Muzeum Libeskinda w Berlinie Żydowski kontekst architektury

Publikacja jest kabalistyczną interpretacją struktury berlińskiego Muzeum Żydowskiego, powstałego w latach 1989-1999 na podstawie projektu Daniela Libeskinda. Konstrukcja budowli, jako założenie zestawione z kubicznych, kanciastych brył obłożonych cynkową blachą i rozmieszczone na „zygzakowatym” planie, stanowi punkt wyjścia dla złożonej analizy obejmującej intertekstualny i interdyscyplinarny zakres metodologiczny. W oglądzie całości założenia, uchwytne są – co jest tezą pracy – symboliczne elementy, wątki i tematy obecne w kulturze żydowskiej, zwłaszcza kabalistycznej. Są to - pojęte obrazowo - charakterystyczne idee, teorie i metafory, z których najistotniejszą i najbardziej wyrazistą jest koncepcja naprawy, restytucji i odnowy, określana mianem tikkun olam. Głównym założeniem jest tu więc postulat i przekonanie, iż ten system obrazowych metafor ewokuje ideę restytucji żydowsko-niemieckiej po Holokauście. Muzeum zatem zmierza się z taką wykładnią pojednania i symbiozy jako „żywy organizm” architektury, zaprzęgając aspekty kulturowe, filozoficzne, etyczne, historyczne, religijne i polityczne.