Książka Karoliny Kowalcze-Franiuk jest pionierską pracą w zakreślonym geograficznie obszarze badań. Wyróżnia ją imponujący korpus badawczy, będący owocem wieloletnich obserwacji, a także konsekwentnie stosowane podejście interdyscyplinarne. Autorka w sposób kompetentny i krytyczny przedstawia ustalenia psychologii, socjologii, etnografii mówienia i lingwistyki, wykorzystując je w badaniu konkretnych zachowań językowych osób dwujęzycznych. Ważne jest dla badaczki określenie relacji między bilingwizmem i tożsamością, bo ukazuje to zależność między procesem stawania się osobą dwujęzyczną a przemianą postawy tożsamościowej bilingwisty. W pracy analizowane są konkretne zachowania językowe, kreatywność interlokutorów i emocje; korzystanie z dwóch kodów jest przejawem skuteczności komunikacji, zaś o wyborze języka decyduje jego siła ekspresji. Autorka książki spojrzała na wybór języka komunikacji ze względu na osobę interlokutora, a dopiero w następstwie na kształt językowy wypowiedzi. Opis sytuacji bogato udokumentowany wypowiedziami badanych bilingwistów przynosi ciekawe obserwacje z zakresu etnopragmatyki, które można porównywać z podobnymi badaniami prowadzonymi w innych środowiskach bilingwalnych. Z recenzji prof. dr hab. Elżbiety Sękowskiej

Prezentowany cykl artykułów ukazuje profesjonalistów, którzy zdołali wypracować nowatorską tożsamość ksiązki i nadać jej wyraziste oblicze. Pokazuje ówczesnych czytelników, szkicuje portrety książek, pokazuje strategie i techniki, z jakich korzystali włoscy typografowie i edytorzy w XVI wieku.

With the moral stamina and intellectual pose of a twentieth-century Titan, this slightly built, duitful, unassuming chemist set out systematically to remember the German hell on earth, steadfastly to think it through, and then to render it comprehensible in lucid, unpretentious prose. He was profoundly in touch with the minutest workings of the most endearing human events and with the most contempible. What has survived in Levi's writing isn't just his memory of the unbearable, but also, in THE PERIODIC TABLE and THE WRENCH, his delight in what made the world exquisite to him. He was himself a "magically endearing man, the most delicately forceful enchanter I've ever known" - PHILIP ROTH

Jest córką Emilio Di Giovine skazanego za 100 popełnionych na całym świecie najcięższych przestępstw, byłą żoną Bruno Merico, prawej ręki Emilio, odpowiedzialnego za krwawe wojny gangów z Sycylii, Kalabrii i Mediolanu. Przez kilkanaście lat przemycała pieniądze, broń i narkotyki warte miliony. Widziała mafijne egzekucje. Ale pewnego dnia zrozumiała, że jeśli sama chce przeżyć, musi uciekać. W tej książce złamała najświętszą zasadę Cosa Nostry – zasadę milczenia, żeby opowiedzieć swoją niezwykłą historię: dziewczyny z angielskiego miasteczka, która została księżniczką mafii. Kiedy trzynastoletnia Marisa poznała swojego ojca, była nim zachwycona. Dla niej Emilio DiGiovine był wspaniały, czarujący i kochający. Dla reszty świata – brutalny i bezwzględny. Wiedziała, że zrobi dla niej wszystko, ale nie spodziewała się, jak wiele zażąda w zamian… Porzuciła spokojne życie w Blackpool, gdzie mieszkała z matką Angielką, żeby wrócić do ojca, do Mediolanu. Nie miała pojęcia, że wkracza do najpotężniejszego imperium narkotyków, broni i prania brudnych pieniędzy. Kiedy zakochała się w najbardziej zaufanym żołnierzu ojca, Emilio uznał, że jest gotowa poznać prawdę o rodzinnym biznesie. Wkrótce wciągnęła ją brutalna i mroczna machina przestępczej działalności rodziny…

