej bilingwisty. W pracy analizowane są konkretne zachowania językowe, kreatywność interlokutorów i emocje; korzystanie z dwóch kodów jest przejawem skuteczności komunikacji, zaś o wyborze języka decyduje jego siła ekspresji. Autorka książki spojrzała na wybór języka komunikacji ze względu na osobę interlokutora, a dopiero w następstwie na kształt językowy wypowiedzi. Opis sytuacji bogato udokumentowany wypowiedziami badanych bilingwistów przynosi ciekawe obserwacje z zakresu etnopragmatyki, które można porównywać z podobnymi badaniami prowadzonymi w innych środowiskach bilingwalnych. Z recenzji prof. dr hab. Elżbiety Sękowskiej

Prezentowany cykl artykułów ukazuje profesjonalistów, którzy zdołali wypracować nowatorską tożsamość ksiązki i nadać jej wyraziste oblicze. Pokazuje ówczesnych czytelników, szkicuje portrety książek, pokazuje strategie i techniki, z jakich korzystali włoscy typografowie i edytorzy w XVI wieku.

Kazimierz Chłędowski, Siena Świat bezwzględnych intryg politycznych, cynicznych polityków, brutalnych najemników, krwawych bitew, zdrad i skrytobójstw… Świat genialnych malarzy, natchnionych rzeźbiarzy, śmiałych architektów, światłych mecenasów sztuki, uduchowionych zakonników, przenikliwych mężów stanu… Kazimierz Chłędowski przedstawia fascynującą opowieść o włoskiej historii i kulturze w niezwykłym okresie – schyłku średniowiecza i renesansu. Jej osią są dzieje Sieny – miasta o mistrzowskiej sztuce, wybitnej architekturze i frapującej polityce. Kazimierz Chłędowski (1843-1920) należał do najwybitniejszych w Polsce znawców włoskiej kultury, jednego z najważniejszych źródeł inspiracji dla polskich myślicieli i artystów w ciągu wieków. Poświęcił jej kilka wysoko ocenianych i popularnych za życia autora prac naukowych i popularyzatorskich, wyróżniających się zarówno kompetencją, jak i stylem. Siena uchodzi za jego najważniejsze dzieło.

Książkę przetłumaczono na 52 języki i sprzedano w ponad 10 milionach egzemplarzy. Film z 2008 roku inspirowany Gomorrą zdobył wiele nagród, w tym Grand Prix festiwalu w Cannes. Serial o tym samym tytule, wyprodukowany przez włoską telewizję, bije rekordy popularności na całym świecie, a teraz także w Polsce! Absolutnie bezprecedensowy włoski bestseller. Roberto Saviano śledzi degradację Neapolu pod rządami kamorry, potężnej, zorganizowanej siatki przestępczej. Kamorra to rozbudowana grupa mafijna działająca na rynku narkotyków, mody haute couture, budownictwa i odpadów, której wpływ całkowicie zmienił życie w Kampanii. Od chwili gdy jako młody chłopiec ujrzał pierwszą ofiarę mafijnych porachunków, Saviano bacznie przyglądał się zmianom zachodzącym w mieście. By napisać Gomorrę, badał mechanizmy działania kamorry i z bliska obserwował, jak korupcja zatacza coraz szersze kręgi, paraliżując miasto. Dzięki zdobytym informacjom autor przedstawił światu zupełnie nowy typ przestępczości zorganizowanej.

With the moral stamina and intellectual pose of a twentieth-century Titan, this slightly built, duitful, unassuming chemist set out systematically to remember the German hell on earth, steadfastly to think it through, and then to render it comprehensible in lucid, unpretentious prose. He was profoundly in touch with the minutest workings of the most endearing human events and with the most contempible. What has survived in Levi's writing isn't just his memory of the unbearable, but also, in THE PERIODIC TABLE and THE WRENCH, his delight in what made the world exquisite to him. He was himself a "magically endearing man, the most delicately forceful enchanter I've ever known" - PHILIP ROTH

