Fascynująca książka - nie tylko ze względu na postacie dwudziestu marszałków ZSRR - ale także rolę, jaką odegrali w okresie stalinowskiej dyktatury. Autor opisuje bohaterów postrzeganych nie tylko poprzez pryzmat funkcjonowania na stanowisku dowodzenia, zajętych kierowaniem przebiegiem bitwy lub planowaniem operacji. Definiuje również Marszałków Związku Radzieckiego jako podmioty wielkiej polityki, a zarazem ludzi zależnych od polityki i kaprysów Stalina.

Poczynając od sześciu żon Iwana Groźnego, przez „pierwsze kremlowskie damy” – m.in. Aleksandrę Kołłontaj, Wiktorię Breżniewową oraz Ninę Chruszczową, aż do Raisy Gorbaczowej – książka przedstawia sylwetki kobiet, towarzyszek życia władców Kremla, które jednak również same uczestniczyły w polityce. Książka opowiada o ich życiu, przede wszystkim erotycznym, związanym ze skandalami, zbrodniami i sprawowaniem władzy, o tym, jaki wpływ wywierały na mężów, o ich kochankach, słabościach, stylu życia. Bigamia, szalona miłość i nienawiść, alkoholizm, homoseksualizm, pedofilia – wszystko to były cechy tych kobiet. Autorką jest młoda francuska historyczka, pracownik naukowy uniwersytetu w Lozannie, specjalizująca się w sprawach Rosji i ZSRR. Autorka wykorzystała nieopublikowane dotychczas materiały. Jest to popularna, ale bardzo rzetelnie napisana książka z gatunku „historia za zamkniętymi drzwiami” – historia polityczna, a zarazem historia kobiet.

Spis treści: Wstęp I Rys historyczny II Od wojny kaukaskiej do obalenia caratu III Czeczenia w państwie sowieckim IV Niepodległa Czeczeńska Republika V Wojna Jelcyna (1994-1996) VI Między wojnami (1996-1999) VII Wojna Putina VIII Czeczenizacja konfliktu Zakończenie Bibliografia Spis map i schematów O książce: Cała nasza historia to jedna wielka wojna z Rosją. Jermołow, wojna domowa, zdrady białych i czerwonych, Stalin, Jelcyn, Putin. Wciąż wojna, wciąż pogromy, zgliszcza, trupy. Tę wojnę, z pokolenia na pokolenie, przekazują w Czeczenii ojcowie synom. Jak dotąd żadne pokolenie nie miało do przekazania następnemu niczego poza wspomnieniami o okrucieństwach i krzywdach ze strony Rosjan. Jak możemy żyć w Rosji, jeśli dla nas kojarzy się ona wyłącznie ze śmiertelnym zagrożeniem? Czeczeni własną krwią płacą od wieków za rozwiązanie zagadki rosyjskiej duszy. Prochami naszych przodków usiane są Syberia i pustynie Turkiestanu. Mielibyśmy się czuć w Rosji bezpiecznie? Uwierzyć jej? Przetrwać jako naród mamy szansę tylko w państwie niepodległym, uznanym przez świat, takim, którego Rosja nie będzie już mogła bezkarnie najeżdżać, grabić, mordować, ilekroć przyjdzie jej na to ochota. Chcemy niepodległości po to, by Rosja nie miała więcej prawa nas zabijać... Asłan Maschadow O autorze: Maciej Maciejak, rocznik 1980 – rodowity gdynianin. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Gdyni oraz Instytutu Politologii Uniwersytetu Gdańskiego. Aktualnie doktorant na tej uczelni. Zadebiutował książką „Bitwa pod Szczekocinami 6 czerwca 1794”. Niniejsza monografia jest jego drugą pozycją. Na życie zarabia pracując w mundurze w jednym z resortów budżetówki.