Ta książka miała nie powstać. Przedstawieni w niej ludzie ukrywają się lub nie żyją. Autor również usłyszał groźby pod swoim adresem. Mafia kalabryjska to dzisiaj najpotężniejszy syndykat zbrodni na świecie. Znana jako ‘ndrangheta, działa w 120 krajach, zarządza bilionami euro, piorąc brudne pieniądze dla cosa nostry, camorry, kolumbijskich karteli i rosyjskiej mafii. Kontroluje 80% rynku twardych narkotyków w Europie. Wpływa też na sytuację polityczną na świecie – szantażowała rządy Tajlandii i Indonezji. Prawdopodobnie to ona stała za śmiercią dziennikarza Jána Kuciaka i wywołała kryzys polityczny na Słowacji. Członków mafii kalabryjskiej łączą relacje rodzinne, a organizacji nie da się opuścić. Nawet jeśli jesteś tylko córką lub żoną. Jeśli odchodzisz, znikasz na zawsze. A jeśli chcesz innego życia dla swoich dzieci, musisz mieć odwagę, aby przeciwstawić się rodzinie, która ci tego nie wybaczy. Która nie będzie mieć problemu z tym, żeby zabić twoją córkę. Nie zawaha się rozpuścić twoich kości w kwasie solnym. Trzy dobre matki znalazły w sobie siłę, aby podjąć największe ryzyko – zdradzić swoich ojców i mężów, żeby ocalić synów i córki. Oto wstrząsające kulisy największej wojny, jaką kobiety wypowiedziały włoskiej mafii w XXI wieku.

Im dalej od Ganfardine, tym więcej armatnich pocisków włoskich mknęło ponad głowami chłopców Rodakowskiego, świadcząc o italskiej odpowiedzi na ostrzał z baterii Kindermanna. Żołnierze pochowali fajki, ktoś próbował żartować: „Ładne ptaszki tu fruwają”! Pułkownik spojrzał po ludziach, uśmiechnął się. Jechali na zabiedzonych chabetach, ale pierwszy przestrach minął. Uniósł wysoko konfederatkę z bogatym pękiem piór o mlecznej barwie. W uszach podporucznika Adolfa Kornbergera zadźwięczały słowa dowódcy: „Za mną dzieci! A gdy stracicie z oczu sztandar, szukajcie białego pióropusza”! Pułk przyspieszył. Po chwili sygnaliści dali znak rozpoczęcia ataku. Konie przeszły w galop. Otwarte szeroko oczy, zaciśnięte usta, mocny zacisk na drzewcu lancy i szabla zwisająca na temblaku u nasady dłoni – taki był obraz pędzących jeźdźców. Przed ułanami uciekała czereda włoskich szwoleżerów, na boki czmychali wysunięci naprzód italscy saperzy... Notka o autorze: Marcin Suchacki – ur. w 1979 roku historyk i pisarz, wychowanek II LO im. Jana Śniadeckiego w Kielcach, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. „Magenta – Custoza – Mentana 1859–1867” stanowi jego piątą książkę opublikowaną w naszym Wydawnictwie. Na jej kartach Autor rozwija wątki zarysowane w artykułach zamieszczonych przezeń na łamach periodyku „De Re Militari”, jak też w książce „Od Magenty do Meksyku 1859–1867: z wojennych dziejów Austrii”, sięgając po niewykorzystane wcześniej źródła i opracowania.

Zebrane w tomie artykuły, stanowiące pokłosie zakrojonych na szerszą skalę badań nad językiem i kulturą Włoch, a także obecnością kultury polskiej we Włoszech, w pewnym zakresie uzupełniają miejsca dotąd – w dialogu kultur polskiej i włoskiej – niedookreślone.