Jest córką Emilio Di Giovine skazanego za 100 popełnionych na całym świecie najcięższych przestępstw, byłą żoną Bruno Merico, prawej ręki Emilio, odpowiedzialnego za krwawe wojny gangów z Sycylii, Kalabrii i Mediolanu. Przez kilkanaście lat przemycała pieniądze, broń i narkotyki warte miliony. Widziała mafijne egzekucje. Ale pewnego dnia zrozumiała, że jeśli sama chce przeżyć, musi uciekać. W tej książce złamała najświętszą zasadę Cosa Nostry – zasadę milczenia, żeby opowiedzieć swoją niezwykłą historię: dziewczyny z angielskiego miasteczka, która została księżniczką mafii. Kiedy trzynastoletnia Marisa poznała swojego ojca, była nim zachwycona. Dla niej Emilio DiGiovine był wspaniały, czarujący i kochający. Dla reszty świata – brutalny i bezwzględny. Wiedziała, że zrobi dla niej wszystko, ale nie spodziewała się, jak wiele zażąda w zamian… Porzuciła spokojne życie w Blackpool, gdzie mieszkała z matką Angielką, żeby wrócić do ojca, do Mediolanu. Nie miała pojęcia, że wkracza do najpotężniejszego imperium narkotyków, broni i prania brudnych pieniędzy. Kiedy zakochała się w najbardziej zaufanym żołnierzu ojca, Emilio uznał, że jest gotowa poznać prawdę o rodzinnym biznesie. Wkrótce wciągnęła ją brutalna i mroczna machina przestępczej działalności rodziny…

Ta książka miała nie powstać. Przedstawieni w niej ludzie ukrywają się lub nie żyją. Autor również usłyszał groźby pod swoim adresem. Mafia kalabryjska to dzisiaj najpotężniejszy syndykat zbrodni na świecie. Znana jako ‘ndrangheta, działa w 120 krajach, zarządza bilionami euro, piorąc brudne pieniądze dla cosa nostry, camorry, kolumbijskich karteli i rosyjskiej mafii. Kontroluje 80% rynku twardych narkotyków w Europie. Wpływa też na sytuację polityczną na świecie – szantażowała rządy Tajlandii i Indonezji. Prawdopodobnie to ona stała za śmiercią dziennikarza Jána Kuciaka i wywołała kryzys polityczny na Słowacji. Członków mafii kalabryjskiej łączą relacje rodzinne, a organizacji nie da się opuścić. Nawet jeśli jesteś tylko córką lub żoną. Jeśli odchodzisz, znikasz na zawsze. A jeśli chcesz innego życia dla swoich dzieci, musisz mieć odwagę, aby przeciwstawić się rodzinie, która ci tego nie wybaczy. Która nie będzie mieć problemu z tym, żeby zabić twoją córkę. Nie zawaha się rozpuścić twoich kości w kwasie solnym. Trzy dobre matki znalazły w sobie siłę, aby podjąć największe ryzyko – zdradzić swoich ojców i mężów, żeby ocalić synów i córki. Oto wstrząsające kulisy największej wojny, jaką kobiety wypowiedziały włoskiej mafii w XXI wieku.

Im dalej od Ganfardine, tym więcej armatnich pocisków włoskich mknęło ponad głowami chłopców Rodakowskiego, świadcząc o italskiej odpowiedzi na ostrzał z baterii Kindermanna. Żołnierze pochowali fajki, ktoś próbował żartować: „Ładne ptaszki tu fruwają”! Pułkownik spojrzał po ludziach, uśmiechnął się. Jechali na zabiedzonych chabetach, ale pierwszy przestrach minął. Uniósł wysoko konfederatkę z bogatym pękiem piór o mlecznej barwie. W uszach podporucznika Adolfa Kornbergera zadźwięczały słowa dowódcy: „Za mną dzieci! A gdy stracicie z oczu sztandar, szukajcie białego pióropusza”! Pułk przyspieszył. Po chwili sygnaliści dali znak rozpoczęcia ataku. Konie przeszły w galop. Otwarte szeroko oczy, zaciśnięte usta, mocny zacisk na drzewcu lancy i szabla zwisająca na temblaku u nasady dłoni – taki był obraz pędzących jeźdźców. Przed ułanami uciekała czereda włoskich szwoleżerów, na boki czmychali wysunięci naprzód italscy saperzy... Notka o autorze: Marcin Suchacki – ur. w 1979 roku historyk i pisarz, wychowanek II LO im. Jana Śniadeckiego w Kielcach, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. „Magenta – Custoza – Mentana 1859–1867” stanowi jego piątą książkę opublikowaną w naszym Wydawnictwie. Na jej kartach Autor rozwija wątki zarysowane w artykułach zamieszczonych przezeń na łamach periodyku „De Re Militari”, jak też w książce „Od Magenty do Meksyku 1859–1867: z wojennych dziejów Austrii”, sięgając po niewykorzystane wcześniej źródła i opracowania.