? Przejmująca relacja o wojnie, jej okrucieństwie i bezwzględności ? Wojna oczami jednego z najsłynniejszych radzieckich snajperów ? Piekło oblężenia Leningradu ? Tajemnice snajperskiego rzemiosła Jewgienij Nikołajew to jeden z najsłynniejszych rosyjskich strzelców wyborowych. Przypisuje mu się 324 zestrzelenia, głównie wykonane podczas pierwszej zimy obrony Leningradu 1941/1942. Wspomnienia Nikołajewa, wydane po raz pierwszy w Związku Radzieckim w latach 80. XX wieku, nie są wolne od politycznych uprzedzeń. Sam Nikołajew służył pod skrzydłami NKWD. Usprawiedliwia więc wszelkie posunięcia komunistycznej Rosji. Nie kryje swej pogardy dla przeciwnika. Gloryfikuje radzieckiego żołnierza, który głodny i zmarznięty stawiał czoła wrogowi ukrytemu w wygodnych, wręcz komfortowych okopach połączonych przewodami telefonicznymi. Z dumą twierdzi, że rosyjski żołnierz odznaczał się swego rodzaju rycerskością, zabijając jedynie strzałami w głowę lub serce. Wiele miejsca poświęca snajperskiemu rzemiosłu. Opisuje długie godziny obserwacji, podczas których musiał leżeć bez ruchu na okrutnym mrozie, by w końcu dopaść wroga śmiertelnym strzałem. Spisane przez Nikołajewa wspomnienia są unikalnym zapisem przeżyć żołnierza podczas najbardziej zaciętych zmagań między Armią Czerwoną a Wehrmachtem podczas całej drugiej wojny światowej. Pomagają zrozumieć, co to znaczy być strzelcem wyborowym,i docenić wkład tej żołnierskiej elity w obronę Leningradu.

W roku 1917 Polska została uznana przez Rosję jako odrębne państwo, jednak jej sytuacji zagroził przewrót bolszewicki. Marszałek Piłsudski pośpiesznie zaczął formować armię, jako jej jądro wykorzystując polskich weteranów walk I wojny światowej, a w 1918 roku wybuchła wojna o niepodległość Polski. Były w nią zaangażowane wojska polskie, armie Białych i Czerwonych, co najmniej dwie różne armie ukraińskie, a także alianckie siły interwencyjne. Umundurowanie, dystynkcje, wyposażenie i uzbrojenie poszczególnych uczestników tych kampanii były nadzwyczaj zróżnicowane. Kiedy zaś w 1921 roku podpisano traktat pokojowy, Polska po raz pierwszy od 1794 r. osiągnęła uznanie swej państwowości. To absorbujące opracowanie, zawierające barwne ilustracje, podaje informacje i przedstawia armie, które wzięły udział w imponującej walce o odrodzenie niepodległego Państwa Polskiego, jaka rozegrała się w bolesnym okresie po zakończeniu I wojny światowej.

House of Trump, House of Putin offers the first comprehensive investigation into the decades-long relationship among Donald Trump, Vladimir Putin, and the Russian Mafia that ultimately helped win Trump the White House. It is a chilling story that begins in the 1970s, when Trump made his first splash in the booming, money-drenched world of New York real estate, and ends with Trump’s inauguration as president of the United States. That moment was the culmination of Vladimir Putin’s long mission to undermine Western democracy, a mission that he and his hand-selected group of oligarchs and associates had ensnared Trump in, starting more than twenty years ago with the massive bailout of a string of sensational Trump hotel and casino failures in Atlantic City. This book confirms the most incredible American paranoias about Russian malevolence. To most, it will be a hair-raising revelation that the Cold War did not end in 1991—that it merely evolved, with Trump’s apartments offering the perfect vehicle for billions of dollars to leave the collapsing Soviet Union. In House of Trump, House of Putin, Craig Unger methodically traces the deep-rooted alliance between the highest echelons of American political operatives and the biggest players in the frightening underworld of the Russian Mafia. He traces Donald Trump’s sordid ascent from foundering real estate tycoon to leader of the free world. He traces Russia’s phoenixlike rise from the ashes of the post–Cold War Soviet Union as well as its ceaseless covert efforts to retaliate against the West and reclaim its status as a global superpower. Without Trump, Russia would have lacked a key component in its attempts to return to imperial greatness. Without Russia, Trump would not be president. This essential book is crucial to understanding the real powers at play in the shadows of today’s world.