Republika Włoska, Italia, Włochy – Bel Paese, Piękny Kraj, jak mówią sami Włosi. Jacy są ci, którzy tak poetycko nazywają swój kraj? Według Macieja A. Brzozowskiego tacy sami u siebie i wszędzie indziej na świecie – dla świata rzecz niebagatelna, skoro widoczni są na wszystkich kontynentach, a w trzech tylko krajach: Stanach Zjednoczonych, Brazylii i Argentynie, mieszka obecnie ponad siedemdziesiąt milionów potomków włoskich emigrantów. Wielcy indywidualiści uwielbiający życie stadne, co w ich wykonaniu, nie dajmy się zwieść, wcale nie jest sprzeczne. Skłonni do teatralizacji każdego zdarzenia, rozmowy czy gestu. Łatwo rozpoznawalni po sposobie bycia, niepowtarzalnym włoskim stylu, przywiązaniu do włoskiej kuchni. To właśnie oni – „patchworkowy naród” podzielony z powodu głębokich różnic i animozji, biorących swój początek w niezwykłych zawirowaniach historii i do dziś w myśleniu Włochów wszechobecnych – są bohaterami tej książki. A wraz z nimi Bel Paese, kraj taki, jakim go uczynili. „Półwysep przypomina wielki zatłoczony plac. Są tu wszyscy. Zatrzymują się na parę dni lub na całe życie, wyjeżdżają, może po to, żeby móc wrócić na starość, osiedlają się, bo czują, że mieszkać mogą tylko tutaj”, pisze Maciej A. Brzozowski. I na koniec pozwala nam wejrzeć w to, co w jego stosunku do Włochów i Włoch jest najbardziej osobiste: ludzie, książki i filmy, ulubione miejsca z ich kolorytem i zapachem, smak ulubionych, osobiście przygotowywanych potraw kuchni włoskiej. A wszystko to wypróbować możemy sami!". „Włosi są jak United Colors of Benetton, historia uczyniła z nich mieszankę tyleż barwną co różnorodną. Prędzej poznamy ich po zachowaniu i ubraniu niż wyglądzie czy typie urody. Mało jest chyba na świecie krajów, których mieszkańcy byliby tak trudni do upchnięcia w jednej szufladce. W wypadku Włochów potrzebna jest przepastna szafa. […] Mnie fascynują od trzydziestu lat i jak na razie uczucie nie słabnie. Mamy okresy lepsze i gorsze. Nie lubimy się i ignorujemy. Albo pozostajemy wobec siebie obojętni. Albo – to raczej jednostronne – przepadamy za sobą i wtedy każde moje wakacje, każde moje wolne dni spędzamy razem”. Maciej A. Brzozowski

Prezentowana książka jest pierwszą w historiografii próbą całościowego przedstawienia stosunków polsko-włoskich w latach 1945–1989. Na podstawie szeroko przeprowadzonej kwerendy źródłowej, obejmującej archiwalia polskie i włoskie, oraz najnowszej literatury przedmiotu Autorzy w przystępny sposób omawiają kulisy politycznych kontaktów międzypaństwowych Polski i Włoch, jak również wzajemne relacje gospodarcze, handlowe, kulturalne i naukowo-techniczne obu państw. Pokazują, że w powojennych relacjach Warszawy i Rzymu stosunkowo najtrudniejsze okazało się uzyskanie porozumienia w kwestiach politycznych, co w sposób oczywisty wynikało z ówczesnego podziału Europy i świata na bloki polityczno-militarne. Polityka zagraniczna niesuwerennej Polski była bowiem kontrolowana przez Moskwę, a polityka suwerennych Włoch często musiała się podporządkować strategii Waszyngtonu. W tych warunkach, gdy polsko-włoski dialog polityczny okazywał się jałowy, coraz większą rolę w kontaktach obu państw odgrywała współpraca kulturalna i naukowa, a zwłaszcza gospodarcza (czego najbardziej spektakularnym wyrazem była aktywność koncernu Fiata w Polsce).