Zebrane w tomie artykuły, stanowiące pokłosie zakrojonych na szerszą skalę badań nad językiem i kulturą Włoch, a także obecnością kultury polskiej we Włoszech, w pewnym zakresie uzupełniają miejsca dotąd – w dialogu kultur polskiej i włoskiej – niedookreślone.

Republika Włoska, Italia, Włochy – Bel Paese, Piękny Kraj, jak mówią sami Włosi. Jacy są ci, którzy tak poetycko nazywają swój kraj? Według Macieja A. Brzozowskiego tacy sami u siebie i wszędzie indziej na świecie – dla świata rzecz niebagatelna, skoro widoczni są na wszystkich kontynentach, a w trzech tylko krajach: Stanach Zjednoczonych, Brazylii i Argentynie, mieszka obecnie ponad siedemdziesiąt milionów potomków włoskich emigrantów. Wielcy indywidualiści uwielbiający życie stadne, co w ich wykonaniu, nie dajmy się zwieść, wcale nie jest sprzeczne. Skłonni do teatralizacji każdego zdarzenia, rozmowy czy gestu. Łatwo rozpoznawalni po sposobie bycia, niepowtarzalnym włoskim stylu, przywiązaniu do włoskiej kuchni. To właśnie oni – „patchworkowy naród” podzielony z powodu głębokich różnic i animozji, biorących swój początek w niezwykłych zawirowaniach historii i do dziś w myśleniu Włochów wszechobecnych – są bohaterami tej książki. A wraz z nimi Bel Paese, kraj taki, jakim go uczynili. „Półwysep przypomina wielki zatłoczony plac. Są tu wszyscy. Zatrzymują się na parę dni lub na całe życie, wyjeżdżają, może po to, żeby móc wrócić na starość, osiedlają się, bo czują, że mieszkać mogą tylko tutaj”, pisze Maciej A. Brzozowski. I na koniec pozwala nam wejrzeć w to, co w jego stosunku do Włochów i Włoch jest najbardziej osobiste: ludzie, książki i filmy, ulubione miejsca z ich kolorytem i zapachem, smak ulubionych, osobiście przygotowywanych potraw kuchni włoskiej. A wszystko to wypróbować możemy sami!". „Włosi są jak United Colors of Benetton, historia uczyniła z nich mieszankę tyleż barwną co różnorodną. Prędzej poznamy ich po zachowaniu i ubraniu niż wyglądzie czy typie urody. Mało jest chyba na świecie krajów, których mieszkańcy byliby tak trudni do upchnięcia w jednej szufladce. W wypadku Włochów potrzebna jest przepastna szafa. […] Mnie fascynują od trzydziestu lat i jak na razie uczucie nie słabnie. Mamy okresy lepsze i gorsze. Nie lubimy się i ignorujemy. Albo pozostajemy wobec siebie obojętni. Albo – to raczej jednostronne – przepadamy za sobą i wtedy każde moje wakacje, każde moje wolne dni spędzamy razem”. Maciej A. Brzozowski

Prezentowana książka jest pierwszą w historiografii próbą całościowego przedstawienia stosunków polsko-włoskich w latach 1945–1989. Na podstawie szeroko przeprowadzonej kwerendy źródłowej, obejmującej archiwalia polskie i włoskie, oraz najnowszej literatury przedmiotu Autorzy w przystępny sposób omawiają kulisy politycznych kontaktów międzypaństwowych Polski i Włoch, jak również wzajemne relacje gospodarcze, handlowe, kulturalne i naukowo-techniczne obu państw. Pokazują, że w powojennych relacjach Warszawy i Rzymu stosunkowo najtrudniejsze okazało się uzyskanie porozumienia w kwestiach politycznych, co w sposób oczywisty wynikało z ówczesnego podziału Europy i świata na bloki polityczno-militarne. Polityka zagraniczna niesuwerennej Polski była bowiem kontrolowana przez Moskwę, a polityka suwerennych Włoch często musiała się podporządkować strategii Waszyngtonu. W tych warunkach, gdy polsko-włoski dialog polityczny okazywał się jałowy, coraz większą rolę w kontaktach obu państw odgrywała współpraca kulturalna i naukowa, a zwłaszcza gospodarcza (czego najbardziej spektakularnym wyrazem była aktywność koncernu Fiata w Polsce).