Monografia stanowi oryginalne rozwiązanie problemu naukowego w dyscyplinie nauk o obronności w ramach nauk społecznych. Przedmiotem dociekań naukowych autora jest wpływ zmian w środowisku bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej na jej siły powietrzne. Formułowane przez niego oceny dotyczące ewolucji środowiska bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej oraz ich wpływu na doktrynalne założenia użycia, organizację oraz aspekty techniczne uzbrojenia rosyjskich sił powietrznych zasługują na uwagę i świadczą o jego ugruntowanej wiedzy z tego zakresu. Książka zawiera szczegółową analizę zmian w percepcji zagrożeń bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej, analizę przyczyn i skutków konfliktów zbrojnych z udziałem Sił Powietrznych Federacji Rosyjskiej, definiuje determinanty zmian w środowisku bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej, a także zawiera długookresową prognozę zarówno zmian w środowisku bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej, jak i ocenę ich potencjalnego wpływu na Siły Powietrzne Federacji Rosyjskiej.

Mikołaj Przewalski geograf i badacz, członek Petersburskiej Akademii Nauk. Zasłynął głównie jako badacz środkowej i wschodniej Azji, zwłaszcza Mongolii, Chin i Tybetu i odkrywca ponad dwustu gatunków zwierząt i roślin. Niniejsza publikacja jest pierwszym polskim wydaniem pierwszej książki Mikołaja Przewalskiego, dotąd nietłumaczonej na język polski sprawozdania z jego wyprawy w latach 1867-1869 do Kraju Ussuryjskiego (obszar dzisiejszego Kraju Nadmorskiego i Chabarowskiego). Badacz przemierzył wówczas basen rzeki Ussuri, jeden z ważniejszych dopływów Amuru, kreśląc mapy i kolekcjonując okazy tamtejszej fauny i flory.

"Why, having stood up for and held their own place in a once absolutely male world, have women not stood up for their history? A whole world is hidden from us. Their war remains unknown... I want to write the history of that war. A women's history." In the late 1970s, Svetlana Alexievich set out to write her first book, The Unwomanly Face of War, when she realized that she grew up surrounded by women who had fought in the Second World War but whose stories were absent from official narratives. Travelling thousands of miles, she spent years interviewing hundreds of Soviet women - captains, tank drivers, snipers, pilots, nurses and doctors - who had experienced the war on the front lines, on the home front and in occupied territories. With the dawn of Perestroika, a heavily censored edition came out in 1985 and it became a huge bestseller in the Soviet Union - the first in five books that have established her as the conscience of the twentieth century.