Rzym. Wędrówki z historią w tle to bardzo osobista książka Bożeny Fabiani o mieście, w którym stale się coś rodziło, coś przekształcało, coś zapadało pod ziemię. To opowieść o osłoniętych tajemnicą dziejach najstarszych kościołów i innych zabytków, dziejach odczytywanych wciąż na nowo przed kolejne pokolenia badaczy. Spacerując po Wiecznym Mieście, trzeba patrzeć zarówno w górę, żeby nie przegapić na przykład uroczych kapliczek maryjnych na murach, jak i pod nogi, bo przeszłość w wielu miejscach zapadła się głęboko pod ziemię i trzeba za nią tam powędrować. Rzym to miasto jedyne w swoim rodzaju; tu każdy kamień ma coś do powiedzenia – głazy pod stopami na via Appia sprzed dwóch tysięcy lat, czy niewiele od nich młodsze, niedawno zdjęte i wymienione na nowe, dachówki na bazylice Santa Maria Maggiore; ocalone dedykacje na pogańskich świątyniach i epitafia z katakumb; fasady bazylik i kardynalskich pałaców ze swymi herbami na frontonie, obficie zdobione wewnątrz; zwalone kolumny czy ukryte pod ziemią i mozolnie odkopywane pozostałości pierwszych kościołów. Niemal na każdej ulicy jest kościół, w którym można znaleźć coś ciekawego. To niewyczerpana kopalnia. Życia nie starczy na obejrzenie tego wszystkiego, nawet gdyby się tam urodzić, stale mieszkać, być archeologiem i mieć wstęp do podziemi i do skarbów sztuki w prywatnych apartamentach. Autorka oprowadza czytelników po Rzymie, przedstawiając wybrane epizody z dziejów miasta: od narodzin chrześcijaństwa do baroku, całkiem wyjątkowo sięgając nieco głębiej w czasy starożytne. Kładzie nacisk na zabytki wczesnochrześcijańskie, by powiązać je z okolicznościami narodzin chrześcijaństwa, a następnie pokazać ich późniejsze losy, opisując Rzym papieży. Opowieść kończy na wieku XVII – trzy ostatnie rozdziały książki są poświęcone Rzymowi doby baroku. Bożena Fabiani nasyca tekst rozmaitymi szczegółami dotyczącymi mody, obyczajów, malarzy, przestępstw i egzekucji. Dzięki temu pokazuje życie miasta z bliska, objaśnia okoliczności, w jakich powstało to wszystko, co po wiekach trafiło do przewodników. Czyta Bożena Fabiani

To drugie wydanie książki zaktualizowane o rozdział poświęcony Giro d’Italia 2017. Sto edycji, tysiące kolarzy – wyścig, który zjednoczył włoski naród. Kobieta, która ścięła włosy, by ścigać się z mężczyznami. Mistrz zamordowany podczas treningu prawdopodobnie przez “Czarne Koszule” Mussoliniego. Fausto Coppi – playboy z amfetaminą w żyłach – i najbardziej tragiczna postać w historii włoskiego kolarstwa: Marco Pantani. Giro d’Italia to obok Tour de France najbardziej prestiżowa kolarska rywalizacja świata. W tej książce Colin O’Brien przedstawia ponad stuletnie dzieje nieprzewidywalnego wyścigu, który świetnie komponuje się z bezgraniczną pasją i ekstremalnymi skrajnościami Włoch. Stworzony, by sprzedawało się więcej gazet. Przerywany wyłącznie przez wojny światowe. Obrósł w legendy i mity, wykreował wielu bohaterów i złamał tyle samo kolarskich karier. Poznaj historię Giro. Poczuj magię najpiękniejszego kolarskiego wyścigu świata! *** Setna edycja, setki etapów, tysiące zawodników, dziesiątki tysięcy kilometrów… Czy kolarski wyścig Giro d’Italia da się opisać krótko i treściwie? Okazuje się, że tak. Colin O’Brien podróżuje przez sto edycji tak, jakby we wszystkich… brał udział! Polecamy i zapraszamy do relacji w TV. - Tomasz Jaroński i Adam Probosz, Eurosport Giro d’Italia to najtrudniejszy z wielkich tourów – trzy tygodnie walki z pogodą, mitycznymi podjazdami i słabościami własnego organizmu. Poznajcie fascynującą historię morderczego wyścigu w najpiękniejszej scenerii na świecie. - Michał Gołaś Maj przez wielu uznawany jest za najpiękniejszy miesiąc w roku. Dla mnie przez ponad dekadę nazywał się po prostu “Giro”. Poznajcie historię najpiękniejszego wyścigu świata! - Sylwester Szmyd To wyścig moich marzeń! Odkąd tylko zacząłem się ścigać, moim celem było wystartować w Giro. Ta książka to piękne ukoronowanie setnej edycji zawsze kolorowego i pasjonującego wyścigu. - Przemysław Niemiec Fragment książki: issuu.com/wydawnictwosqn/docs/giro_issuu