Rzym. Wędrówki z historią w tle to bardzo osobista książka Bożeny Fabiani o mieście, w którym stale się coś rodziło, coś przekształcało, coś zapadało pod ziemię. To opowieść o osłoniętych tajemnicą dziejach najstarszych kościołów i innych zabytków, dziejach odczytywanych wciąż na nowo przed kolejne pokolenia badaczy. Spacerując po Wiecznym Mieście, trzeba patrzeć zarówno w górę, żeby nie przegapić na przykład uroczych kapliczek maryjnych na murach, jak i pod nogi, bo przeszłość w wielu miejscach zapadła się głęboko pod ziemię i trzeba za nią tam powędrować. Rzym to miasto jedyne w swoim rodzaju; tu każdy kamień ma coś do powiedzenia – głazy pod stopami na via Appia sprzed dwóch tysięcy lat, czy niewiele od nich młodsze, niedawno zdjęte i wymienione na nowe, dachówki na bazylice Santa Maria Maggiore; ocalone dedykacje na pogańskich świątyniach i epitafia z katakumb; fasady bazylik i kardynalskich pałaców ze swymi herbami na frontonie, obficie zdobione wewnątrz; zwalone kolumny czy ukryte pod ziemią i mozolnie odkopywane pozostałości pierwszych kościołów. Niemal na każdej ulicy jest kościół, w którym można znaleźć coś ciekawego. To niewyczerpana kopalnia. Życia nie starczy na obejrzenie tego wszystkiego, nawet gdyby się tam urodzić, stale mieszkać, być archeologiem i mieć wstęp do podziemi i do skarbów sztuki w prywatnych apartamentach. Autorka oprowadza czytelników po Rzymie, przedstawiając wybrane epizody z dziejów miasta: od narodzin chrześcijaństwa do baroku, całkiem wyjątkowo sięgając nieco głębiej w czasy starożytne. Kładzie nacisk na zabytki wczesnochrześcijańskie, by powiązać je z okolicznościami narodzin chrześcijaństwa, a następnie pokazać ich późniejsze losy, opisując Rzym papieży. Opowieść kończy na wieku XVII – trzy ostatnie rozdziały książki są poświęcone Rzymowi doby baroku. Bożena Fabiani nasyca tekst rozmaitymi szczegółami dotyczącymi mody, obyczajów, malarzy, przestępstw i egzekucji. Dzięki temu pokazuje życie miasta z bliska, objaśnia okoliczności, w jakich powstało to wszystko, co po wiekach trafiło do przewodników. Czyta Bożena Fabiani