O czym jest ,,Karolina Sobańska, Odeska Mata Hari"? Jak sam tytuł wskazuje o Karolinie Sobańskiej, stryjecznej wnuczce tego złego Rzewuskiego, od Targowicy. Kim była? Carską agentką na usługach III Oddziału, czy polską patriotką działającą pod przykryciem swego kochanka – szefa tajnej policji na południu Rosji?, kobietą nieszczęśliwie zakochaną, która los wciągnął w wir historii?, czy też zwykłą awanturnicą, nie mogąca żyć bez zastrzyku adrenaliny?! Odpowiedzi na te pytania chyba już nie znajdziemy, ale pewnie wszystkim po trochu. Jedno jest tylko pewne: dziwnym trafem była zawsze tam, gdzie coś się działo, wokół niej rozgrywała się historia przez duże H. Przez jej odeski salon przewinął się cały rój postaci ważnych dla polskiej i rosyjskiej historii: przyszli dekabryści, listopadowi powstańcy, literaci, poeci, a to, czego od nich się dowiadywała, mknęło pocztą na ręce jej mocodawców w stolicy Cesarstwa. Wśród jej gości byli zesłani do Odessy Mickiewicz i Puszkin – romantycy, którym piękna Polka zawróciła w głowie. Bo piękna i obdarzona ogromnym seksapilem pani Karolina była, co poświadczają jej współcześni. Czy była tylko dzieckiem epoki? Kosmopolityczną arystokratką, dla której pojęcie Ojczyzna nic nie znaczyło? Idąc jej tropem, poznajemy Odessę, Petersburg, Rzym, Krym, Warszawę, Drezno, Paryż, środowiska, w których się obracała, otoczenie, w którym się wychowywała, rodzinę: jedna z jej sióstr to Ewelina Hańska, kochanka i chwilowa żona Balzaka, bracia: Henryk – znany pisarz i Adam – wyższy oficer rosyjskiej armii, bez skrupułów tłumiący powstanie listopadowe. Choć miała trzech czy też czterech (co do jednego to trudno być pewnym) mężów, to jednak do historii przeszła jako Sobańska.

Brisk and thoughtful, this book could hardly be more timely' Dominic Sandbrook, BBC History Magazine, Books of the Year An astonishingly wide-ranging history of Russian nationalism chronicling Russia's yearning for Empire and how it has affected its politics for centuries In 2014, Russia annexed Crimea and attempted to seize a portion of Ukraine. While the world watched in outrage, this violation of national sovereignty was in fact only the latest iteration of a centuries-long effort to expand Russian boundaries and create a pan-Russian nation. In Lost Kingdom, award-winning historian Serhii Plokhy argues that we can only understand the merging of imperialism and nationalism in Russia today by delving into its history. Spanning over two thousand years, from the end of the Mongol rule to the present day, Plokhy shows how leaders from Ivan the Terrible to Joseph Stalin to Vladimir Putin have exploited existing forms of identity, warfare and territorial expansion to achieve imperial supremacy. A strikingly ambitious book, Lost Kingdom chronicles the long and belligerent history of Russia's empire and nation-building quest.

Autor, korzystając ze źródeł pochodzących z Archiwum Miejskiego w Tallinnie, zajmująco opisuje kulturę materialną, czyli świat rzeczy otaczających mieszkańców Tallina w dobie Oświecenia. W XVIII stuleciu, po wojnie północnej i epidemii dżumy, liczba mieszkańców Tallina ponownie zaczęła rosnąć, poszerzały się granice miasta, budowano nowe fortyfikacje i rozwijała się sieć ulic. Poprawiała się kondycja zdrowotna ludności. Jednocześnie utrzymywał się agrarny charakter miasta. Duże zmiany zachodziły w życiu codziennym ówczesnych tallińczyków, na rynek trafiały nowe rodzaje mebli i niespotykane dotychczas przedmioty użytkowe, sięgano po nieznane produkty żywnościowe, zmieniały się preferencje czytelników i moda w zakresie ubiorów. Wzrósł popyt na towary luksusowe, powszechnie sięgano po używki, takiej jak kawa, herbata i czekolada czy alkohol i tytoń. Oprócz opisów codzienności ówczesnych mieszkańców Tallina czytelnik znajdzie także liczne odniesienia Autora do życia nie tylko w sąsiednich miastach, ale i w metropoliach w Europie Wschodniej, Północnej i Środkowej, w tym w Polsce.