Rzym. Wędrówki z historią w tle to bardzo osobista książka Bożeny Fabiani o mieście, w którym stale się coś rodziło, coś przekształcało, coś zapadało pod ziemię. To opowieść o osłoniętych tajemnicą dziejach najstarszych kościołów i innych zabytków, dziejach odczytywanych wciąż na nowo przed kolejne pokolenia badaczy. Spacerując po Wiecznym Mieście, trzeba patrzeć zarówno w górę, żeby nie przegapić na przykład uroczych kapliczek maryjnych na murach, jak i pod nogi, bo przeszłość w wielu miejscach zapadła się głęboko pod ziemię i trzeba za nią tam powędrować. Rzym to miasto jedyne w swoim rodzaju; tu każdy kamień ma coś do powiedzenia – głazy pod stopami na via Appia sprzed dwóch tysięcy lat, czy niewiele od nich młodsze, niedawno zdjęte i wymienione na nowe, dachówki na bazylice Santa Maria Maggiore; ocalone dedykacje na pogańskich świątyniach i epitafia z katakumb; fasady bazylik i kardynalskich pałaców ze swymi herbami na frontonie, obficie zdobione wewnątrz; zwalone kolumny czy ukryte pod ziemią i mozolnie odkopywane pozostałości pierwszych kościołów. Niemal na każdej ulicy jest kościół, w którym można znaleźć coś ciekawego. To niewyczerpana kopalnia. Życia nie starczy na obejrzenie tego wszystkiego, nawet gdyby się tam urodzić, stale mieszkać, być archeologiem i mieć wstęp do podziemi i do skarbów sztuki w prywatnych apartamentach. Autorka oprowadza czytelników po Rzymie, przedstawiając wybrane epizody z dziejów miasta: od narodzin chrześcijaństwa do baroku, całkiem wyjątkowo sięgając nieco głębiej w czasy starożytne. Kładzie nacisk na zabytki wczesnochrześcijańskie, by powiązać je z okolicznościami narodzin chrześcijaństwa, a następnie pokazać ich późniejsze losy, opisując Rzym papieży. Opowieść kończy na wieku XVII – trzy ostatnie rozdziały książki są poświęcone Rzymowi doby baroku. Bożena Fabiani nasyca tekst rozmaitymi szczegółami dotyczącymi mody, obyczajów, malarzy, przestępstw i egzekucji. Dzięki temu pokazuje życie miasta z bliska, objaśnia okoliczności, w jakich powstało to wszystko, co po wiekach trafiło do przewodników.

Błyskotliwa i bardzo osobista biografia Rzymu od jego mitycznego założenia przez Romulusa i Remusa po czasy Berlusconiego. Autor, wybitny współczesny krytyk sztuki, zabiera nas w urzekającą podróż przez dzieje jednego z najbardziej fascynujących miast świata. Opisuje przełomowe wydarzenia polityczne z długiej historii Rzymu i życie codzienne jego mieszkańców, przygląda się wspaniałej architekturze i wielkim dziełom artystów związanych z Rzymem, rzucając nowe światło na ich twórczość. Na kartach książki, bogatej w intrygujące szczegóły, przewija się cała galeria postaci, które tworzyły historię i klimat miasta: cesarzy, papieży, polityków, poetów, malarzy, architektów i twórców filmowych.