To drugie wydanie książki zaktualizowane o rozdział poświęcony Giro d’Italia 2017. Sto edycji, tysiące kolarzy – wyścig, który zjednoczył włoski naród. Kobieta, która ścięła włosy, by ścigać się z mężczyznami. Mistrz zamordowany podczas treningu prawdopodobnie przez “Czarne Koszule” Mussoliniego. Fausto Coppi – playboy z amfetaminą w żyłach – i najbardziej tragiczna postać w historii włoskiego kolarstwa: Marco Pantani. Giro d’Italia to obok Tour de France najbardziej prestiżowa kolarska rywalizacja świata. W tej książce Colin O’Brien przedstawia ponad stuletnie dzieje nieprzewidywalnego wyścigu, który świetnie komponuje się z bezgraniczną pasją i ekstremalnymi skrajnościami Włoch. Stworzony, by sprzedawało się więcej gazet. Przerywany wyłącznie przez wojny światowe. Obrósł w legendy i mity, wykreował wielu bohaterów i złamał tyle samo kolarskich karier. Poznaj historię Giro. Poczuj magię najpiękniejszego kolarskiego wyścigu świata! *** Setna edycja, setki etapów, tysiące zawodników, dziesiątki tysięcy kilometrów… Czy kolarski wyścig Giro d’Italia da się opisać krótko i treściwie? Okazuje się, że tak. Colin O’Brien podróżuje przez sto edycji tak, jakby we wszystkich… brał udział! Polecamy i zapraszamy do relacji w TV. - Tomasz Jaroński i Adam Probosz, Eurosport Giro d’Italia to najtrudniejszy z wielkich tourów – trzy tygodnie walki z pogodą, mitycznymi podjazdami i słabościami własnego organizmu. Poznajcie fascynującą historię morderczego wyścigu w najpiękniejszej scenerii na świecie. - Michał Gołaś Maj przez wielu uznawany jest za najpiękniejszy miesiąc w roku. Dla mnie przez ponad dekadę nazywał się po prostu “Giro”. Poznajcie historię najpiękniejszego wyścigu świata! - Sylwester Szmyd To wyścig moich marzeń! Odkąd tylko zacząłem się ścigać, moim celem było wystartować w Giro. Ta książka to piękne ukoronowanie setnej edycji zawsze kolorowego i pasjonującego wyścigu. - Przemysław Niemiec Fragment książki: issuu.com/wydawnictwosqn/docs/giro_issuu

Rzym. Wędrówki z historią w tle to bardzo osobista książka Bożeny Fabiani o mieście, w którym stale się coś rodziło, coś przekształcało, coś zapadało pod ziemię. To opowieść o osłoniętych tajemnicą dziejach najstarszych kościołów i innych zabytków, dziejach odczytywanych wciąż na nowo przed kolejne pokolenia badaczy. Spacerując po Wiecznym Mieście, trzeba patrzeć zarówno w górę, żeby nie przegapić na przykład uroczych kapliczek maryjnych na murach, jak i pod nogi, bo przeszłość w wielu miejscach zapadła się głęboko pod ziemię i trzeba za nią tam powędrować. Rzym to miasto jedyne w swoim rodzaju; tu każdy kamień ma coś do powiedzenia – głazy pod stopami na via Appia sprzed dwóch tysięcy lat, czy niewiele od nich młodsze, niedawno zdjęte i wymienione na nowe, dachówki na bazylice Santa Maria Maggiore; ocalone dedykacje na pogańskich świątyniach i epitafia z katakumb; fasady bazylik i kardynalskich pałaców ze swymi herbami na frontonie, obficie zdobione wewnątrz; zwalone kolumny czy ukryte pod ziemią i mozolnie odkopywane pozostałości pierwszych kościołów. Niemal na każdej ulicy jest kościół, w którym można znaleźć coś ciekawego. To niewyczerpana kopalnia. Życia nie starczy na obejrzenie tego wszystkiego, nawet gdyby się tam urodzić, stale mieszkać, być archeologiem i mieć wstęp do podziemi i do skarbów sztuki w prywatnych apartamentach. Autorka oprowadza czytelników po Rzymie, przedstawiając wybrane epizody z dziejów miasta: od narodzin chrześcijaństwa do baroku, całkiem wyjątkowo sięgając nieco głębiej w czasy starożytne. Kładzie nacisk na zabytki wczesnochrześcijańskie, by powiązać je z okolicznościami narodzin chrześcijaństwa, a następnie pokazać ich późniejsze losy, opisując Rzym papieży. Opowieść kończy na wieku XVII – trzy ostatnie rozdziały książki są poświęcone Rzymowi doby baroku. Bożena Fabiani nasyca tekst rozmaitymi szczegółami dotyczącymi mody, obyczajów, malarzy, przestępstw i egzekucji. Dzięki temu pokazuje życie miasta z bliska, objaśnia okoliczności, w jakich powstało to wszystko, co po wiekach trafiło do przewodników.

