Żegluga dunajska w polityce międzynarodowej w XX wieku

„Żadna rzeka w Europie nie odegrała w historii gospodarki starego świata roli równie ważnej, jak Dunaj. Wszystkie ciągi wodne tej części ziemi usiłują najkrótszą drogą dotrzeć do morza na północy lub południu. Jedynie Dunaj przecina na największej długości kontynent z zachodu na wschód, łącząc liczne narody, jest to arteria o życiowym znaczeniu dla wielu państw, słusznie nazywanych dunajskimi. Jeśli istnieją wody, które zasługują na nazwę rzeki europejskiej, to na pewno jest to Dunaj” Prezydent Austrii Theodor Körner wypowiedział te słowa w 1953 r. W 1992 r. został otwarty kanał żeglowny łączący Dunaj z Renem. Ze względu na swe znaczenie Dunaj jest przedmiotem polityki międzynarodowej nie tylko państw nadrzecznych, ale także tych, które nie mając do niego dostępu, chciały korzystać z jego wód jako dogodnej drogi wodnej. W pracy podjęto zagadnienia związane z umiędzynarodowieniem Dunaju, różnymi koncepcjami realizacji wolności żeglugi na rzece, powołaniem komisji rzecznych. Ukazano spory wokół kontroli nad żeglugą dunajską.