Legendarny twórca Ferrari oczami syna Piera Miał dwie wielkie miłości: piękne kobiety i szybkie samochody. Tajemnice miłosnych podbojów zabrał do grobu. Ale stworzona przez niego marka spod znaku wierzgającego rumaka zachwyciła cały świat, sprawiając, że jej mocy, szybkości i elegancji nie mógł się oprzeć nawet Jan Paweł II. Poznaj niezwykły życiorys Enza Ferrariego, człowieka, który prowadził towarzyskie konwersacje z Benitem Mussolinim, ale uratował przed faszystami swojego żydowskiego przyjaciela. Geniusza, który odrzucił ofertę Henry’ego Forda, ale nie spodziewał się nagłego rozstania z Nikim Laudą. Nikt nie mógł opowiedzieć tej historii lepiej niż jego syn. Bo choć w życiu Enza Ferrariego nie wszystko było idealne, już na zawsze pozostanie on kimś niezwykłym – wizjonerem z Maranello, który stworzył motoryzacyjną potęgę, mimo że nie wydał na marketing ani lira. *** Marka Ferrari jest znana chyba pod każdą szerokością geograficzną. Ta motoryzacyjna potęga przeżyła mnóstwo wzlotów i upadków, chwile wielkich triumfów i straszliwych tragedii w sporcie wyścigowym. Jej założyciel, legendarny Enzo Ferrari, był postacią niezwykle enigmatyczną. Rządził twardą ręką, wikłał się w polityczne spory, jednych kierowców uwielbiał, innymi gardził. Fascynujące tajemnice Scuderii i zakochanego w technicznej doskonałości ojca ujawnia syn Enza, Piero Ferrari. - Mikołaj Sokół, dziennikarz i komentator F1 w ELEVEN SPORTS Legenda widziana oczami syna. Il Commendatore (wódz), Cavaliere (rycerz), The Drake (smok), The Great Old Man (wielki starzec), Furia… Miał wiele przydomków oddających jego niezłomny, twardy charakter, pasję, upór i wielkie życiowe sukcesy. Sam wolał być nazywany L’Ingegnere (inżynier). Uwielbiał jeździć, jeszcze bardziej kochał samochody, lecz ponad wszystko umiłował wyścigi. Stworzył coś znacznie większego niż jeżdżące piękno, wcielenie prędkości, perfekcji, synonim Formuły 1 oraz szczyt marzeń każdego chłopca i niejednej dziewczynki. On stworzył religię! Kult Ferrari. - Cezary Gutowski, dziennikarz motoryzacyjny Bernie Ecclestone twierdzi, że Ferrari to synonim słowa „motorsport”. Oto opowieść o człowieku, który swoją obsesję uczynił naszą obsesją. Bo Ferrari kocha się od pierwszego wejrzenia, choć Al Pacino udowodnił w Zapachu kobiety, że to miłość, w której wzrok jest zbyteczny. - Filip Kapica, komentator F1 w ELEVEN SPORTS Fragment książki - Enzo Ferrari. Wizjoner z Maranello issuu.com/wydawnictwosqn/docs/ferrari_issuu

Wszystkie wojny faszystowskich Włoch w syntezie opracowanej przez najbardziej znanego włoskiego historyka wojskowości. Opowieść o mocarstwowej polityce dyktatury Mussoliniego i roli, jaką odegrały w tym siły zbrojne aż do katastrofy wojny światowej. Osiem lat nieprzerwanych walk. Etiopia, kruche, szybko utracone Cesarstwo. Wojna domowa w Hiszpanii. W Alpach przeciwko Francji. Porażka w wojnie z Grecją. Zmienne koleje zmagań z Anglikami na Morzu Śródziemnym i w Afryce Północnej. Trudna okupacja Bałkanów od Ljubljany do Morza Egejskiego. Także wojna w Rosji aż do linii Donu. Wszystkie te konflikty to wojny ekspansywne, toczone w pogoni za zasadniczym celem dyktatury Mussoliniego, których jednak nie potrafił prowadzić z determinacją niezbędną do uzyskania szczerego zaangażowania się w nie Włochów. Aż do katastrofalnej klęski wojny światowej. Wojny te zostały w większości zlekceważone i wyparte z włoskiej pamięci. Książka ta opisuje je poprzez pokazywanie tragicznej lekkomyślności, z jaką o nich myślano, a później je prowadzono: słabość wyższych dowództw i uzbrojenia oraz niedostateczne wyszkolenie żołnierzy, ale też zdolność tych ostatnich do walki i ponoszenia ofiar w konfliktach, których nie rozumieli, niemniej w których walczyli z poczucia obowiązku, dyscypliny i esprit de corps. Te dramatyczne wojny muszą zostać przywrócone pamięci włoskiego narodu.