Legendarny twórca Ferrari oczami syna Piera Miał dwie wielkie miłości: piękne kobiety i szybkie samochody. Tajemnice miłosnych podbojów zabrał do grobu. Ale stworzona przez niego marka spod znaku wierzgającego rumaka zachwyciła cały świat, sprawiając, że jej mocy, szybkości i elegancji nie mógł się oprzeć nawet Jan Paweł II. Poznaj niezwykły życiorys Enza Ferrariego, człowieka, który prowadził towarzyskie konwersacje z Benitem Mussolinim, ale uratował przed faszystami swojego żydowskiego przyjaciela. Geniusza, który odrzucił ofertę Henry’ego Forda, ale nie spodziewał się nagłego rozstania z Nikim Laudą. Nikt nie mógł opowiedzieć tej historii lepiej niż jego syn. Bo choć w życiu Enza Ferrariego nie wszystko było idealne, już na zawsze pozostanie on kimś niezwykłym – wizjonerem z Maranello, który stworzył motoryzacyjną potęgę, mimo że nie wydał na marketing ani lira. *** Marka Ferrari jest znana chyba pod każdą szerokością geograficzną. Ta motoryzacyjna potęga przeżyła mnóstwo wzlotów i upadków, chwile wielkich triumfów i straszliwych tragedii w sporcie wyścigowym. Jej założyciel, legendarny Enzo Ferrari, był postacią niezwykle enigmatyczną. Rządził twardą ręką, wikłał się w polityczne spory, jednych kierowców uwielbiał, innymi gardził. Fascynujące tajemnice Scuderii i zakochanego w technicznej doskonałości ojca ujawnia syn Enza, Piero Ferrari. - Mikołaj Sokół, dziennikarz i komentator F1 w ELEVEN SPORTS Legenda widziana oczami syna. Il Commendatore (wódz), Cavaliere (rycerz), The Drake (smok), The Great Old Man (wielki starzec), Furia… Miał wiele przydomków oddających jego niezłomny, twardy charakter, pasję, upór i wielkie życiowe sukcesy. Sam wolał być nazywany L’Ingegnere (inżynier). Uwielbiał jeździć, jeszcze bardziej kochał samochody, lecz ponad wszystko umiłował wyścigi. Stworzył coś znacznie większego niż jeżdżące piękno, wcielenie prędkości, perfekcji, synonim Formuły 1 oraz szczyt marzeń każdego chłopca i niejednej dziewczynki. On stworzył religię! Kult Ferrari. - Cezary Gutowski, dziennikarz motoryzacyjny Bernie Ecclestone twierdzi, że Ferrari to synonim słowa „motorsport”. Oto opowieść o człowieku, który swoją obsesję uczynił naszą obsesją. Bo Ferrari kocha się od pierwszego wejrzenia, choć Al Pacino udowodnił w Zapachu kobiety, że to miłość, w której wzrok jest zbyteczny. - Filip Kapica, komentator F1 w ELEVEN SPORTS Fragment książki - Enzo Ferrari. Wizjoner z Maranello issuu.com/wydawnictwosqn/docs/ferrari_issuu

Wszystkie wojny faszystowskich Włoch w syntezie opracowanej przez najbardziej znanego włoskiego historyka wojskowości. Opowieść o mocarstwowej polityce dyktatury Mussoliniego i roli, jaką odegrały w tym siły zbrojne aż do katastrofy wojny światowej. Osiem lat nieprzerwanych walk. Etiopia, kruche, szybko utracone Cesarstwo. Wojna domowa w Hiszpanii. W Alpach przeciwko Francji. Porażka w wojnie z Grecją. Zmienne koleje zmagań z Anglikami na Morzu Śródziemnym i w Afryce Północnej. Trudna okupacja Bałkanów od Ljubljany do Morza Egejskiego. Także wojna w Rosji aż do linii Donu. Wszystkie te konflikty to wojny ekspansywne, toczone w pogoni za zasadniczym celem dyktatury Mussoliniego, których jednak nie potrafił prowadzić z determinacją niezbędną do uzyskania szczerego zaangażowania się w nie Włochów. Aż do katastrofalnej klęski wojny światowej. Wojny te zostały w większości zlekceważone i wyparte z włoskiej pamięci. Książka ta opisuje je poprzez pokazywanie tragicznej lekkomyślności, z jaką o nich myślano, a później je prowadzono: słabość wyższych dowództw i uzbrojenia oraz niedostateczne wyszkolenie żołnierzy, ale też zdolność tych ostatnich do walki i ponoszenia ofiar w konfliktach, których nie rozumieli, niemniej w których walczyli z poczucia obowiązku, dyscypliny i esprit de corps. Te dramatyczne wojny muszą zostać przywrócone pamięci włoskiego narodu.