Książka Svetlany Pavlenko jest próbą porównawczego ujęcia sposobów przedstawiania Imperium Rosyjskiego i jego mieszkańców w Ustępie III części Dziadów oraz w piśmiennictwie prywatnym przyjaciół poety - filomatów i dekabrystów (Onufrego Pietraszkiewicza, Cypriana Daszkiewicza, Tomasza Zana, Franciszka Malewskiego, Adama Suzina oraz Konrada Rylejewa, Aleksandra, Michała i Mikołaja Bestużewów). Autorka w swoim studium posługiwała się metodą strukturalno-semiotyczną ukształtowaną w obrębie szkoły tartusko-moskiewskiej a także narzędziami wypracowanymi przez współczesnych rosyjskich badaczy zajmujących się analizą regionalnych/lokalnych tekstów kultury i odwoływała się do teorii postkolonialnej. Książka wzbogaca Ustęp o nowe konteksty dotyczące obrazu Rosji. Przedmiotem opisu w literaturze dokumentu osobistego wyżej wymienionych autorów są bowiem zarówno miasta Moskwa i Petersburg, jak i Ural oraz Syberia.

Kolejna pozycja serii poświęcona jest działaniom wojsk Dymitra II Samozwańca w okresie od września 1607 roku do końca lata 1608 roku. Książka przedstawia wydarzenia bardzo słabo opracowane w polskiej historiografii. Mimo iż problematyka dymitriad doczekała się liczącej setki pozycji bibliograficznych literatury naukowej, nadal brakuje prac poświęconych militarnym aspektom działalności Dymitra I i Dymitra II. Również okres między pojawieniem się tego ostatniego pod koniec czerwca 1607 roku w Starodubie a jego przybyciem pod Moskwę, jedynie w mocno już przestarzałych pracach Aleksandra Hirschberga doczekał się szerszego ujęcia. Autor stara się przedstawić skomplikowaną sytuację w państwie moskiewskim w momencie pojawienia się nowego samozwańca, nieudaną wyprawę jego wojsk na odsiecz Tuły i równie niefortunne oblężenie Briańska, wreszcie zwycięską ofensywę oddziałów Dymitra II na Moskwę, krwawe bitwy pod Bołchowem i nad rzeką Chodynką oraz założenie obozu tuszyńskiego i ukształtowanie się jego politycznego oblicza. Poprzez uczestnictwo w tych wydarzeniach na kartach polskiej historii na stałe zagościły takie postacie jak Roman Różyński, Aleksander Zborowski, Jan Piotr Sapieha, pamiętnikarze - Józef Budziło i Mikołaj Marchocki, czy też słynny później Aleksander Józef Lisowski.

Okrucieństwo i bezsens wojny widziane oczami dziecka. Polina Żerebcowa przez kolejne 10 lat wojen czeczeńskich (1994–2004) opisywała w swoim dzienniku dorastanie i młodość w Groznym – mieście śmierci, zniszczenia i nienawiści. W mieście, w którym każdy mógł stać się wrogiem lub wybawcą, szczególnie, gdy – jak autorka – pochodziło się z rodziny, w której byli i Czeczeni, i Rosjanie. Polinie Żerebcowej udało się przeżyć i ocalić w sobie człowieczeństwo. Politkowska opisała wojnę jako dziennikarka, z zewnątrz. Polina Żerebcowa opisała ją z wewnątrz, z serca ciemności.

Płk Andrzej Kowalski, znawca tematyki wywiadowczej, dokonuje analizy i interpretacji dotychczas dostępnej wiedzy historycznej na temat celów, metod i osiągnięć wywiadu sowieckiego i rosyjskiego. Dzięki tej publikacji możemy lepiej zrozumieć wyzwania w zakresie bezpieczeństwa, przed jakimi znajduje się nasz kraj.

Za co bylibyście gotowi dziś życie? Nie przed wiekami, ale kilka lat temu; nie gdzieś daleko stąd, ale tuż za naszą wschodnią granicą; nie wielcy mężowie stanu, ale zwykli ludzie - porzucili bezpieczne prace i wygodne łóżka, żeby walczyć o bliskie im wartości - wolność i demokrację. Najnowsza książka wybitnej amerykańskiej historyczki Marci Shore pokazuje ludzką twarz wydarzeń, które dla większości z nas były tylko kolejnym newsem na ekranie telewizora. Rozmawiając z tymi, którzy w zimę 2013–14 ruszyli na Majdan autorka z empatią przygląda się pojedynczym ludzkim historiom pozwalając nam się w nich przejrzeć i zobaczyć w nich samych siebie. Ten żywy, drobiazgowy wręcz portret młodych i starszych, ludzi różnych zawodów i o szerokim spektrum sympatii politycznych układa się w spójną historię o ludzkiej solidarności i sile.