Biografia roku w Wielkiej Brytanii Seks 30 razy na dobę przez 7 dni w tygodniu… Ukochany zaprosił ją do Włoch. Tam zmusił ją do prostytucji. Sophie miała dwadzieścia cztery lata, kiedy pojechała do Włoch odwiedzić chłopaka – swojego dobrego przyjaciela. Spędzili razem romantyczny weekend i Sophie uwierzyła, że to miłość jej życia. Ale kiedy powiedziała, że musi wracać do Anglii, uroczy i troskliwy Kas pokazał swoją prawdziwą twarz: brutalną i cyniczną. I poinformował ją, że będzie dla niego pracowała. Na ulicy… Pierwszej nocy miała dziesięciu klientów. Potem „pracowała” bez przerwy, siedem dni w tygodniu, po trzydzieści razy dziennie. Jeśli nie dość zarobiła, była okrutnie karana. Nie mogła uciec; Kas zapowiedział, że jeśli to zrobi, zabije jej młodszych braci. Wiedziała, że nie żartuje... Gwałcona, bita i poniżana Sophie spędziła sześć miesięcy w piekle. Ale znalazła siłę, by wyrwać się z zaklętego kręgu strachu i przemocy. Musiało jednak minąć kolejnych pięć lat, żeby przestała oglądać się przez ramię, poczuła się bezpieczna i opowiedziała o tym, co przeżyła – żeby żadna dziewczyna nie powtórzyła jej losu współczesnej niewolnicy.

Pomysł na przygotowanie do druku siedemnastowiecznego przewodnika "Delicje ziemie włoskiej" należy uznać za przedsięwzięcie bardzo ważne i cenne dla historii języka polskiego oraz szeroko pojętej kultury polskiej. Na uwagę zasługuje przemyślana struktura współczesnej edycji średniopolskiego tekstu [...]. Autorzy odrębnych studiów – bo tak należy potraktować poszczególne części wstępu – pieczołowicie i ze znawstwem wprowadzają nas w atmosferę kulturowo-językową tamtej epoki. Z recenzji dr hab. Urszuli Sokólskiej, prof. UwB

Zmierzch 23 czerwca 1858 roku, Bolonia. W domu żydowskiego kupca Momolo Mortary rozlega się nagły łomot. U drzwi stoi dwóch oficerów inkwizycji z rządowym poleceniem zabrania z domu sześcioletniego Edgarda. Powodem jest rzekomy potajemny chrzest chłopca udzielony przez służącą, a według prawa Państwa Kościelnego, któremu przewodzi wówczas papież Pius IX, katolik nie mógł być wychowywany przez żydowskich rodziców. Edgardo zostaje przewieziony do Rzymu, gdzie ma dorastać pod okiem kleru. Okazuje się, że uprowadzenie chłopca będzie mieć dalekosiężne skutki dla losów zarówno Włoch i Państwa Kościelnego, jak i całego świata. Choć przez dziesiątki lat w Państwie Kościelnym odbierano rodzicom sekretnie ochrzczone żydowskie dzieci, dlaczego to właśnie sprawa Edgarda Mortary zyskała międzynarodowy rozgłos i doprowadziła do zjednoczenia Włoch? Z tą historią mierzy się amerykański antropolog, laureat Nagrody Pulitzera David I. Kertzer. Niczym detektyw bada historię porwania chłopca i próbuje odpowiedzieć na pytania dotyczące przenikających się granic władzy państwowej i religijnej. „Porwanie Edgarda Mortary” to nie tylko opowieść o losach żydowskiego chłopca i jego rodziny. To również świadectwo narodzin Włoch jako państwa, a także historia starć między starym i nowym porządkiem u zarania nowoczesności. Książka znalazła się w finale Amerykańskiej Nagrody Książkowej oraz została uhonorowana przez Jewish Book Council nagrodą dla najlepszej książki o tematyce żydowskiej. Nad ekranizacją „Porwania Edgarda Mortary” pracuje Steven Spielberg. „Rozdzierająca opowieść o walce między konserwatywnym a liberalnym społeczeństwem Europy XIX wieku […]. Poruszające studium odwiecznych starć między sacrum a profanum.” „Kirkus Reviews” „Erudycja Kertzera połączona z jego talentem narracyjnym tworzą wspaniałą, dramatyczną i wciągającą historię.” „Boston Globe” „Relacja Kertzera przypomina współczesne dramaty sądowe, choć jednocześnie zaskakuje i trzyma w napięciu jak najlepsza powieść.” „Newsday” „Fascynująca historia łącząca tragiczne losy żydowskiej rodziny z wielkimi przemianami w dziewiętnastowiecznej Europie.” Jay Freeman, „Booklist”