Biografią Igora Newerlego można by obdzielić kilka osób. Syn Rosjanina, carskiego oficera, i Czeszki, której ojciec był leśniczym cara, Polakiem został z wyboru (1923). Ale zanim do tego doszło, I wojna światowa rzuciła go w głąb Rosji. W czasach rewolucji i wojny domowej przeszedł przyspieszony kurs dojrzewania – został komsomolcem, jednak z czasem coraz głębiej rozczarowany, oddał legitymację i uciekając do Polski, uniknął więzienia. autobiograficzna. Wszystko to opisał w Zostało z uczty bogów, autobiograficznej powieści w zbeletryzowanej formie. A wspomnienia z dzieciństwa i młodości stały się pretekstem do ukazania ewolucji światopoglądowej autora na tle szerokiej panoramy wydarzeń w Rosji 19154-1923.

W 1968 roku ukazało się pierwsze wydanie reportaży Ryszarda Kapuścińskiego „Kirgiz schodzi z konia”, pokłosie podróży autora po kaukaskich i środkowoazjatyckich republikach Związku Radzieckiego. Jak Azja Centralna i Kaukaz wyglądają dziś, pięćdziesiąt lat później i prawie trzydzieści po rozpadzie radzieckiego imperium? W jaki sposób Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Turkmenistan i Uzbekistan, których granice wyznaczają zasieki, pola minowe i drut kolczasty, odbudowują i przebudowują swoją tożsamość? Jak głęboko pamięć dramatycznych wydarzeń, w które zawsze obfitowała ich historia, odciska się na życiu mieszkańców Gruzji, Armenii i Azerbejdżanu? Wojciech Górecki to wybitny znawca regionu i znakomity reporter, obdarzony zmysłem obserwacji, ciekawością i empatią. Dzięki temu tak trafnie potrafi opisywać złożony i dynamicznie zmieniający się poradziecki świat. „Śladami Kapuścińskiego i pół wieku po Mistrzu Górecki wyrusza w podróż z Kaukazu, który poznał jak własną kieszeń, do Azji Środkowej. Opowiada o Turkmenach, Uzbekach i Kirgizach ze znamionującymi jego styl znawstwem i dociekliwością uczonego, pasją podróżnika i swadą najwytrawniejszego gawędziarza.” Wojciech Jagielski

Autor książki Krajobraz po odwilży... podejmuje próbę wyodrębnienia i opisania czynników, kształtujących poradziecką identyfikację religijną. Koncentruje się przy tym na relacjach biograficznych rozmówców z trzech miast: zamkniętego w czasach radzieckich Krasnojarska („czerwone miasto”), bardziej inteligenckiego i oddalonego od centrum władzy politycznej Tomska czy specyficznego ze względu na podłoże etniczne i narodowe oraz przedradziecką konfesyjną specyfikę przemysłowego Ułan Ude. Obficie cytowane wywiady wskazują przy tym, w jak dużym stopniu na religijne wybory tożsamościowe, dokonywane przez Rosjan po upadku w ZSRR, wpływał „przypadek”. A więc: nie tylko znaczący inni, ale i epizodyczne postaci, napotykane na drodze życiowej respondenta. Nie tylko wzruszenie duchowe czy kierunek poszukiwań intelektualnych, ale i lokalizacja świątyń (odległość od domu), a także zasłyszane w tramwaju komunikaty, zdania wypowiadane przez przechodniów, ogłoszenia uliczne itd. „Przypadek” ów determinowany był odcięciem od znaczących zasobów kapitału kulturowego, wynikającym z uwarunkowań historycznych.