Ten niewątpliwy sukces obrońców Katanii podniósł żołnierzy i miejscową ludność na duchu. Zapanował stan graniczący z euforią. Kiedy wieczorem na miejsce dotarł oddział wojska pod dowództwem pułkownika Cerdy, zapanowała radość nie do opisania. Tego samego dnia zwiadowcy donieśli o zbliżaniu się głównych sił neapolitańskich – 12 000 ludzi i 32 armat. Mierosławski całkowicie zlekceważył sytuację, przybyłym oddziałom kazał rozlokować się na noc na ulicach i placach Katanii, zamiast na wyznaczonych wcześniej dogodnych pozycjach obronnych na przedmieściach. Nie wiadomo dlaczego był przekonany, że Filangeri nie zaatakuje miasta z marszu, że będzie stał i zwlekał ze szturmem. Nie wystawił nawet drużyn zwiadowczych, które śledziłyby ruchy przeciwnika. Groteskowym i tragicznym zarazem jest fakt, iż dopiero miejscowy pastuszek zauważył, rankiem 5 kwietnia, że wielka armia jest już u bram miasta, a wojsko nie zajęło jeszcze swoich pozycji obronnych koło Battiati, które zajął już nieprzyjaciel...

Okazuje się, że większość badanych samotnych rodziców i osób długotrwale bezrobotnych uznaje, iż wskutek realizacji polityk warunkowego dochodu minimalnego i aktywnej integracji społecznej „z trudem utrzymuje się na powierzchni”. Podobnie oceniają te polityki pracujący biedni, z tym że dla nich korzystanie z pomocy społecznej jest trudniejsze z powodu instytucjonalnej bezwładności agend zaangażowanych w udzielanie wsparcia, reagujących bardzo zachowawczo na poszerzający się zakres zjawiska biedy wśród osób pracujących, zwanego in-work poverty. Zasadniczym problemem jest więc niemożność wyrwania się z biedy, sukcesem natomiast uniknięcie marginalizacji mającej postać bezdomności, ciężkich chorób, głodu, prostytucji, uzależnień, utraty najbliższej rodziny. Odkrycie zjawiska „utrzymywania się na powierzchni” spowodowało, że (…) postanowiłyśmy użyć perspektywy sprawstwa do analizy położenia osób badanych. Zgromadzony materiał badawczy w szczególności dotyczy strategii życiowych – także tych odnoszących się do życia codziennego – trajektorii biedy, poczucia podmiotowości oraz opisu posiadanych przez rodziny zasobów i ich wykorzystywania. Perspektywa sprawstwa okazała się niezwykle owocna, ponieważ pozwoliła określić, jakie czynniki najbardziej ograniczają wydobywanie się z biedy. Ze Wstępu Praca włożona w powstanie tej książki budzi podziw. Trud Autorek sprowadza się do wieloaspektowych porównań sytuacji ludzi biednych i prób radzenia sobie z biedą w pięciu krajach europejskich (Niemcy, Wielka Brytania wraz ze Szkocją, Szwecja, Włochy i Polska). Instytucje delegowane do pomocy biednym versus potrzeby samych beneficjentów pomocy to podstawowa płaszczyzna owych porównań. Z recenzji wydawniczej dr hab. Hanny Palskiej